Ertan Birol - Turuz.info

Roussanov 1901’deki yazısında çalgı için:
“ Gitar, 7 teli ile halkın her katmanına kesin girmiş, Rusya’nın popüler çalgısı ünvanını
almıştır.” diyebilmiştir.
Bu okulun en göze batan müzisyeni hemen hemen yaratıcısı konumunda olan Andrei
Osipovitch Sichra’dır.
Andrei Osipovitch Sichra (1773-1850): 1805’de Moskova’ya yerleşmiş, dersler, konserler
vermiş ve aynı zamanda bir gitar gazetesi çıkarttırmıştır. 1820’de
Saint-Petersbourg’a yerleşmiş, orada pedagojik çalışmalarına devam etmiş, konserler vermiş,
300’den fazla eseri yayınlanmış bir besteci olarak yazmaya
devam etmiş, yurttaşı Glinka ve İrlanda’lı John Field gibi müzisyenlerle dostluklar kurmuştur.
Etkileri S.N.Axenov, Michel Timothévitch Vittotski (1791-1837)
gibi öğrencilerine uzanmıştır.
Roussanov 1901’de yazdığı yazıda Vittotski için şöyle bir övgüde bulunmaktaydı:
“ Vittotski’nin çalışı, güçlülüğü ve tondaki eşitlik ile dikkat çekiciydi. Olağanüstü çabuk ve
cesur, şarkı söyler gibi yaptığı legatolar, arpejlerinin
zenginliği ( arpin gücüyle eşdeğer) ve kemanın şarkılaması gibi şeyler insanı hayrete
düşürüyordu.”
F.Sor’un Rusya’da kaldığı günlerde, hatıralara geçecek bir şekilde bu iki müzisyen
karşılaştılar. Bu, iki kültürün tipik bir şokuydu. Biri bütün humanizmiyle
çağdaşlarının müziğini içine sindirmiş çok önemli bir besteci, ve diğeri popüler temaları
teneffüs eden, bunları hiç durmadan ve tekrar etmeden süsleyen,
Glinka’nın “ Halk davet ediyor ve biz düzenliyoruz” cümlesine sadık otodidakt bir dahi.
Bu şok, Güney-Amerika müziğinin Avrupa’da söz sahibi olmaya başlayacağı günlerdeki,
Avrupa gitaristik manzarasına benzer bir görüntüdür.
Gitar Polonya’da devrimden kaçan Fransız aristokratları tarafından, kaçışta tercih edilen ülke
olması sebebiyle ithal edilmiştir. Çünkü, gitar rahat taşınabilen
bir çalgıdır. Polonya askerleri İspanya’da Napoleon ile savaşıyorlardı ve gitarı kendi
şarkılarına eşlik için kullanıyorlardı. Milli çalgı olarak benimsediler
ve yanlarında getirdiler. Gitarın Avrupa’nın diğer yerlerinde önemli konuma gelişi
Varşova’da da paralel bir harekete sebep oldu. Giuliani’nin Polonya’lı
öğrencisi Feliks Horecki (1786-1846) virtuoz, besteci ve öğretmen olarak tanındı.
Giuliani’nin bir diğer öğrencisi olan Jan Nepomucen Bobrowiticz 1831’de
başarısız darbe sonrası kaçtı ve Lipsk’de çok sayıda konserler verdi. Bunlardan bazıları Clara
Schumann iledir. Bir diğeri Stanislas Szcepanowski ( 1814-1875)
Horecki ve Sor’un öğrencisidir ve virtüoz-bestecidir. Bu Polonya okulunun en önemli ismi
hiç şüphesiz Marek Konrad Sokolowski (1818-1893)’dir. Uluslar
arası turneleri ona sayısız müzisyen tanıma imkanı verdi. Bunların arasında Londra’da taktir
imzası ile gitarını hediye eden Regondi de vardı.
POST-ROMANTİZM VE GİTARIN RÖNESANSI