M AG AZ YN

aan den Uitgever» enz, S 6 "»Zeker, niet deze, maar de Heer S. W. heeftzig, bij mangel van kalmte, altans van geduldin 't behoorelijk onderzoeken van de begrippenvan Kant, leelijk voorbij gelopen. Getuigezij, op nieuw, deze zijne redekaveling tegenhec beflisfende der, door Kant bedoelde,algemeenheid! Hec algemeen gefchieden, zegthij zelve, is geen bewijs van hec algemeenmoeten gefchieden. Die moeten dient dus noodzaakiijkvan elders te worden bewezen. Waaruic nu zal die worden bewezen , indien nietuic de algemeenheid van de form der Rede ,waar door zij, noodzaaklijk, aan elk, wiens redeoncwikkeld is, denpligcvoorfchrijfc, enhemgebiedczoo te handelen, als hij (niec als zin.lijk', maar) als redelijk wezen, noodzaaklijkwillen moec, dac door een' ieder gehandeldworde? Weec S. W. een' anderen proeffteen,dan dezen regel ? Indien deze niec doorgong, waarblijfc hij elve dan mee die deugden, welkenhij ontwijfelbaar noeme, en die hij zege dacafremeen moeten plaats hebben, even daarom,dat zij deugden zijn? Doch de goedeman heefc de algemeenheid, eegen welke hijvege, niec verftaan : en dit is (om zijne eigenwoorden ce gebruiken) de grond der misvatting.Een weinig meer gedulds in hec onderzoekzal, benevens de noodige kalmte,hem in ftaat ftellen om zijne misvatting incezien,en zal hem behoeden om andermaal zigAa 4voor»