Ertan Birol - Turuz.info

sağ elde her parmak yeterince yumuşak bir şekilde tel düzlemine dikey (90 derece), aynı
uzaklıkta, yüzük parmağının da diğerleri ile aynı düzlemde ve uzaklıkta
olmasına dikkat ederek ( ki bu teknik anlayış o dönemde kullanılmıyordu) ve tele hamle
yapmada eşit bir kolaylığı sağlamak onun getirdiği yeniliklerden
biriydi. Tarrega dayıyarak (apoyando,butée) çalmaya çok önem verdi: Sağ el çalan parmağın
hamle yönünü diagonal değil, ön tablaya paralel olacak şekilde
yapmasını öneriyordu ve bu tekniğin sese homojenlik ve güçlülük verdiğini söylüyordu.
Sanatçının empoze ettiği yeni teknik, yüksek derecede müzikal tatminsizliğinin
sonucudur ve çalgıda bir koz olarak gördüğü “anlamlı bir ifade ve sonor kalite”, elde etmek
istediği gelişmeydi. Ve, ondan sonra da bu nadide disiplini
sahiplenen ve bugün Avrupa’nın en büyük gitaristlerinin öğretmeni olan Emilio Pujol ve
diğer öğrencileri oldu. Yeni konser turnelerinde, özellikle İtalya’da,
tercihinin yerinde olduğunu sağlama fırsatını bulmuştur. Artık bu teknikten emindir.
4 yıl sonra sağ tarafı felç olmuş ve bu hastalık, iyileşene kadar onu fiziki aktiviteden
ayırmıştır. Geri dönmüş ve hayatının sonuna kadar Castellon’da
kalmış, bu arada yeni konserler vermiştir.
Gitar, Tarrega olmadan, yabancı ülkelere ait olma niteliğinde ve değerlerinde, aldığı
görevlerde silik bir hayatı olan kişi görünümü sergiliyordu. Şüphe
götürmez şey, gitar icrasının incelikleri günün bütün gitaristleri tarafından biliniyordu ve ona
az ya da çok bir şeylerin yapılması gerekti. Fakat bu
çalgı için yazılmış eserleri tamamen ona has bir kulakla dinlemek gerekir. Onu doğrudan
çevreleyen I.Albeniz ve E. Granados gibi Debussy, Fauré, Dukas,
Chausson’u ve etkileşimleri görmek de şarttır. O dönem Tarrega’nın tırnaklarını değiştirdiği
dönemdir. Debussy “ Pelleas ve Mélisande”’ı, genç Falla da
“ La vie Breve”’i yazmıştır.
Felipe Pedrell bir yazısında Tarrega için şunları ifade ediyordu:
“ ... alçak gönüllü, saf, utangaçlığı siliklik derecesindeydi. Dahası, bu büyük değerleri, şöhreti
ile ve taktiri imkansız moral ve artistik etkinliği
ile uyuşmuyordu.”
Tarrega’nın eserleri tamamen zamanını yansıtır ve Mağrip’ten çok İberik Hispanizmini içine
sindirmiştir:
50’den fazla etüt, 43 prelüd ( en ünlüsü Lagrima), 30’dan fazla parça ( örneğin Capriccio
Arabe, Danza Mora, Adelita, Marieta, La Mariposa, Alborada...çok
ünlü Recuerdos de la Alhambra) ve 180’e yakın çeşitli transkripsiyon ( zira o devir çalgıya
yabancı eserlerin gitara uyarlamasının yapılmaya başlandığı
dönemdir).
Her zaman canlı olan müzik ortamının, gitarı ikinci derece görmesi yanında ve aynı müzikal
ortamın tek esin kaynağı olarak algıladıkları gibi sadece gitaristler
tarafından bestelenmiş bir repertuarı içermesi, hakkı olan belli bir repertuardan yoksun kalma
endişesi, gitaristler tarafından belirtilmekteydi. Albeniz
ve Granados’u referans olarak alırsak, piyanistik eserleri günümüzde orijinal versiyonlarından
değil, çok sık olarak gitar uyarlamaları ile çalınmaktadır.