fysiologia

Παθοφυσιολογικά επακόλουθα. Αι αποφρακτικαί άπνοιαι προκαλούν
πολύ μεγαλυτέραν υποξυγοναιμίαν απ’ ό,τι αι κεντρικαί άπνοιαι, ιδίως
κατά την διάρκειαν του παραξόδου ύπνου. Επίσης δημιουργούν
πνευμονικήν αρτηριακήν υπέρτασιν.
Κλινικά χαρακτηριστικά. 1) Υπνηλία κατά την διάρκειαν της ημέρας,
ιδίως μετά από μονότονον εργασίαν ή μετά από λήψιν φαγητού ή κατά
την παρακολούθησιν τηλεοράσεως. 2) Ύπνος θορυβώδης με ροχαλητά
και ενδιάμεσες παύλες. 3) Σημεία καρδιοαναπνευστικής ανεπαρκείας.
Υπόπνοιαι
α) Κεντρικαί υπόπνοιαι. Παρατηρείται ελάττωσις της ροής αέρος εις τους
αεραγωγούς (τα 2/3), λόγω της μη επαρκούς κινητικότητος του
διαφράγματος και του θωρακικού τοιχώματος. Επίσης παρατηρείται
ελάττωσις των σπιρομετρικών τιμών, αλλά και του κορεσμού της
αιμοσφαιρίνης κάτω του 90%, ή τουλάχιστον κατά 5%, εν συγκρίσει
προς τας τιμάς που παρατηρούνται κατά την εγρήγορσιν.
β) Αποφρακτικαί υπόπνοιαι. Παρατηρούνται ελάττωσις της ροής αέρος
(κατά τα 2/3), αύξησις της κινητικότητος των θωρακικών και
κοιλιακών μυών, ελάττωσις του κορεσμού της αιμοσφαιρίνης.
Δια την διαπίστωσιν όλων των ανωτέρω εκτεθεισών διαταραχών και δια
την διάγνωσιν των υπνοαπνοϊκών συνδρόμων, απαραίτητος είναι η
ύπαρξις πολυπλόκου ειδικού εργαστηριακού εξοπλισμού, δια του οποίου
επιτυγχάνεται η λεγομένη «πολυ-υπνική καταγραφή (polysomnography)».
Το υπνοαπνοϊκόν αποφρακτικόν σύνδρομον (obstructive sleep
apnea ή obstructive sleep disorder ή καθ’ ύπνους αποφρακτική
άπνοια)
Ουσιαστικώς το σύνδρομον αποτελείται εκ δύο συνιστωσών:
α) Της υπάρξεως απνοιών και υποπνοιών. β) Των ηυξημένων αντιστάσεων
των αεραγωγών κατά τον ύπνον.
Συμπτωματολογία - Υπνηλία κατά την διάρκειαν της ημέρας
- Εύκολος κόπωσις
76