Cały numer 20 w jednym pliku PDF - Pro Libris - Wojewódzka i ...

œl¹ska z domem Borów Polski rozwinê³a siê na3 domy w ksiêstwie g³ogowskim, a nastêpniena 4 linie lokalne i liniê w PrusachWschodnich, a jej potomkami s¹ ¿yj¹cywspó³czeœnie Rechenbergowie. Trzecia liniaz domem P¹tnów rozwinê³a siê w ksiêstwielegnickim, jednak wygas³a ju¿ na pocz¹tkuXVII w.Rechenbergowie z g³ogowskich linii roduwchodzili w koligacje rodzinne g³ównie zeszlacht¹ miejscow¹. W rodzinie znane s¹ bowiemzwi¹zki Bredowami, Meywaldami,Bockami, Nostitzami, Falkenhaynami, Schenkami,Canitzami, Zweckami, Nostitzami,Berge’ami, Tschammerami, Schlichtingami,Niebelschützami, Haugwitzami, Hochbergami,Kittlitzami, Löbenami, Zedlitzami,Schellendorffami, Knobelsdorffami, a tak¿erodami czeskimi i austriackimi – vonKollonitsch i Sprinzenstein. Córka baronaHansa Rechenberga, Barbara, wydana zosta³anawet za polskiego magnata Wac³awa Leszczyñskiegoz Leszna.Model wychowawczy w rodzinie Rechenbergówpozostawa³ doœæ tradycyjny, poniewa¿oscylowa³ wokó³ kariery wojskowej i rzeczywiœcieokaza³ siê szans¹ na zdobycie s³awyi maj¹tku. Ju¿ w czasach œredniowieczacz³onkowie rodu stawali zbrojnie u bokuksi¹¿¹t œl¹skich, a u schy³ku epoki w wojnieo sukcesjê g³ogowsk¹ ws³awi³ siê NickelRechenberg. Najstarszy z synów Melchioraz Borowa Polskiego by³ jednym z najwierniejszychdowódców ksiêcia Jana II ¿agañskiego.Po wojnach Nickel osiad³ na sta³e w S³awiei pêdzi³ ¿ycie ziemianina, pomna¿aj¹c swójmaj¹tek. Sêdziwy wiek nie przeszkodzi³ mujednak w wype³nianiu powinnoœci wojskowych,gdy wraz z krewniakiem Georgiemi grup¹ œl¹skiej szlachty wzi¹³ udzia³w odsieczy Wiednia w 1529 r. W toku bitwyz wojskami tureckimi su³tana Sulejmana mia³Rechenberg z opresji uratowaæ palatynareñskiego Filipa.Zawrotn¹ karierê zrobi³ jednak Hans,zwany przez Martina Lutra „niemieckimHansem”. Poniewa¿ by³ najm³odszym z roduzosta³ wys³any z bratem Heinrichem na dwórkrólewski w Pradze. Starsi mieli zaj¹æ siêmaj¹tkiem, by ten nie przepad³ w licznychpodzia³ach. Pobyt na dworze czeskich Jagiellonówokaza³ siê dla m³odych Rechenbergówbardzo owocny. Heinrich wybra³ s³u¿bê urzêdnicz¹i w 1501 r. widoczny by³ ju¿ na dworzeksi¹¿¹t oleœnicko-ziêbickich Albrechta i Jerzego,gdzie pe³ni³ funkcjê radcy, a Hans pozosta³wierny Jagiellonom jako ¿o³nierz przy bokukróla Czech W³adys³awa i w³adców Polski -Jana Olbrachta, Aleksandra i Zygmunta IStarego. Szczególne wiêzy ³¹czy³y Rechenbergaz Zygmuntem, najpierw jako dworzaninapodczas pobytu przysz³ego króla Polskiw G³ogowie, a nastêpnie jako oddanego¿o³nierza i doradcê. Podczas pobytu w PolsceHans Rechenberg czynnie uczestniczy³w zmaganiach wojennych Rzeczypospoliteji Litwy z Moskw¹ po buncie kniazia Gliñskiegow 1508 r. oraz rok póŸniej w konflikciez wojewod¹ mo³dawskim Bogdanem, gdy tenpo spustoszeniu Pokucia musia³ odpieraæpolsk¹ wyprawê odwetow¹ na Mo³dawiê.Prawdopodobnie uczestniczy³ te¿ w odparciuwielkiego najazdu tatarskiego na Podole,zakoñczonego wielkim pogromem czambu³ówpod £opusznem w 1512 r. Po wznowieniudzia³añ wojennych z Moskw¹ i upadkuSmoleñska w 1514 r., Hans Rechenberg bra³udzia³ w próbach odbicia twierdzy i bitwie podOrsz¹ (8 wrzeœnia 1514 r.), zakoñczonejwielkim zwyciêstwem wojsk litewsko-polskichpod wodz¹ Konstantego Ostrogskiego.Po powrocie na Œl¹sk Hans nie zrezygnowa³z ¿o³nierskiego rzemios³a. Ogromnedoœwiadczenie wojskowe i otaczaj¹ca go s³awaczyni³a go osob¹ bardzo wp³ywow¹ w pro-76