M AG AZ YN

174 Over de beftemming van den mensch,ten zij dat hij zelve een zedenlijk goedmensch zij ? Wij leeren niet enkel doorwoorden, maar vooral ook, en nog veel «erker,door ons voorbeeld. Teder lid der Maatfchappijis fchuldig, een goed voorbeeld tegeven aan anderen: hoe veel meer dan eenGeleerde, die in alle Hukken der befchavhgaan de overigen ftanden voor uit behoort tezijn? Is hij, in het eerfte en voornaamfte, indat gene, waar op alle befchaving doelt agteranderen te rug; hoe kan hij dan anderenverder leiden, en zig van het noodige vertrouwenverzekerd houden ? Het gene deStigter van het Christendom tot zijne Leerlingenzeide: Gij zijt het zout der aarde'Indien het zout zijne kracht verliest, waarmezal men het zouten?— Dit geldt ook in nadrukvan den Geleerden, die [indien anders konftenen wetenfchappen iets meer zijn zullendan een oefenfchool van 's menfchen verftand.lijke vermogens, een ftrijdperk, waar in m*nelkander de loef zoekt aftefteken, en waarin de fterkere den zwakkeren verdringt enhaatelijk maakt] — die, zeg ik, meer dan eenander, daar naar te ftreeven heeft, dat hij debeste mensch onder zijne tijdsgenooten zij.HET vertrouwen, derhalve, het welk deMaatfchappij in zijne meerdere kennis en eerlijkheidftelt, moet de Geleerde nooit mis.brui*