PrzeglÄ daj publikację - Biblioteka Cyfrowa Ośrodka Rozwoju Edukacji

Podobnie niejasna bywa ocena za treœæ.W przypadku podania, ¿yciorysu czy listu urzêdowego,gdzie raczej chodzi o poprawn¹ formê,nie podlega ona ocenie, ale te¿ nale¿ynagradzaæ tych, którzy j¹ opanowali, a karaægorsz¹ czy z³¹ ocen¹ tych, którzy albo siê jejw ogóle nie nauczyli, albo transponuj¹ j¹ zeswojego jêzyka. W przypadku jednak wypracowañocena za treœæ jest bardzo wa¿na, a ,,wymaganiewyczerpania tematu, które jest przesadnieeksponowane w oczekiwaniach niektórych nauczycieli’’(Saloni, Sudzik, s. 39) jednak te¿ niejest takie bezpodstawne w przypadku nauczaniapolskiego obcokrajowców. Oczekuje siê odnich co najmniej przyswojenia sobie, a potemumiejêtnoœci przekazania tych wiadomoœci, którezosta³y im podane na lekcjach. Im w wypracowaniuwiêcej szczegó³ów, informacji dodatkowych,ciekawostek itd., tym lepiej, a ocenawy¿sza. Jednym s³owem ,,wyczerpania tematu’’mo¿na oczekiwaæ w pewnych uzasadnionychprzypadkach.Stosowanie oceny bêd¹cej sum¹ punktów(ocen) za poszczególne elementy, którychwyró¿ni³am piêæ, zdaje w praktyce egzamini zosta³o zaakceptowane przez studentów. Nale¿ypodkreœliæ, ¿e jest ono najbardziej przydatnew przypadku pisania sterowanego lub wolnego29) wypracowañ na poziomie œrednio zaawansowanymi wy¿szym.Jednolitoœæ poprawy mo¿na osi¹gn¹æpoprzez treningi 30) zespo³ów oceniaj¹cych,a wiêc warsztaty, sesje, spotkania i wymianêdoœwiadczeñ. Jednak nic nie zast¹pi zbiorupodstawowych, dobrze objaœnionych, zasadpoprawy prac pisemnych, ale niejednakowychdla jêzyka polskiego jako ojczystego i jako obcego– nie mówi¹c ju¿ o jêzykach obcych.ÖKomentarzdo poprawy i oceny(recenzja pracy)Na poprawie i ocenie wypracowaniapraca nauczyciela siê nie koñczy; wymaganejest opatrzenie go komentarzem. ,,Recenzjajest właściwą i konieczną odpowiedzią na tekstucznia.’’ (Bula, Niesporek – Szamburska, s 32).Powinna zaczynaæ siê od pozytywów i na nichkoñczyæ. Nie musi byæ d³uga, ale konkretnai specyficzna. Jej rol¹ jest ukazywanie b³êdówczy niedoci¹gniêæ, ale nie piêtnowanie ich. Dobrzejest zawrzeæ te¿ sugestiê, jak poprawiæi ulepszyæ pracê. Komentarze takie buduj¹ rodzajwiêzi miêdzy uczniem a nauczycielem, nierzadkomotywuj¹ pisz¹cego do nauki i do dalszychwysi³ków. Poprawiaj¹cy powinien pamiêtaæ,¿e nie jest wyroczni¹, i ¿e zbyt ostra krytyka,zbyt du¿o opinii negatywnych mo¿e podzia³aædeprymuj¹co i odniesie skutek odwrotnydo zamierzonego. Nie oznacza to wcale, ¿ejeœli praca jest z³a trzeba j¹ chwaliæ. W przypadkachskrajnych lepiej omówiæ j¹ ³agodniez ucz¹cym siê w cztery oczy, zachêciæ do æwiczeñdodatkowych, przepisania lub napisaniajej od nowa.Studenci nie oczekuj¹ samych pochwa³i zachwytów, lecz rzeczowej recenzji, konstruktywnejkrytyki. Ka¿dy komentarz jest dla nichwa¿ny i stanowi wczeœniej wspomniany kana³komunikacji z nauczycielem. Idealn¹ sytuacj¹jest omówienie z ka¿dym z osobna rezultatuich, niejednokrotnie ogromnego, wysi³ku, jakimjest napisanie pracy, a potem indywidualnapraca, np. konsultacje i spotkania poza lekcjami.Czêsto zdarza siê, ¿e pierwsza praca jests³aba i nisko oceniona, co u niektórych autorówpowoduje szok 31) . Dlatego tak wa¿ny jest ca³yd³ugi proces przygotowania do pisania, a potembardzo skrupulatne omówienie prac: najczêstszychb³êdów, powtarzaj¹cych siê wadkompozycyjnych, niedoci¹gniêæ w doborze s³ownictwaczy stylu. Takie ogólne omawianie dodajewielu osobom odwagi pocieszaj¹c ich, ¿enie tylko ich prace zawieraj¹ mankamenty.Dobr¹ taktyk¹ jest wyœwietlenie na rzutnikutekstu kilku anonimowych prac i wspólnaich poprawa oraz komentowanie przez ca³¹grupê. Uczy to wszystkich bacznego przygl¹daniasiê tekstowi cudzemu, a potem swojemui umiejêtnoœci jego korekty. Prezentacja takape³ni wa¿n¹ funkcjê ,,zamknięcia obiegu informacji(w przeciwieństwie do tzw. pisania do szuflady’’– Zwolski, s. 88). Zazwyczaj prezentuje29)O pisaniu kontrolowanym, sterowanym i wolnym zob. Sharwood-Smith.30)Zob. Saloni, Sudzik, Warsztat dla nauczycieli języka polskiego.31)Wspomina te¿ o tym A. Pado, (s.120); podkreœla równie¿ potrzebê komentowania wypowiedzi pisemnych (s. 122).18