PrzeglÄ daj publikację - Biblioteka Cyfrowa Ośrodka Rozwoju Edukacji

METODYKAEwa LipińskaKrakówSprawność pisania w nauczaniu języka obcegoJak¹ rolê w nauczaniu jêzyka obcego 1)odgrywa pisanie i jakie jest jego miejsce wœródpozosta³ych sprawnoœci? Czy trzeba uczyæ pisania?W jaki sposób? Jak poprawiaæ i oceniaæprace pisemne? Literatura na ten temat nie jestzbyt obszerna, jednak od czasu do czasu pojawiaj¹siê wy¿ej wymienione i inne pytania,a tak¿e próby odpowiedzi na nie oraz konkretnepropozycje dotycz¹ce metod nauczania tejsprawnoœci.W niniejszym artykule przypomnê niektóreopinie w tej sprawie, omówiê stan materia³ówdydaktycznych do nauczania pisania jêzykapolskiego jako obcego, spróbujê wyjaœniædlaczego nauczanie pisania bywa traktowaneniechêtnie lub pomijane, uwypuklê jego zalety,zaproponujê ,,Mini – poradnik’’ usprawniaj¹cyproces pisania wypracowañ, a na koñcu zajmêsiê pal¹cym problemem poprawy i ocenianiaprac pisemnych.ÖPisaniea mówienie czy pisaniea czytanie ze zrozumieniem.Czêsto spotykane za³o¿enie, ¿e umiejêtnoœæpisania polega na zapisywaniu tego, comówimy jest b³êdne; czasem zapisujemy to, cosłyszymy, ale jeœli ju¿ szuka siê sprawnoœciowejpary do pisania, to jest ni¹ czytanie ze zrozumieniem(por. np. Krzeszowski, s. 13–14;Davies, Widdowson, s. 157; £uczyñski, Maækiewiczs. 45–46), a nie mówienie. To, ¿e uwa-¿a siê mówienie i pisanie za czynnoœci sobiebliskie bierze siê byæ mo¿e z faktu, ¿e przypewnych podzia³ach znajduj¹ siê one w tejsamej kategorii, np. obydwie polegaj¹ na kodowaniu,a wiêc s¹ czynne w opozycji do s³uchaniai czytania ze zrozumieniem, które s¹ biernei polegaj¹ na dekodowaniu/deszyfrowaniu(Miodunka, s. 138). Dwie pierwsze s¹ nazywaneekspresywnymi 2) , natomiast dwie drugie– receptywnymi (Stood, s. 16). Zwi¹zki miêdzykodem pisanym a mówionym omawiaj¹ zwiêŸlei przejrzyœcie H. Zwolski (s. 81) i R. Dêbski (s.140–141), dodam tylko i przypomnê, ¿e jêzykmówiony jest pierwotny w stosunku do jêzykapisanego, który nie jest naturaln¹ umiejêtnoœci¹cz³owieka i jest o wiele mniej powszechny ni¿mowa jako œrodek komunikacji. £uczyñski i Maækiewicz(s. 46) podaj¹ za Majewiczem 3 , ¿e ponad80% jêzyków u¿ywanych wspó³czeœnie tojêzyki bezpiœmienne.Nawet w spo³ecznoœciach znaj¹cych pismoumiejêtnoœæ pisania nie jest powszechna,o czym œwiadczy zjawisko analfabetyzmu. ,,Dowodemna to, że sztuka pisania (i czytania) niejest czymśnaturalnym, jest spotykane zjawisko1)W artykule mowa jest przede wszystkim o nauczaniu jêzyka polskiego jako obcego, ale wydaje nam siê, ¿e jest onprzydatny dla nauczycieli jezyków obcych (red).2)U H. Komorowskiej, w ,,Podstawach metodyki nauczania...’’, zamiast okreœlenia ekspresywne pojawia siê terminproduktywne.3)A. F. Majewicz (1989), Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa, s. 239.10