Ertan Birol - Turuz.info

tellerin çekme gücüne karşı daha dayanıklı ve iç barajların kalınlığını azaltmaya izin
vermekteydi. Ses kasası sıklıkla pelesenk ( palisandre) ağacındandır;
fakat Torres bazen, flamenko gitarın atası sayılan 1865 model gitarında olduğu gibi, servi
(cypres) kullanıyordu. Bunun yanında bazen sertleştirilmiş karton
veya mukavva (1862) (ibid) veya 11 telli bir gitar ( 5 teli sap dışında) için de keçi boynuzu
ağacı (1885) (ibid) denemiştir.
Tarrega, Llobet ve diğer bir çok gitarist Torres’in gitarlarıyla çalıyorlardı ve çağlarının çalma
gereğine uyarlanacak çok daha sonor bir gitarı dinlemek
için daha yarım yüzyıldan fazla beklemek gerekiyordu. Ama şunu söylemek hiç de fazla
olmaz:
Torres gitarın bugünkü formunu bulan ve rönesansını başlatmış kişidir.
Torres’le çalışan ve çok şey öğrenen öğrencileri yeni tekniği kullanarak ve yayarak onun
açmış olduğu kapıdan dünyaya açıldılar. Ondan sonra gelen Manuel
Ramirez (1869-1937) sadece muhteşem bir yapımcı olarak kalmamış aynı zamanda bu gün en
iyiler arasında sayılan Santos Hernandez (1874- 1943), Enrique Garcia
(1868-1922) ve Domingo Esteso (1882-1937) gibi yapımcıların öğretmeni olmuştur.
Gitaristler, Müzik Anlayışı ve Repertuar:
Bu, iyi kalite çalgıların yanında, kısa zamanda Fransa’da, genel endüstrileşme içinde, fiyatları
çok daha makul, seri imal edilmiş gitarlar bulunacaktır
(1867 yıllarında bir işçi yılda 1000, bir öğretmen 1500 frank kazanıyordu) zira, Fransa’da,
hemen hatırlanacak gitarist isimleri pek yoktur. Pek ilgi çekmeyen
ve tek tük eserler de vermiş olan bu isimleri sayarsak: Maurice de Raoux, Louis ve Napoleon
Crevel de Charlemagne, Carulli’nin öğrencisi ve Lille konservatuvarı
müdürü Victor Magnien (1804-1885), yüzyılın sonunda Louis Beaufort, Joseph Ferrer
(Sérenade Espagnole, 1890; Bolero, 1898), Louis Emma ( Tarantelle Napolitaine,
1855; Souvenir de Dieppe, 1895; Fantaisie Espagnole, 1895), Alfred Cottin (metot), Auguste
Zurfluh (valsler ve gavotlar) ve “Carmen” operasında (1875)
gitarı kullanan Bizet.
İtalya’da Luigi Picchianti (1786-1864) sonatlar, prelüdler ve bir metot yayınlamıştır. Mauro
Giuliani’nin çocukları Michele ve Emilia babalarının izinden
gitmeyi denemişlerdi. Camillo Sivori (1817-1894) 6 kuartet ( keman, alto, gitar ve viyolonsel
için) yazmıştır.
Luigi Mozzani ( 1869-1943): Mozzani önemli bir isimdir. Önce oboist, sonra gitarist olmuştur
ve ikinci çalgısı birincinin önüne geçmiştir. 1894’de Berlin’de
büyük bir konser vermiş, sonra bütün Avrupa’yı ve Amerika’yı Sor, Giuliani,Tarrega gibi
çağının bestecilerini ve özellikle Bach çalarak dolaşmıştır. Gerçekte
Bach’ın eserlerini ilk uygulayan odur ve akla yakın bir “baba” arayışında olan gitaristler
alayının koşup içine daldıkları bir gedikti bu çalışmalar.
Mozzani aynı zamanda bir çalgı yapımcısı idi. Çalgının sesinin iyileştirilmesi, kullanımı gibi
konulara zaman ve para ayırmıştır.