Ertan Birol - Turuz.info

Rossini : 1816, Le Barbier de Seville
Spohr : 1818, Zemire et Azor
Weber : 1826, Obéron
Bütün bunlar gitar için hoş ve huzur verici şeylerdir fakat, teknik açıdan pek bir gelişme
yoktur daha. Bunun için gitaristlere kapasitelerini arttırıcı
faydalı etüdlerin ve egzersiz tarzında çalışmaların yazılması gerekiyordu.
Dionizio Aguado (1784-1849): Madrid’li Aguado gitarın imkanlarını mümkün olduğunca
derinliğine inceleyen, analiz edenlerden biriydi. Paris’teki evinde,
1825’de onu kabul eden arkadaşı Fernando Sor ondan şöyle bahsedecekti:
“ Aguado’nun öğretmeni ( Miguel Garcia, Saint-Basile dini kuruluşunun din adamı, IV.
Charles ve kraliçe Marie-Louise sarayının gitaristi, Manuel Godoy’un
gitar öğretmeni, sarayın gözdesi) yalnızca hız ve kıvraklık pasajlarının gerektirdiği, sadece
hayrete düşürmek ve göz kamaştırma anlarında parlıyordu.
Bu gitarist, o zamanlar, gitarınkinin dışındaki bütün müziklere yabancıydı ve diğerlerini
duymak bile istemiyordu. Kilise müziğinin telli çalgılar 4’lüsüne
işte böyle bir maestro tayin ediliyordu. Mr. Aguado bütün şartları, hatta mekaniğinin onlar
tarafından idare edilmesini bile kabul ediyordu. Fakat o, iyi
müziği hissediyor ve çalmaya başladığından itibaren ince ve çok hoş müzikal zevki,
muhakeme gücü ile üstadını, kendisine “müzikal” dedirtecek kadar eğitiyordu...”
Eğer Aguado konser için önemli bazı eserler verdiyse metodu (1820) bunun gerçek nedenidir
ve herkes tarafından tanınmış olmayı hak etmiştir. İyi araştırılmış,
iyi işlenmiş, bolca resimli çalışmalar ve etüdler parmakların bütün sap boyunca çok sesli
olarak hareketini sağlar. Eser, bu konudaki bütün temel çalışmaların
en ünlüsüdür. Örneğin bazı küçük valslerin içinde, Sanz’ın “campanella”’sını hatırlatan bir
duate ( doigté) tarzı kullanır. Bu etki, devamlı çıkıcı arpej
yapmaya dayanır, o anda sol el tizlere doğru yer değiştirir ve aniden ilk telleri açık bırakır.
Villa-Lobos bunu hatırlatmayı bilecek ve bu teknik yazıyı
tekrar bularak pek çok kompozisyonunda kullanacaktır.
Sor 1831’de, bir yazısında Aguado’nun tekniğinin kusursuz olduğunu yazıyor:
“ Eğer bir okuyucu bir icra çizgisi ile diğer partileri hızla ayırmayı öğrenmek isterse, ben
yalnızca en iyisini yapıp, onu Aguado metoduna yönlendiriyorum
ki bu tip icralarda en iyisi bu eserdir. Kuralları düzenleme hali çok düşünülmüş ve bunun
üzerine çok iyi hesaplanmıştır.”
Aguado hız endişesi ile “ tripodison” adında bir gitar taşıyıcı imal etti. Bu alet gitarla daha tek
vücut olabilmek içindi. F. Sor bunun hakkındaki düşüncelerini
de veriyor:
“ Mr. Aguado’nun bu mükemmel buluşu olmasaydı, parçanın seslendirilmesinin gereği olan
etkiyi zor bir görev olduğundan gitarda öneremezdim.”
Aguado ise şöyle yazmaktaydı: