fysiologia

των δύο προαναφερθεισών αγγειακών ζωνών. Συνήθως, κατά την
εισπνοήν αι αντιστάσεις αυξάνονται.
2) Η υποθερμία. Αύξησις των αντιστάσεων.
3) Το χαμηλόν P H . Αύξησις των αντιστάσεων.
4) Η ελάττωσις της μερικής τάσεως του οξυγόνου εις τον εισπνεόμενον
και τον κυψελιδικόν αέρα. Αύξησις των αντιστάσεων.
5) Μηχανικοί παράγοντες (έμβολα κ.λπ.). Αύξησις των αντιστάσεων.
6) Διάφοροι ουσίαι. Συγκεκριμένως, αι κατεχολαμίναι, αγγειοτενσίνη,
σεροτονίνη, συσπούν τα αρτηρίδια. Σεροτονίνη, ισταμίνη, ενδοτοξίνη
Gram (-) μικροβίων, συσπούν τα φλεβίδια. Προσταγλανδίνη F 2 -A,
ενδοθηλίνη-1,προκαλούν αύξησιν των αντιστάσεων. Αγγειοδιασταλτικήν
δράσιν έχουν η αδρεναλίνη, η ισοπροτερενόλη, η παπαβερίνη, η
αμινοφυλλίνη, τα νιτρώδη, η προσταγλανδίνη-Ε, η προστακυκλίνη, η
νιφεδιπίνη, ενδεχομένως οι αναστολείς-ΜΕΑ και οι αναστολείς της
δράσεως των υποδοχέων της ενδοθηλίνης που προκαλούνελάττωσιν
των αντιστάσεων.
7) Η εισπνοή οξυγόνου. Ελάττωσις των αντιστάσεων.
8) Υπερθερμία-πυρετός-αναιμία-υπερθυρεοειδισμός-άσκησις. Ελάττωσις
τωναντιστάσεων.
9) Το μεγάλον υψόμετρον. Αύξησις των αντιστάσεων.
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΔΙΑ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΕΠΕΡΧΟΝΤΑΙ ΕΙΤΕ
ΑΓΓΕΙΟΣΥΣΠΑΣΙΣ ΕΙΤΕ ΑΓΓΕΙΟΔΙΑΣΤΟΛΗ
α) Μέσω τοπικών αντανακλαστικών. Τα κυριώτερα ερεθίσματα είναι η
μεταβολή της συστάσεως του εισπνεομένου αέρος και η οξέωσις.
β) Μέσω εξωπνευμονικών αντανακλαστικών, κυρίως εκ των
τασεοϋποδοχέων της κοινής καρωτίδος και του αορτικού τόξου, των
χημειοϋποδοχέων της καρωτίδος και της αορτής, των πνευμονικών
αγγείων κ.ά.
Φυσιολογικαί φλεβοαρτηριακαί επικοινωνίαι (shunts)
- Ανατομικαί επικοινωνίαι: -
Βρογχικαί φλέβες
- Υπεζωκοτικαί φλέβες
- Θεβεσιαναί φλέβες.
22