SERWIS ELEKTRONIKI

koñców lampy, lepiej „op³aca siê” jeden z koñców uziemiæ, a
optymalizacjê skoncentrowaæ na jednym „gor¹cym” wyprowadzeniu.
To potwierdza, i¿ czynniki opisywane w punkcie 1.1
bie¿¹cego artyku³u s¹ nie mniej „wa¿kie” jak czynniki natury
czysto elektronicznej.
Dla poprawnej pracy uk³adu (niezale¿nie od konfiguracji
pod³¹czenia lampy) s¹ tak¿e istotne czynniki z pogranicza elektroniki
i mechaniki, lokalizacja elementów i sposób prowadzenia
œcie¿ek obwodu drukowanego. Wydaje siê, i¿ to uwagi i
zalecenia dla konstruktorów. Poniewa¿ jednak, niedba³a wymiana
elementu w serwisie, potrafi zdecydowanie naruszyæ te
zasady, ich znajomoœæ staje siê równie cenna dla osób zajmuj¹cych
siê napraw¹ i serwisem sprzêtu elektronicznego.
Uk³ad LT1182/1183 ma „kilka mas”. Osobno wyprowadzone
s¹ masy ka¿dego z kluczy, osobno masa sygna³owa (analogowa).
Obowi¹zuj¹ zasady „masy jednopunktowej”. Nale¿y
szczególnie oddzieliæ masy obwodów wysokopr¹dowych i zawieraj¹cych
têtnienia o czêstotliwoœci kluczowania od mas sygna³owych
stanowi¹cych odniesienie dla czu³ych pêtli sprzê-
¿enia zwrotnego. Tego typu niuanse nie s¹ widoczne na schemacie
ideowym, aczkolwiek czasem próbuje siê je pokazaæ.
Jako, ¿e wszystkie rozwa¿ane tu „masy” s¹ w koñcu „masami”,
musz¹ siê „spotkaæ”. Spotykaj¹ siê wiêc w tzw. gwieŸdzie
masy jednopunktowej. Wymiana elementu nie mo¿e naruszyæ
tej zasady. Szczególn¹ uwagê nale¿y tak¿e zwróciæ na lokalizacjê
elementów kszta³tuj¹cych pêtlê sprzê¿enia zwrotnego, tu
elementów pod³¹czonych do wyprowadzenia CCFL-V C i LCD-
V C. Powinny byæ one ulokowane jak najbli¿ej uk³adu scalonego
i jego masy sygna³owej.
Podobna uwaga dotyczy elementów dzielników rezystancyjnych
stanowi¹cych o pêtli sprzê¿enia zwrotnego. W sekcji
zasilacza CCFL sprawa jest uproszczona, takich elementów
brak! „Za to” w sekcji LCD dzielniki takie s¹ dwa, w zale¿noœci
od konfiguracji, R9-R10 lub R11-R12. Czy przypadkiem
jest, i¿ zignorowanie tych¿e zasad, szczególnie siê „mœci” w
uk³adach „wysoce” zoptymalizowanych, dopracowanych?
3.4 Nowsza wersja sterownika rodziny „118X” LT1186
LT1186 to nastêpca rodu LT1182/83/84. Po co programowaæ
jasnoœæ lampy CCFL sygna³em analogowym, skoro w systemie
zawieraj¹cym ekran LCD roi siê od sygna³ów cyfrowych.
Regulacji jasnoœci ekranu dokona zapewne „jakiœ” mikroprocesor,
który ze swej natury pracuje cyfrowo. Mimo, i¿ nie jest
problemem zamiana sygna³u natury cyfrowej na sygna³ analogowy,
prostym (wolnym i o niewielkiej rozdzielczoœci) przetwornikiem
CA, czy nie mo¿na tego procesu omin¹æ.
Takie rozumowanie le¿a³o za pewne u podstaw konstrukcji
sterownika LT1186. Uk³ad ten zyska³ miano „Bit to Light converter”
lub „Bit to Nit converter” (Nit jest miar¹ jaskrawoœci ;
1Nit=1Candela/m 2 ).
Uk³ad LT1186 jest sterownikiem jedynie przetwornicy
CCFL (brak LCD, i pod tym wzglêdem jest on podobny do
„nieomawianego” LT1184). Interfejs cyfrowy, mimo ¿e szeregowy,
anga¿uje jednak kilka nó¿ek uk³adu scalonego. Tym bardziej,
¿e nie zaoszczêdzono nó¿ki o informacji analogowej.
Wrêcz przeciwnie, dosz³a druga nó¿ka nios¹ca informacjê analogow¹.
Przetwornik cyfrowo-analogowy ma wyjœcie analogowe
(nó¿ka 11) które w typowej aplikacji ³¹czy siê wprost z wyprowadzeniem
2 I CCFL o dok³adnie takiej samej funkcji jak nó¿-
Zasilacze lamp CCFL w uk³adach podœwietlania ekranów LCD
ka o tej nazwie w LT1182/83. Fakt ten czyni, i¿ przejœcie miêdzy
informacj¹ cyfrow¹ a sygna³em analogowym nie jest dla u¿ytkownika
„transparentne”, czyni zaœ uk³ad „elastycznym” w aplikacjach
niestandardowych. Zapis informacji o ¿¹danej jaskrawoœci
ekranu jest mo¿liwy w dwu trybach o których powiemy
dalej. Interfejs zosta³ zaprojektowany szczególnie z myœl¹ o
popularnych tanich mikrokontrolerach rodziny Inlet-a 8051 i
Motoroli 68XX. Rysunek 3.5a pokazuje obs³ugê LT1186 przez
uniwersalny sterownik 80C31, zaœ rysunek 3.5b pokazuje pe³ny
schemat przetwornicy CCFL.
ROYER
CONVERTER
8
CS
7
CLK
9
DIN
10
DOUT
LT1186
RS232
FROM PC
LAMP
5 A0-A15
P1.4
D0-D7
Z rysunku 3.5a wynika, i¿ mikroprocesor potrafi nie tylko
zapisywaæ informacjê do LT1186, potrafi j¹ tak¿e czytaæ. Co
mikrokontroler mo¿e w takim przypadku chcieæ odczytaæ?
Zapewne, aktualn¹ nastawê (zawartoœæ rejestru) jaskrawoœci
(pr¹d programuj¹cy I CCFL). Zapewne, nie jest to funkcja niezbêdna,
gdy¿ „szanuj¹cy siê programista” przechowuje zwykle
„gdzieœ” kopiê wys³anej do sterownika informacji. Port
wejœcia/wyjœcia sterownika mo¿e byæ skonfigurowany na wiele
sposobów, na rysunku 3.5a zaznaczono RS232 jako opcja
najwygodniejsza gdy system wspó³pracuje z typow¹ klawiatur¹
PC-ta.
Powiedzmy jeszcze parê s³ów o „nowum” LT1186, czyli o
jego przetworniku. To przetwornik 8-mio bitowy, pozwala wiêc
na regulacjê w 255 krokach. Jego wyjœcie (n.11) jest pr¹dowe,
i „pe³na skala” to 50uA. Oznacza to, i¿ przy liniowym przetwarzaniu,
jednemu bitowi odpowiada 195nA. Standard interfejsu,
to SPI lub „Pulse mode”. Po w³¹czeniu zasilania uk³ad zostaje
ustawiony do jednego z ww. trybów w zale¿noœci od stanu
wejœcia CS (Chip Select). Rejestr przetwornika zostaje zaœ
ustawiony na po³owê skali. W trybie standby (aktywny Shutdown)
pamiêta zaœ poprzednio zapisan¹ wartoœæ. Linie danych
wejœciowych i wyjœciowych zosta³y rozdzielone, co umo¿liwia
równoczesny zapis i czytanie poprzedniej wartoœci rejestru.
W trybie „Pulse mode” s¹ tak¿e „dwie opcje”. W zale¿noœci
od stanu linii D IN zawartoœæ rejestru mo¿e byæ tylko inkrementowana
lub zmieniana w obu kierunkach. Aplikacja
„analogowej czêœci” sterownika LT1186 jest identyczna jak
opisanego wy¿ej LT1182/83. Rysunek 3.5b pokazuje aplikacjê
z lamp¹ „p³ywaj¹c¹”, aczkolwiek obie wersje s¹ „dostêpne”.
Identyczna jest tak¿e praca pêtli sprzê¿enia zwrotnego jak
i obwodów zabezpieczeñ. Mimo identycznej aplikacji, niektóre
parametry zosta³y poprawione. Zmniejszono pobór pr¹du
zarówno w trybie pracy jak i czuwania, odpowiednio 6mA
SERWIS ELEKTRONIKI 3/2007 7
4
1
2
P1.3
P1.0
P1.1
TX
RX
µP np.:
80C31
Rys. 3.5a. Obs³uga US LT1186 przez mikroprocesor
31
ROM