M AG AZ YN

15» Over de heftemming van den mensch,den. Maar mag hij dit doen? Neen: hetgened o d e M a a t f c h a p p i j^waar van hy zigt e r z i j n e rbefchavinge bedient,merkt hij te regt aan als eene fchuld, welkevoor zijne rekening li g t,e ndie hij trachtenmoet te voldoen; zi j n eplaats moet hij vervullen,zijn aandeel i nde betaaling der fieheelefomme gewillig opbrengen, en dus,zoo veel zijne vermogens toelaten, het Gedacht,dat zoo veel voor hem heeft gedaantrachten opwaards te voeren tot eenen hoo'geren trap van volkomenheid. Hier toe nudaan 'er voor den mensch twee wegen open.Te weten, of hij kan zig voornemen , omde Natuur, naar alle zijden, in alle opzi*.ten , te bearbeiden, ten nutte van het grooteGezelfchap c maar hier toe zoude zijn leevenop lang na niet toereiken, zelfs niet omalle de noodige kennis te vergaderen van 'igene reeds gedaan is in alle vakken, en nogte doen overig is; en, zoo doende,z o uzijn leeven, niet door boosheid van zijn'wil, maar door zijne onverdandigheid in hetkiezen van middelen om zijne fchuld te betaalen, voor het menschlijke Gedacht verlorengaan — of de mensch kan zig bepaalentot een bijzonder vak, voor welks bearbeidinghij in zig een zeker talent ontwaarwordt, hem door de Natuur gegeven, endoor den omgang met menfchen bij hem bij.zon-