M AG AZ YN

over noodzaaklijkheid en vrijheid. 181eene taal, die den ongewijdden duister is encnverftaanbaar; en hij, wiens begeerte zignaar de kennis dier wetenfchappen en konftenuitftrekt, vindt niets natuurlijker, dan zighet gebruik van dezelve eigen te maaken.Alleen van de nieuwe Wijsgeerte, die hethoofdzaaklijke, dat in ons eigen gemoed voorhanden is, weten doet, vordert men, datzij, in de befchouwing der afgetrokkenfte begrippenen in de fijnfte onderfcheidingen,geene andere woorden en uitdrukkingen zalbezigen, dan die, waar van men, in 't gemeeneleeven, de kracht en beteekenis, doordagelijkfche gewoonte, geleerd heeft. Hoeonbefcheiden deze vordering zij, gevoelt ieder,die inziet, dat juist deze wetenfchap, meerdan eenige andere, nieuwe woorden en fpreekwijzennoodig heeft, ja dat zij zelfs, in haareverdere uirbreidingen, eene geheel nieuwe,naar een wijsgeerig plan aangelegde,taal zoude eifchen. Mooglijk nogtans is het,in dit zamenftel van Wijsgeerte, het gezondeverftand, langs eenen lig'lijk volgbaaren leiddraad,op eene ongevoelige wijze, tot deeerde bronnen des denkens, ja der mooglijkheidvan het denken optevoeren, of liever totzig zelve te rugge te brengen; in zoo ven?ten minsten, als dit tot verklaring der, bovende ervaring Hijgende, ftrijdpunten noodigis. Dit zal ik thands beproeven, mij egterM 5nu