fysiologia

των μικρών αεραγωγών, η δυναμική διατασιμότης ελαττούται εις
πολύ χαμηλοτέρας συχνότητας 30-40/min.
β) Δοκιμασίαι στηριζόμεναι εις την μέτρησιν κάποιου πνευμονικού
όγκου.
Συγκεκριμένως υπολογίζεται ο λεγόμενος «όγκος συγκλείσεως ή
όγκος αποκλεισμού» (closing volume), δηλαδή ο όγκος αέρος που
παραμένει εις τους πνεύμονας, όταν αυτοί σμικρύνονται κατά την
εκπνοήν (άνω του RV), επί αποφρακτικής κυρίως παθολογίας. Πλην
της αποφρακτικής νόσου, ο όγκος συγκλείσεως αυξάνεται μετά της
ηλικίας, επί παχυσαρκίας, επί καπνιστών κ.ά.
γ) Δοκιμασίαι στηριζόμεναι εις την μέτρησιν εκπνευστικών ροών.
Υπολογίζονται αι μέγισται εκπνευστικαί παροχαί (ροαί) εις
διάγραμμα παροχής – όγκου (flow - volume curve), αι οποίαι επί
αποφρακτικής νόσου, έστω και των μικρών αεραγωγών
ανευρίσκονται ηλαττωμέναι. Συνήθως υπολογίζονται αι V̇ max-25% και
V̇ max-50% της VC. Η δοκιμασία δυνατόν να συμπληρωθεί (εις
ειδικώς εξωπλισμένα εργαστήρια) δι’εκπνευστικής προσπαθείας μετά
προηγουμένην εισπνοήν μίγματος ηλίου 80% - οξυγόνου-20%.
Φυσιολογικώς, η V̇ max-50% μετά την εισπνοήν του μίγματος είναι
σαφώς μεγαλυτέρα της αρχικής τοιαύτης (υπό εισπνοήν αέρος). Επί
αποφρακτικής νόσου των μικρών αεραγωγών, η διαφορά μεταξύ των
δύο προαναφερθεισών τιμών της V̇ max-50% είναι πολύ μικροτέρα.
(Με άλλα λόγια αι δύο καμπύλαι συμπίπτουν ταχύτερον.)
Μία άλλη εκπνευστική παροχή, η μέτρησις της οποίας έχει
ενδιαφέρον κατά την διάγνωσιν της αποφρακτικής νόσου των μικρών
αεραγωγών, είναι η λεγομένη μεγίστη μεσοεκπνευστική ροή (FEF 25-75 ).
Συνήθως ανευρίσκεται σαφώς μειωμένη.
δ) Δοκιμασίαι στηριζόμεναι εις την διαταραχήν της κατανομής του
αερισμού.
Πρόκειται περί της μελέτης της λεγομένης φάσεως ΙΙΙ του
εκπνευστικού αζωτογραφήματος (αύξησις της γωνίας «α» της φάσεως
ΙΙΙ της καμπύλης προς τον άξονα των όγκων και επομένως της
εφαπτομένης αυτής).
Σημείωσις: Το πλείστον των ανωτέρω δοκιμασιών είναι δυνατόν να επιτελεσθεί
εις ειδικώς εξωπλισμένα εργαστήρια και δια της χρήσεως ισοτόπων.
ε) Άλλαι δοκιμασίαι … ενδείξεις.
106