Społeczeństwo informacyjne: Szanse, zagro enia, wyzwania
Społeczeństwo informacyjne: Szanse, zagro enia, wyzwania
Społeczeństwo informacyjne: Szanse, zagro enia, wyzwania
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
3 Implikacje społeczne<br />
Implikacje społeczne<br />
Ludzie wieku elektronicznego kształtują samych siebie<br />
na obraz i podobieństwo technologii.<br />
3.1 Znaczenie kompleksu teleinformatycznego<br />
J. David Bolter, Człowiek Turinga<br />
Fiodor Dostojewski przewidywał, że wiek XX zadecyduje o wszystkim. Proroctwo<br />
wielkiego pisarza nie spełniło się, bo nie mogło się spełnić. Żadne stulecie<br />
bowiem nie jest zdolne dokonać ostatecznych rozstrzygnięć, ponieważ<br />
nastąpiłby koniec historii. Jednak wiek XX jest stuleciem „nieprawdopodobnego”<br />
- przyniósł bowiem wiele wspaniałych odkryć i wynalazków, wśród których<br />
szczególne znaczenie mają wynalazki będące pochodnymi postępu w fizyce<br />
ciała stałego, a w szczególności w mikroelektronice. Tu należy<br />
zlokalizować osiągnięcia w dziedzinie telekomunikacji i informatyki.<br />
Wiek XX jest również wiekiem destrukcyjnego działania człowieka, gdyż obrodził<br />
w okrutne totalitaryzmy, przynoszące zbrodnie ludobójstwa. Uderza dysproporcja<br />
między naukowo-technicznymi osiągnięciami cywilizacji, a stopniem<br />
zadowol<strong>enia</strong> z własnego życia. Poszukiwanie systemu wartości, który mógłby<br />
stanowić oparcie w świecie techniki i informacji, należy uznać za przejaw<br />
pewnego zagubi<strong>enia</strong> człowieka schyłku XX stulecia. Wyrazem tego mogą być<br />
zarówno ruchy kontestatorskie lat 60, gnoza new age, renesans fundamentalizmu<br />
religijnego oraz wieszcz<strong>enia</strong> o „końcu historii”. W kulturze zdominowanej przez<br />
masowość, na co miały niewątpliwy wpływ media audiowizualne (radio, kino i<br />
TV), głośno o postmodernizmie, który cechuje kryzys podmiotu i kryzys<br />
sztuki pojętej jako działalność edukacyjna ludzkości. Skoro już wszystko<br />
zostało powiedziane, pozostaje już tylko gra konwencjami, repetycja wzorów,<br />
ludyczna tautologia, autoironia i parodia, inaczej - postmodernizm.<br />
W światopoglądzie końca XX wieku dominuje akceptacja zwątpi<strong>enia</strong> i przekonanie<br />
o nieuporządkowanej strukturze rzeczywistości, a w technice artystycznej -<br />
fragmentaryczność, niespójność fabuły, zasada cytatu, intertekstualność,<br />
dialogowość, ironia, groteska, przemieszanie reguł gatunkowych. W tym<br />
kontekście wymi<strong>enia</strong> się nową strukturę technologiczną wiążącą się z<br />
elektroniczno-komputerowymi technologiami postrzeganymi jako narzędzie<br />
zwielokrotniające możliwość obrazowania. Telewizję traktuje się jako sztukę<br />
postmodernistyczną. Nowego znacz<strong>enia</strong> nabiera formuła proroka ery elektronicznej<br />
Marshala McLuhana - medium is message, medium jest przekazem. Następuje jej
Change language