fysiologia

Διαταραχή του αερισμού υποδυναμικού τύπου
Η διαταραχή αυτή (εις τα παλαιότερα βιβλία δεν αναφέρετο ως ιδιαιτέρα
διαταραχή, αλλά υπήγετο εις τα περιοριστικά αναπνευστικά σύνδρομα)
οφείλεται εις αδυναμίαν, είτε των θωρακικών μυών είτε των περιφερικών
νεύρων (φρενικού και μεσοπλευρίων) είτε του Κ.Ν.Σ. να προκαλέσουν
φυσιολογικήν κινητικότητα της αναπνευστικής αντλίας (οι πνεύμονες
καιτο θωρακικόν τοίχωμα δεν πάσχουν). Από πλευράς σπιρομετρικών
ευρημάτων (δηλαδή από πλευράς τιμών πνευμονικών όγκων
καιχωρητικοτήτων) δεν διαφέρουν από το σύνδρομον διαταραχής του
αερισμού περιοριστικού τύπου. Κυρίως ανευρίσκεται ελάττωσις της ΤLC,
ενώ η FRC και ο RV είναι συνήθως εντός των φυσιολογικών ορίων.
Παρατηρείται επίσης μείωσις του εφεδρικού εισπνεομένου όγκου αέρος.
Χαρακτηριστική του υποδυναμικού συνδρόμου θεωρείται η μείωσις της
λεγομένης μεγίστης κυψελιδικής πιέσεως (Ρ ΜΑΧ ).
ΔΙΑΤΑΡΑΧΑΙ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ
Διακρίνομεν καταστάσεις εις τις οποίες υπάρχουν:
α)Διαταραχαί της πνευμονικής ή της τοιχωματικής διατασιμότητος (ή και
των δύο).
β)Διαταραχαί των αντιστάσεων των αεραγωγών ή των ιστικών
αντιστάσεων ή και των δύο ή τέλος των αντιστάσεων του θωρακικού
τοιχώματος.
γ)Αύξησις του αναπνευστικού έργου.
Αι διαταραχαί της διατασιμότητος δυνατόν να αφορούν είτε ελάττωσιν
είτε αύξησιν αυτής. Ελάττωσις της στατικής πνευμονικής διατασιμότητος
προκαλούν νοσήματα που είτε κάνουν τους πνεύμονες πλέον σκληρούς,
δηλαδή πλέον ελαστικούς (πνευμονία, ατελεκτασίαι, πνευμονικόν οίδημα,
πνευμονικαί ινώσεις, ουλώδεις ρικνώσεις κ.ά.), είτε δεν τους αφήνουν να
εκπτυχθούν κανονικώς (υπεζωκοτικαί συλλογαί, απώθησις από καλοήθεις
ή κακοήθεις επεξεργασίας κ.ά.). Ελάττωσιν της διατασιμότητος του
θωρακικού τοιχώματος προκαλούν καταστάσεις που ελαττώνουν την
φυσιολογικην κινητικότητά του (βαρείαι σκελετικαί ανωμαλίαι,
αγκυλώσεις, παχυπλευρίτιδες, μεγάλη παχυσαρκία κ.ά.). Αύξησιν της
στατικής πνευμονικής διατασιμότητος προκαλούν καταστάσεις που
55