fysiologia

Η παροχή (ΚΛΟΑ) της δεξιάς κοιλίας είναι ίση προς την παροχήν της
αριστεράς (διαφορετικά θα εδημιουργείτο υδροδυναμικόν παράδοξον). Η
μικρή διαφορά που υπάρχει οφείλεται εις τα φυσιολογικά
βραχυκυκλώματα (φλέβες Thebesius, βρογχικαί κ.λπ.). Υπό φυσιολογικάς
καταστάσεις και εν ηρεμία, περνούν εκ του συνόλου των πνευμονικών
τριχοειδών 5-7 λίτρα αίματος/min, ενώ κατά την έντονον άσκησιν περνούν
25-40 λίτρα/min. Έκαστον ερυθρόν αιμοσφαίριον παραμένει εις τα
πνευμονικά τριχοειδή 0,75 sec εις κατάστασιν ηρεμίας, ενώ μετά από
κόπωσιν ο χρόνος βραχύνεται. Οριακή τιμή πέραν της οποίας
διαταράσσεται η οξυγόνωσις είναι τα 0,3 sec. Εις φυσιολογικάς
καταστάσεις, τα πνευμονικά τριχοειδή μάλλον δεν διατείνονται.
Επομένως, εις καταστάσεις κατά τας οποίας πρέπει να περάσει
περισσότερον αίμα, μάλλον διανοίγονται εφεδρικά τριχοειδή
(φυσιολογικώς τα ερυθρά διέρχονται τα πνευμονικά τριχοειδή ένα-ένα).
Εις παθολογικάς καταστάσεις (μιτροειδοπάθειαι κ.λπ.) ή υπό την
επίδρασιν φαρμακευτικών ουσιών, τα πνευμονικά τριχοειδή διερύνονται
και τα ερυθρά περνούν μαζί 4-5 ανά διατομήν.
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΜΗΝ
ΤΗΣ ΑΙΜΑΤΩΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΟΝΑΣ
α) Η βαρύτης. Η πνευμονική αρτηρία διχάζεται περίπου εις το μέσον των
πνευμόνων, δηλαδή εις απόστασιν περίπου 15 cm τόσον εκ της
κορυφής όσον και εκ της βάσεως αυτών. Εκ του σημείου αυτού το
αίμα πηγαίνει προς τας βάσεις εύκολα λόγω της βαρύτητος, ενώ δια να
ανέλθει εις τας κορυφάς πρέπει να υπερνικηθεί πίεσις 15 cm ύδατος
(11mmHg). Δεδομένου ότι η συστολική πίεσις της πνευμονικής
αρτηρίας είναι 22 mm Hg και η διαστολική 9 mm Hg, έπεταιότι η
κινούσα πίεσιςπρος την κορυφήν κατά την συστολήν είναι 22-11 =
9mm Hg, ενώ κατά την διαστολήν 9-11 =-2 mm Hg. Επομένως,
θεωρητικώς τουλάχιστον, κατά την διάρκειαν της διαστολής δεν
πηγαίνει αίμα εις τας πνευμονικάς κορυφάς.
β) Η κυψελιδική πίεσις. Δια την καλυτέραν κατανόησιν του φαινομένου,
οι πνεύμονες χωρίζονται εις τρεις ζώνας (μοντέλο των τριών ζωνών
κατά West). (Bλέπε σχήμα κατωτέρω)
20