fysiologia

(και επομένως στερούνται αερισμού) και τα κυψελιδικά αγγεία είναι
πλήρως θρομβωμένα (και επομένως αι κυψελίδες στερούνται και
αιματώσεως). Εις την περίπτωσιν αυτήν, η υποξυγοναιμία επιδεινούται
αιφνιδίως προ του λεγομένου (από τους παλαιοτέρους κλινικούς
ιατρούς) σταδίου της «κρίσεως της πνευμονίας», κατά το οποίον ο
πυρετός πίπτει αιφνιδίως κάτω του φυσιολογικού. Η αιφνιδία
επιδείνωσις οφείλεται εις το ότι η αποκατάστασις της αιματώσεως των
κυψελίδων προηγείται ενίοτε της αποκαταστάσεως του αερισμού
αυτών, με αποτέλεσμα επί βραχύ τι διάστημα να υπάρχει πρακτικώς
βραχυκύκλωμα-shunt. Σημειωτέον ότι, σήμερον πλέον δια της χρήσεως
των αντιβιωτικών ο πυρετός υποχωρεί πολύ ενωρίτερον, πλην όμως η
αναφερθείσα επιδείνωσις της υποξυγοναιμίας κατά την λύσιν της
πνευμονίας δυνατόν να παρατηρείται. Η PaCO 2 συνήθως είναι
φυσιολογική ή και χαμηλή, λόγω του υπεραερισμού των υγιών
τμημάτων των πνευμόνων. Βεβαίως, εάν συνυπάρχουν και άλλαι
παθήσεις (βρογχικόν άσθμα, κακώσεις του θωρακικού τοιχώματος
κ.λπ.), θα παρατηρηθεί και υπερκαπνία.
γ) Διάμεσοι πνευμονοπάθειαι και λοιπά διάχυτα αμφίπλευρα νοσήματα.
Εδώ ανήκουν όλαι αι διάχυτοι αμφίπλευροι πνευμονικαί ινώσεις, τα
επαγγελματικά πνευμονικά νοσήματα μετά ινώσεως, το πνευμονικόν
οίδημα, καθώς και πλήθος άλλων παθήσεων ποικίλης αιτιολογίας
(πνευμονική ιστιοκύττωσις-Χ, νοσήματα του κολλαγόνου μετά
πνευμονικής εντοπίσεως και δη σκληροδερμία, οξεία κεγχροειδής
φυματίωσις κ.λπ.). Αι σπιρομετρικαί τιμαί είναι ηλαττωμέναι
(περιοριστική συνδρομή). Η πνευμονική διατασιμότης είναι κατά
κανόνα πολύ ηλαττωμένη. Η διαχυτική ικανότης είναι ομοίως
ηλαττωμένη. Η PaO 2 είναι ολιγώτερον ή περισσότερον ηλαττωμένη
κατά την ηρεμίαν, ενώ κατά την κόπωσιν-άσκησιν ελαττούται
ιδιαιτέρως. Δια της εισπνοής μιγμάτων μετά υψηλοτέρας της του
ατμοσφαιρικού αέρος περιεκτικότητος εις οξυγόνον, η υποξυγοναιμία
βελτιούται ή αποκαθίσταται πλήρως. Η PaCO 2 συνήθως είναι
φυσιολογική ή ενίοτε και ηλαττωμένη. Η υποξυγοναιμία, η οποία
δυνατόν να μη παρατηρείται ενίοτε εν ηρεμία (επί μη εκτεταμένων
αλλοιώσεων) αλλά μόνον κατά την κόπωσιν, οφείλεται συμφώνως
προς τα κλασσικάς απόψεις εις διαταραχήν της διαχύσεως λόγω
παχύνσεως της κυψελιδοτριχοειδικής μεμβράνης. Σήμερον οι
περισσότεροι αμφισβητούν την ανωτέρω διαταραχήν ως αμιγή αιτίαν
85