De betekenis van groene burgerinitiatieven

Figuur 3 Typen van groene zelf-governance.
Binnen het cluster ‘natuurbeheer en ontwikkeling’ kan er onderscheid gemaakt worden in vijf
hoofdtypen: natuurbeheer, natuurontwikkeling, soortbescherming, eigenaarschap en sociaalmaatschappelijk.
Soortbescherming richt zich daarbij specifiek op beheer voor bepaalde soorten
planten of dieren. Natuurontwikkeling richt zich op het creëren van nieuw groen (‘groen voor grijs’).
Natuurbeheer richt zich voornamelijk op beheer en kleinschalige omvorming van bestaand groen.
Daarnaast onderscheidt een aantal initiatieven zich doordat zij een primaire sociale doelstelling
hebben naast een belangrijke ecologische doelstelling (sociaal-maatschappelijk). Ook valt een aantal
initiatieven op doordat ze formeel eigendom verwerven over gronden (eigenaarschap).
Binnen het cluster ‘gebruiksgroen’ vallen de hoofdtypen buurtgroen en groenbeleving. Hiervan richt
het type groenbeleving zich vooral op recreatie en het bevorderen van bewustwording en betrokkenheid
van volwassenen en kinderen bij groen en natuur, terwijl buurtgroen zich meer richt op de
verfraaiing van de leefomgeving en het versterken van sociale cohesie op buurt- of wijkniveau. Binnen
het cluster ‘groenpolitiek’ vallen de hoofdtypen politiek en verbrede politiek. Deze beide ideaaltypen
richten zich primair op politieke activiteiten om beleid en beheer te beïnvloeden en zo hun
doelstellingen te realiseren. Verschil daarbij is dat verbrede politiek ook fysieke activiteiten ontplooit,
meestal vanuit een strategisch oogpunt en ter ondersteuning van politieke activiteiten.
Ten slotte is er één hoofdtype dat zich tot in zekere zin binnen alle drie de clusters manifesteert, een
breed type. Deze initiatieven zijn vaak op grote schaal actief in beheer en functieverandering in het
groen, in educatie, in beleidsbeïnvloeding en in het mobiliseren van een groot arsenaal aan
hulpbronnen. Deze groepen ontwikkelen zich vaak vanuit meer eenduidige typen burgerinitiatieven.
44 | Wot-rapport 127