fysiologia

γ. Νάρκωσις εκ του αζώτου. Ονομάζεται και νόσος του βυθού ή μέθη του
βυθού. Οφείλεται εις την κατασταλτικήν επίδρασιν του αζώτου του
υπό υψηλήν πίεσιν εισπνεομένου αέρος εις τα κύτταρα του ΚΝΣ (ως
γνωστόν το άζωτον είναι εντόνως λιπόφιλον-λιποδιαλυτόν). Τα
συμπτώματα συνίστανται εις ιλαρότητα, απώλειαν της ικανότητος προς
αυτοσυγκέντρωσιν και της προσοχής, μυικήν αδυναμίαν, υπνηλίαν,
νάρκωσιν. Δια να εμφανισθεί το σύνδρομον θα πρέπει η κατάδυσις να
έχη γίνει εις μεγάλον βάθος, δηλαδή άνω των 40-50 μέτρων, και ο
δύτης να έχει παραμείνει εις τον βυθόν επί μακρόν. Σημειωτέον ότι,
μίγματα περιέχοντα ήλιον αντί αζώτου, δυνατόν να προκαλέσουν το
σύνδρομον εις πολύ μεγάλα βάθη, ήτοι άνω των 250 μέτρων.
δ. Νόσος των δυτών. Πρόκειται περί πολλαπλών εμβολών, οφειλομένων
εις μικροφυσσαλίδας αζώτου και δημιουργουμένων εκ της αποτόμου
ελαττώσεως της μερικής πιέσεως του υπό υψηλήν πίεσιν διαλελυμένου
εις τους ιστούς αερίου, όταν η ανάδυσις του δύτου γίνεται ταχέως. Τα
συμπτώματα προέρχονται κυρίως εκ του ΚΝΣ (κυρίως παραλύσεις
άκρων, ενίοτε και εγκεφαλικών νεύρων). Προς αποφυγήν εμφανίσεως
του συνδρόμου υπάρχουν κατευθυντήριοι οδηγίαι (ειδικοί πίνακες)
περί του πώς πρέπει να γίνεται η ανάδυσις (κατά διαστήματα σαφώς
καθοριζόμεναι στάσεις) και πόσον πρέπει να διαρκεί. Επί εμφανίσεως
της νόσου, ή το άτομον επαναφέρεται εις το βάθος εκ του οποίου
ανεδύθη και ακολούθως υποβοηθούμενον αναδύεται βραδέως, ή
νοσηλεύεται εις ειδικούς θαλάμους με σύστημα υψηλών πιέσεων. Η
αντικατάστασις του αζώτου δι’ηλίου ελαττώνει τον κίνδυνον
εμφανίσεως της νόσου, δεδομένου ότι το ήλιον, αφ’ενός μεν διαλύεται
ολιγώτερον του αζώτου εις τους διαφόρους ιστούς, αφ’ετέρου δε
απομακρύνεται ταχύτερον κατά την ανάδυσιν.
Εισπνοή υπερβαρικού οξυγόνου
Τοιουτοτρόπως χαρακτηρίζεται η κατάστασις κατά την οποίαν το άτομον
αναπνέει οξυγόνον 100%, και μάλιστα υπό πίεσιν υψηλοτέραν της μιας
ατμοσφαίρας, ήτοι 2 ή 3 ατμοσφαιρών. Εις την περίπτωσιν αυτήν,
αυξάνεται σημαντικώς η περιεκτικότης του φυσικώς διαλελυμένου εις το
πλάσμα οξυγόνου. Ενώ φυσιολογικώς το πλάσμα περιέχει 0,3 ml/100 ml,
υπό εισπνοήν 100% Ο 2 η ανωτέρω συγκέντρωσις ανέρχεται εις
2ml/100ml. Εάν η εισπνοή του οξυγόνου γίνεται υπό πίεσιν 2
73