M AG AZ YN

* over het Schoon. 285van agteren blijkt, dat dit, volgends critifchegronden gevoerde , betoog in eene geheeltegenövergeftelde rigtïng eindigt.EERST wordt fchoonheid de verftandlijkeorder des zinlijken : welke order alleen inde omtrekken, oppervlakten, of den blootenvorm der ligchaamen, en niet in de fiof,kennelijk is. Op deze wijze wordt de wiskundede grond van het fchoone. Daar nude wiskunde tevens de grond van het mareis; zoo moeten dan het waare en het fchoonedenzelfden grond hebben.ÏN het begin verwachtte ik nog, dat dezegevolgtrekking, welke ik bij mij zeivenvooruit zag, cp.de eene of andere wijze,door eene nadere bepaling, zoude zijn afgekeerdo-eworden. Maar neen! zoo dra Kalliasuitroept (*): welk een verwonderlijke zamenhang!Hoe, is de wiskonstige gedaante vaneen lijn de regel van fchoonheid? Zoude danook de wiskunde den grond van het fchoonebevatten - Zij', die het ideaal des waaren is?andwoordt Euryalus, zonder zig een oogenblikte bedenken: voorzeker, Kallias! wantwaarheid en fchoonheid hebben eenen gemeenenoorfprong. Waarheid, zinlijk voor gefield, isfchoonheid.(*) BL 64,