M AG AZ YN

«»4 Strijd der befpiegelende Rede,onbewljfclbure zekerheid _ en wel zoo, datven ï? V ° 0 r T * h o u d e n > d a ' dezelvenI neen verftandiijk wezen niet, of ookan ers gewiuigd,z o u d e n k u R n e n^ ^het dl'r L gaa ", n0g V6rder ' 60 houde üet, door den aandrang dier wetten,"daarrb uen'o i^buuen ons kan plaats hebben. Alles HellenWfl, «JJ voorbeeld,i ntijd en ruimte, omdat tijd en ruimte de onveranderlijke wettenvan het lijdelijke vermogen onzer gewaarddingen , I j nDaaröm zeggen wij Lt fle g s,dat de geheele Natuur in de ruimte beteaten z,g ,„ den tijd ontwikkelt; maar ook deGodheid Zelve kunnen wij ons niet andersvoortellen, dan met de geheele, dat is oneindige,ruimte omkleed, en den even eindelozentijd vervuilende. Zoo, en niet anders,denken wij God, wanneer wij hem, alftamelende, alomtegenwoordig en eeuwig noemen.Ons ik, of liever hetg e n e^v a nons eigen tk onmiddellijk waarnemen, onzebewustheid, vergezelt ons in het een of anderpunt der ruimte, en gaat met onze gewaar,wordingen in den tijd voord. Wij kunnenons voortellen, dat 'er niets beflond, datgeene fchepping den tijd of ruimte vervuldemaarons den tijd zeiven, of de ruimte, alsmet bedaarde, voortetellen gaat boven dekrachten der afgetrokkente en buitenfporigtever.