pediatrik yaş grubu çeşitli anemik hastalıkların ayırıcı tanısında ...

kromozomda ve HLA genleri ile çok yakın yerleşimlidir (78). Normal insan
dokularında yüksek düzeyde TNF-α genlerinin saptanması, TNF-α’nın normal
hücresel büyüme ve fonksiyonları ayarlıyor olabileceğini düşündürmüştür. TNFα’nın
hematopoezin kontrolü de dahil olmak üzere çok çeşitli biyolojik özellikleri
olduğu kanıtlanmıştır. Çocukluk çağı ve erişkinlerdeki çeşitli hematolojik
malignitelerde serum TNF-α düzeyleri, sağlıklı bireylerdekine göre belirgin olarak
yüksek bulunmuştur. AML blastlarının TNF-α salgıladığı gösterilerek, TNF-α’nın
lösemi gelişimini sağlayıcı ya da aksine, lösemi gelişimine karşı bireyin
savunmasında rolü olabileceği düşünülmektedir (79-83).
TNF-α’nın hücresel kaynağı; aktifleşmiş makrofajlar ve en güçlü uyaranı
ise bakteriyel lipopolisakkarittir. Ancak TNF-α’nın makrofajlar dışında T ve B
lenfositlerden, AML blastlarından da salgılandığı gösterilmiştir (82-84).
TNF-α, bağlandığı hücre tipine ve ortamda bulunan diğer protein faktörlere
bağlı olarak, hem malign değişime uğramış, hem de normal hücreler üzerinde çok
çeşitli ve karmaşık biyolojik etkiler gösteren bir sitokindir (80). TNF-α, in vivo IL-1,
granülosit makrofaj koloni uyarıcı faktör (GM-CSF) ve makrofaj koloni uyarıcı
faktör (M-CSF) oluşumunu arttırır. İn vitro mononükleer hücrelerden IL-1 ve
hipotalamik hücrelerden prostaglandin E2 (PGE2) yapımını arttırarak endojen
pirojen etki gösterirken, vasküler endotelyal hücrelerden platelet-derived büyüme
faktörü (PDGF) ve trombosit aktive edici faktör (PAF) salgılanmasını arttırır. AML
blastlarında GM-CSF ve IL-3 reseptör ekspresyonunu ve bu faktörlerin AML
blastlarına etkilerini arttırır. Bazı sitokin ve büyüme faktörleri de TNF-α oluşumunu
arttırır. GM-CSF ve IL-2’nin normal erişkin periferik kan mononükleer
hücrelerinden TNF-α salgılanmasına yol açtığı gösterilmiştir (85).
TNF-α’nın biyolojik etkileri; metabolik, antitümör, immünite ve
inflamasyonda rol oynayan hücrelerin fonksiyon, büyüme ve farklılaşmasına ve
hematopoezin kontrolündeki etkileri olmak üzere dört ana başlık altında toplanabilir
(76, 86-88). Saarinen ve grubu, çocukluk çağı akut lösemilerinde serum TNF-α
düzeyinin tanı sırasında yüksek, tam remisyonda ise normal sınırlarda olduğunu
bulmuştur (74).
31