Ertan Birol - Turuz.info

Hummel ve Mocheles ile işbirliği ona ( orkestrasyonunda yardım etmeleri sayesinde )
konçertolar yazma imkanı doğuracaktı. Hummel ayrıca gitar, klavye, klarnet
ve violonsel için 3 büyük serenad, Giuliani ve Mocheles’in 26 haziran 1807’de çaldıkları gitar
ve piyanoforte için bir büyük potpuri yazacaktı.
Giuliani’nin 2 konçertosundan birincisi (op.30) 1808, ikincisi (op.36) 1812 tarihlidir. Op.30
konçerto bestecinin kendisi tarafından 3 nisan 1808’de Viyana’da
çalındı. Büyük bir zafer ve öyle bir şöhret yaptı ki aranjmanlar konusu yeşermeye başladı.
Diabelli 2 konçertoyu da piyano ve gitara uyarladı.
Bestecinin kendisi bile , birinciyi, gitar ve yaylı çalgılar dörtlüsü için ve aynı opusun “Rondo
a la Polacca”’sını ise 2 gitar için uyarladı. Bu, orkestra
toplamanın kolay olmadığı düşünülürse gayet kazançlı çıkılabilecek en iyi imkandı.
Dostlukları ve müzikal tanışıklıkları çok çeşitliydi. 1815’de Louis Spohr ile keman-gitar
konseri verdi. Ondan iki yıl önce de Spohr ile birlikte ve kemancı
olarak Beethoven’in 7. senfonisinde çalmıştı. Beethoven Giuliani’yi dinlediğinde (bu sefer
gitarist olarak) büyük bir heyecana kapılmış ve “gerçekten gitar
küçük bir orkestradır” demişti.
Tek gitar için ürettikleri eksiksizdir. Teknik açıdan çok şey öğreten 120 arpejden, konser
sonatlarına ve virtüozite etütlerine kadar her çeşit eser yazmıştır.
Buraya gitar düetlerini: flüt-gitar, keman-gitar ve gitar-keman-violonsel için üçlülerini
ekleyelim. Tamamı 70 opus numarasından fazladır.
Giuliani devrin artistleri gibi konforlu olmayan tozlu arabalarla yolculuk eden bir seyyahtı ve.
1821’de Roma, sonra Hollanda, Almanya ve bir çok yıl kaldığı
Rusya turnesine çıktı. Bir Londra seyahati sırasında Fernando Sor ile karşılaştı ve o anda bu
iki nadide gitarist arasında bir çeşit meydan okuma duygusu
ile bir gerginlik meydana geldi. Bu konu onun aktivitelerini takip eden “Giulianad” dergisinin
bazı sayılarında da işlendi.
Nihayet Giuliani Viyana’ya döndü, sonra Napoliye geçti ve orada 1829’da öldü.
Viyana’da kabul görmüş biri de Francesco Batioli’dir. Bir metot, valsler ve 1820’ye doğru bir
“concerto polonaise” (gitar ve yaylı çalgılar dörtlüsü için)
yazmıştır.
Geçici zaman için Viyana’ya yerleşmiş olan sadece o değildir. En göze batanlar arasından
Leonard von Call, Wenzel Matiegka, Alois Wolf, Karl Topfer, Joseph
Böhm, Karl von Gardner, Wilhelm Klingenbrunner, Frantz Tandler ve Tandler’in ölümü
üzerine 1807’de bir ölüm marşı yazan Simon Molitor’u sayabiliriz.
Simon Molitor Wurtemberg’de doğmuş, yetenekli bir gitaristti. Yüzyılın ilk on yılı içinde çok
sayıda gitarlı oda müziği eseri yazmıştır. Örnek olarak “
Grande sonate pour guitare et violon concertant”, “ Trio pour violon,flute et gitar” v.b.
verebiliriz.
Viyana’da olduğu gibi Paris, Madrid ve Saint-Petersbourg’da da ROMANTİK HAREKET
gittikçe kendini gösterdi ve gitar da bu hareketin dümen suyunda çalışmalarına