Wie schrijft die blijft - website Basisvaardigheden

‘Wie schrijft die blijft’
Janneke Sleenhof
anders zien. Het zou bovendien erg fijn zijn om kant en klaar materiaal voor handen te hebben, dit is
er nu niet. Het liefst ziet de docent materiaal in modules, geordend naar niveau van de cursist. Ook is
er behoefte aan meer lesmateriaal dat gericht is op leren schrijven. Op dit moment is er meer
materiaal voor handen op het gebied van lezen, terwijl er erg weinig goede oefeningen zijn die het
schrijfproces kunnen bevorderen. Zij vindt dat het opstellen van een goede methode vanuit de
overheid geregeld zou moeten worden. Er wordt nu nog te weinig geïnvesteerd in NT1-onderwijs, dit
blijft een ondergeschoven kindje, zegt Yvonne in beide interviews. Yvonne vindt ook dat de ROC’s
reeds over goed materiaal moeten beschikken wanneer de cursisten naar school komen. Zo kunnen zij
op het juiste niveau les krijgen en zit er een lijn in het materiaal. Het is nu erg lastig om een goede
lijn te brengen in de lessen.
Een volgend probleem dat speelt in het NT1-onderwijs zijn de niveauverschillen, zo zegt
Yvonne. Dit probleem wordt versterkt doordat allochtonen en autochtonen door elkaar zitten in de
groepen. Allochtonen lopen tegen andere problemen aan, zo leveren woorden als ‘het’ of ‘er’ bij
allochtonen veel problemen op, net als de tekortschietende woordenschat. In de lessen dient hier voor
deze cursisten apart aandacht aan te worden besteed.
Op de vraag of Yvonne denkt dat het laaggeletterdenonderwijs er over tien, vijftien jaar
anders uit zal zien zegt zij in het laatste interview: ‘Om heel eerlijk te zijn, ik denk het niet. Ik zie de
cursisten nog niet binnenstromen’. Als er niet veel cursisten bij komen, zal er ook geen uitgeverij geld
steken in nieuw materiaal, zo ontstaat volgens Yvonne een soort vicieuze cirkel. ‘Dit klinkt misschien
negatief, maar er is de afgelopen twaalf jaar dat ik dit werk doe ook niks veranderd’ (I2-YJ).
5.1.3 Praktijk
In deze paragraaf worden de observaties van de lessen beschreven. De key incidents die een beeld
schetsen van het handelen van de docent komen aan de orde en fragmenten van de lessen worden
weergegeven. In deze fragmenten staat ‘D’ voor docent en ‘C’ voor cursist.
Op weg naar het ROC
Op woensdagavond stap ik om zes uur uit de trein in Leesstad, en begin mijn weg naar ROC Lees en
Schrijf. Het ROC is gesitueerd in een volksbuurt en ligt op loopafstand achter het station. Ik loop door
een met graffiti bespoten tunnel en kom weer boven aan de achterkant van het station. Op de weg
naar de eerste lees- en schrijfles toe kom ik door een wat vervallen wijk, met kleine huisjes en een
oude speeltuin. Er is bijna niemand op straat en ook het schoolgebouw ziet er verlaten uit, met een
vrijwel lege parkeerplaats en donkere ramen. Aangekomen in het ROC loop ik de trap op naar de
lerarenkamer, waar de docent al aanwezig is, en klaar is om te beginnen. Om iets voor half zeven
gaan we het lokaal in, waar nog niemand is.
Het lokaal waar we in plaatsnemen, is redelijk klein en bevindt zich op de eerste verdieping
van het gebouw, in een gang met meerdere lokalen. In het lokaal staat een groot bord, waarvan de
docent tijdens de les vaak gebruik maakt om voorbeeldzinnen op te schrijven en om de antwoorden
van opdrachten op te laten zien. De bankjes waaraan de studenten plaatsnemen staan in een U-vorm,
49