M AG AZ YN

Rhymls Feith 107.vinding lijnregt tegengefproken, hijpothefe, datde practifche rede, naamlijk, in het hart vanalle menfchen duidelijk fpreekt , en hen meteenen caiegorifchen imperatief hunne pligtenbeveelt, ftaande te kunnen houden , zijne toe»vlugt tot de hefchaafdheid niet had moeten nemen,,en aan dezelve, hier d.wr, eene waardeen (een) vermogen had bij gedroomd, die zij,op haar zehe befchouwd, hij geen volk, ingeen land, immer gehad heeft ? Hoe kondetGij anders, uw geheele gefchrift door, tegenKant, en zijne wijsgeerte, telkens (*), opeene zóó vinnige , en zóó geheel onwaardigewijze, uitvaaren, dat men, om uw karakter,wegens het havenen van een' zoo groot Man,bij zig zeiven eenigzins te vetöntfchuldigen,zig nu genoodzaakt ziet, om aan ü in weerwiluwer andere kundigheden, de dieplle onkundetoetefchriiven , omtrend het gevoelendes Wijsgeers, 't welk Gij beftrijden wilt enbefchimpen ?JA, Heer Feith! hoe veel moderne letterkennisGij bezitten moogt; zijt Gij nogtansin de critifche wijsgeerte diep onkundig. Zelfshebt Gij' de fchriften van Kant, immers zijne(*) In de aanteekening op bl. 90, en bl. 104,124, 125, 126, en aldaar in de aanteekening, bl. 155»it,9, 200, en elders.