M AG AZ YN

van Pr. Nieuhof. 3 8 3ondernam te zuiveren (*). Tot dit einde,fcheidde hij het begrip van pligt af, van alles,wat phyftsch is, of ui: eenigen lust eneenigerhande gevoel ontfpringt, en leiddedit begrip te rugge tot de eigen wetgeving{autonomie') onzer practifche Rede. Het onvoorwaardelijke,völftrekclijk gebiedende, vanonze Rede toonde hij aan, en legde, inplaats van een poflijk beginzel, zulk een beginzelten grondflage der Zedenleer, 't welkin de bloote form onzer eigen Rede onwankelbaargegrondvest, en van allen vreemdgezag, zoo wel als van allen zinlijkenprikkel, te eene maal onafhangelijk is.IK herinnere ü dit flegts daarom, mijnVrierd! op dat Gij zelve het groote onderfcheidzoudt erkennen, dac 'er tusfchen dezedeniijke begrippen van Kant, en tusfchenuv Eudaemonisme werklijk bellaar. VolgendsKantjs loutere achting voor hec onvoorwaardelijkepligcsgebod onzer eigen Rede hec eenige beginzel,waar uic eene daad, zal ze waarlijk goedzijn, verrigc moec worden; en hec andwoord opde v;aag: waarom moet ik mijn' pligt doen?isZie mijne Proeve, over het beda-n van beginzeleneener belanglooze goedwilligheid, in 't mensctafijkharc,Foorrede, bl. U en 12.