kamu-hukukuna-giris

sanları yönetme yetkisini de belirli kişilere veya gruplara vermiştir16 .Özellikle İlk ve Orta Çağlar'da din adamları, siyasal iktidarınilahî kaynaklı bulunduğunu savunmuşlar, ileri sürmüşler ve böylecebu ilahî kaynaklı iktidarın kullanılmasında, dinsel görevlerinindoğal bir sonucu olarak, kendilerine görev düştüğünü kabulettirmek istemişlerdir. Örneğin, Eski Mısır'da ve Babil'de dinadamları Devlet yönetiminde de önemli roller oynamışlardır. OrtaÇağ'da Kilise Ulularından St. Paul, «Her iktidar Al 1 a h'-tan gelir» (= O m n i s Potestas a De o) demişve böylece siyasal iktidarı dinsel temellere oturtmak istemiştir.Bir başka ünlü Hristiyan bilgesi olan St. Augustinus da «TanrıDevleti» adlı eserinde, Dünya Devleti'nin Gök Devleti ilkelerineuydurulması gereğinden bahsetmiş ve Devlet idaresine ait bütünkuralların İncil'de bulunduğunu ileri sürmüştür.Yeni Çağlar'da bile dinsel kaynaklı Devlet görüşü benimsenmektedevam edilmiş, örneğin Fransız düşünürü Bossuet «K u t-sal Kitaptan Çıkarılan Siyaset» adlı eserinde,kralların mutlak iktidarını savunurken, bu iktidarın Tanrı iradesinedayandığını belirtmiştir.İslam Devletlerinde de, siyasal iktidarın ve Devlet'in Allah'ıniradesinin bir yansımasından ibaret bulunduğu, iktidarlarım Allah'­tan alan ve Hilafet müessesesi uyarınca Allah'ın yeryüzündeki vekilidurumunda bulunan Sultanların, Şeriat yani islam hukuk esaslarınauygun hareket etmekle yükümlü bulundukları kabul edilmiştir.İlahî kaynaklı Devlet görüşlerinin ortaya çıkardığı en önemlisonuç şu olmaktadır : Devlet, Tanrı iradesinin bir eseri, Sultan veyaKral da yine aynı iradenin emri ile yönetici durumunda bulunduğunagöre, Sultan, Kral veya Padişaha karşı gelinemez; çünkübunlara karşı işlenen itaatsizlik suçları aynı zamanda, Tanrı'ya dakarşı gelmek anlamındadır ve günah sayılır. İlahî kökenli Devletanlayışına bağlanıldığında bireylerin, bu kuramın yandaşı sayılanyazarların ancak bir kısmında görülen çok müphem ve ağır koşulluihtimallerin dışında, yöneticiye karşı direnme olanaklarındanı« DAVER, B. : age., s. 158-159; 'The Political Ideas of St. Thomas Aquinas'(Ed. by D. Bigongiari), 4. Bası, New York, 1961.50