M AG AZ YN

SÏ5Strijd der hfpiegelende Rede,kerker te oncvlugcen? Arme, nu verouderde,Wijsgeerte! dit was nogtans uwe ftelling. Ja,wat meer is, gij dorst zelfs fhande houden,'dac de gevangene juist daarom verpligc is ceoncvlugcen, om dac hem de mooglijkheiddaar coe benomen is! Vervolgends drongcgij hem op , dac hij aanfprakelijk is voorzijne handelingen, uic hoofde der vrijheid.Welk een onzin! De gevangene droomde,dac luj vrij was, en zie daarom is hij ftraf.Jbaar!. •JA, coc zulke, elkander vernielende, Hellingenmoesc de leerftellige Wijsgeerte, inhec beftrijden der cwijfelarij, vervallen, zoodra zij hec bezef van pligc naar de wettendes verftands gong afmeten , en dan vervolgendsalles in één fmolt, om 'er een Geheeluit te maaken. Twee zulke ongelijkflachtigezaaken, als zinlijkheid en zedeniijkheid, lacenZig door geene vermenging verëenigen. Eén— maar ook flegcs één — weg is 'er voorhanden , om de tegenftrijJigheid optelosfen.Naar onze noodzaaklijke wijze van denkenen kennen, dat is, in zoo verre wij voorons zeiven ook flegts verfchijnzelen zijn ,zijn wij , met alle onze goede en kwaadeaaaden, aan de onmetelijke kecen van heconverbiddelijke Noodlot vast geklonken. Diewe-