PrzeglÄ daj publikację - Biblioteka Cyfrowa Ośrodka Rozwoju Edukacji

ku, gdy na napisanie pierwszej wersji nie masiê zbyt du¿o czasu albo praca jest zbyt d³uga,aby zrobiæ to w trakcie jednej ,,sesji’’, mo¿naponotowaæ sobie obszerne akapity z cytatamii poprzeplataæ punktami planu rozwiniêtymiw taki sposób, ¿eby potem ³atwiej by³o pisaæ.UWAGI TECHNICZNEÖ Nale¿y korzystaæ ze s³owników.Ö Trzeba pisaæ z du¿ymi marginesami i odstêpamimiêdzy linijkami (dotyczy to te¿ pisaniana maszynie lub komputerze) – ³atwiej bêdziepotem coœ dopisaæ, przenieœæ, zmieniæ. Pierwszawersja powinna byæ jak najobszerniejsza,z du¿¹ liczb¹ przyk³adów, objaœnieniami, przypisami,cytatami. W drugiej wersji bêdzie mo¿-na coœ omin¹æ, z czegoœ zrezygnowaæ.Ö Lepiej unikaæ skomplikowanych strukturi zbyt d³ugich zdañ, u¿ywania ¿argonu lub zbytwielu technicznych/fachowych okreœleñ, s³ownictwanieformalnego oraz s³ów, znaczenia którychnie jest siê pewnym.Ö Nie nale¿y powtarzaæ tych samych wyrazówczy okreœleñ – trzeba poszukaæ synonimów,a czasem wystarczy dwa zdania pojedynczepo³¹czyæ w jedno, aby unikn¹æ niewygodnychpowtórzeñ.Ö Nie wolno t³umaczyæ ze swojego jêzyka.Trzeba zmusiæ siê do myœlenia w jêzyku docelowym,stosuj¹c tak¿e zasady ortografii i interpunkcjiw³aœciwe dla niego.Ö Jeœli ma siê do napisania du¿e wypracowanie,to poleca siê stosowaæ system: 40–45 minutpracy i 5–7 minut przerwy 24) , któr¹ mo¿naprzeznaczyæ na æwiczenia gimnastyczne lub oddechowe,wypicie herbaty, czy zjedzenie owoców.D³u¿sza przerwa dekoncentruje i powoduje,¿e uciekaj¹ myœli i wypada siê z rytmu.Podstawow¹ zasad¹ jednak jest robienie przerwyw momencie, gdy siê wie, co siê chce pisaædalej 25) , to znaczy trzeba zapisaæ choæby pocz¹tekzdania, has³o czy tytu³, a po przerwie poprostu go kontynuowaæ lub rozwin¹æ.× VII. Poprawa.Nale¿y teraz przeczytaæ to, co siê napisa³o i odrazu poprawiæ b³êdy i niejasnoœci, niezrêcznesformu³owania, interpunkcjê, itp. Nastêpnietrzeba zrobiæ sobie przerwê (kilka godzin lubkilka dni), a potem jeszcze raz przeczytaæ i dokonaæwszelkich poprawek. Tytu³ ju¿ musi byægotowy.× VIII. Druga wersja.Ci, którzy pisali pracê rêcznie, musz¹ j¹ terazprzepisaæ na maszynie lub komputerze zgodniez podanymi wymogami, natomiast ci, którzyzrobili tak od razu – wprowadziæ ostatecznezmiany i poprawki. Strony nale¿y ponumerowaæ,podaæ bibliografiê, pracê podpisaæ i oddaæw terminie.ÖPoprawa pracTrudna jest sztuka pisania, nie³atwe jejnauczanie, ale poprawa i ocena to ju¿ prawdziwyproblem dla wiêkszoœci nauczycieli. Jestto zajêcie i czasoch³onne, i odpowiedzialne.Ka¿da praca powinna byæ najpierw tylko przeczytana,nastêpnie poprawiona, a potem oceniona.Sam proces poprawy powinien byæprzez nauczyciela usprawniony, prawie zautomatyzowany,co nie znaczy machinalny czybezmyœlny. Chodzi o pewne rutynowe czynnoœci,np. ,,Przy poprawie prostych i krótkich pracna poziomie dla początkujących powinno się poprawiaćwszystkie błędy. Natomiast w pracachstudentów z grup średnio zaawansowanych i zaawansowanychużywanie symboli oszczędza czaspoprawiającego, a studentom daje możliwośćanalizy, przemyśleń, korzystania ze słownikówi notatek. Symbole muszą być znane studentom– obojętnie, czy będą to znane symbole redaktorskieczy też wymyślone przez nauczyciela, np.podkreślanie na zielono błędów stylistycznych, naczerwono ortograficznych, a na fioletowo – gramatycznych.Ważne jest, aby były zaznaczonew sposób wyraźny na marginesie (lub poprzezpodkreślenia) i odpowiednio odczytywane i rozumianeprzez autorów prac’’. 26) Takich usprawnieñmo¿e byæ wiêcej, a zale¿y to od podaniaucz¹cym siê na pocz¹tku kursu (roku) swoich24)Wed³ug zasad pracy zawartych w materia³ach Dyna-Mind, Studium Technik Umysłowych, 1998 r. (skrypt).25)Zob. J. Bell, Doing your research project (...), s. 125.26)E. Lipiñska, Techniki nauczania pisania ..., s. 127.16