WE Smile Magazine October 2015

หากไม่ใช่เพราะเงา โลกนี้ก็คงไร้ซึ่งความงาม”
คำากล่าวของจุนอิชิโร ทานิซากิ (Junichirō
Tanizaki) ในบทกำาสรวลอันโด่งดังที่ชื่อว่า
‘In Praise of Shadows’ ที่เน้นถึงความงามของ ‘เงา’
นั้นคือสิ่งแรกที่ปรากฏขึ้นมาเมื่อได้เห็นนิทรรศการ
ล่าสุดของชาติชาย ปุยเปีย และถ้อยคำานั้นดูจะชัดเจน
มากขึ้นไปอีกในผลงานภาพวัตถุของเขา
ผลงานชื่อ ‘Sunflowers’ ซึ่งเป็นหนึ่งในผลงานชิ้น
เด่นในซีรีส์นั้นเป็นการตีความผลงานในชื่อเดียวกันที่
แวน โกะห์วาดไว้ในปีค.ศ. 1888 คือตัวอย่างที่แสดงให้
เห็นถึงวิธีที่ศิลปินวาง ‘เงา’ ให้อยู่เหนือ ‘แสง’ ผ่านการใช้
วัสดุหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นขี้เถ้า กระดาษที่นำ าไปเผาไฟ
รวมถึงสีระบายและวัสดุอื่นๆ ที่อยู่ในสตูดิโอเพื่อสร้าง
เงาของดอกทานตะวัน ส่วนพื้นหลังนั้นชาติชายเลือกใช้
ทองคำาเปลวเคลือบด้วยขี้ผึ้ง การเลือกใช้วัสดุเหล่านี้ รวม
ถึงแนวคิดเรื่องการสลับที่แสงและเงาเปลี่ยนภาพที่อยู่
ด้านหน้าให้เป็นความดำามืดซึ่งตัดกับพื้นหลังสีทองทำาให้
ผลงานบนผืนผ้าใบ เป็นเหมือนภาพวาดจากยุคไบแซนไทน์
ที่รังสรรค์ขึ้นมาเพื่อสดุดีปรมาจารย์ทางศิลปะในยุคนั้น
รวมถึงแนวคิดเรื่องเงาและแสงของทานิซากิ
ผลงานชิ้นนี้ไม่ได้เป็นเพียงตัวแทนการสรรเสริญ
หรือการแสดงออกถึงพรสวรรค์ทางศิลปะของชาติชาย
เท่านั้น แต่ยังเป็นเหมือนคำาวิพากษ์ของศิลปินที่มีต่อ
แนวคิดวัตถุนิยมที่แพร่กระจายไปทั่วโลกศิลปะ เขาได้
แรงบันดาลใจมาจากการประมูลภาพ Sunflowers ที่
แวน โกะห์วาดไว้ในปีค.ศ. 1888 ในราคาถึง 37 ล้าน
ดอลลาร์สหรัฐ ผลงานชิ้นนี้ยังเป็นเหมือนจุดเริ่มต้นให้
ชาติชายหันมาสนใจการวาดภาพวัตถุ ซึ่งผลงานแนวนี้
ของชาติชายก็ยังไม่เป็นที่รู้จักสักเท่าไหร่ โดยผลงานภาพ
วัตถุชิ้นอื่นๆของเขานั้นก็คล้ายกับ Sunflowers ตรงที่
เป็นการตีความหรือ ‘การจำาลองแนวคิด’ มาจากผลงาน
ชิ้นเอกของศิลปินโมเดิร์นชื่อดังของยุโรป ไม่ว่าจะเป็น
เรอดง (Redon) เซซานน์ (Cezanne) รวมถึงแวน โกะห์
ซึ่งผลงานเหล่านี้มักสะท้อนถึงช่วงเวลาสำาคัญใน
พัฒนาการด้านศิลปะของศิลปิน ผลงานภาพวาดวัตถุ
ที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักของชาติชายนี้เองที่เป็นตัวชูโรงใน
นิทรรศการ ‘ชาติชาย ปุยเปีย พื้นที่แห่งความโดดเดี่ยว’
ซึ่งเกิดขึ้นจากการร่วมงานกันระหว่าง 100 ต้นสน
แกลเลอรี่และ Thai Art Archives
อันที่จริง นิทรรศการนี้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการที่ใหญ่
กว่า นั่นคือโครงการเว็บไซต์ www.100artistarchives.com
ที่มุ่งบันทึกผลงานและพัฒนาการของศิลปินร่วมสมัยของ
ไทย และชาติชายก็ถือเป็นศิลปินคนแรกของโครงการ
เว็บไซต์นี้จะเป็นเหมือนคลังข้อมูลผลงานและประวัติของ
ของศิลปินไทย ภาคแรกของนิทรรศการ ‘ชาติชาย ปุยเปีย
พื้นที่แห่งความโดดเดี่ยว’ ได้จบลงไปเมื่อเดือนสิงหาคม
ที่ผ่านมา และภาคที่สองที่เพิ่งเริ่มจัดแสดงเมื่อเดือน
กันยายนจะเปิดให้เข้าชมจนถึงเดือนเมษายนปีหน้า
“Were it not for shadows, there would be
no beauty.” These insightful words from
Junichirō Tanizaki’s famous elegy ‘In Praise
of Shadows’ emphasising the aesthetics of
shadow over light are the first things that come
to mind when viewing Chatchai Puipia’s recent
exhibition; this is especially prominent in his
still-life series.
One of the more prominent works from this
series, ‘Sunflowers’—a rendition of Van Gogh’s
1888 masterpiece of the same subject—is a
beautiful example how the artist weaves in
the ethos of shadow over light. His technical
acumen shows through, employing diverse
mediums—ash from the burning of paper, paint
and other studio materials, for the silhouetted
sunflower, gold leaf for the background and a
layering of wax. This use of selective substances
and conceptual reversing of light and shadow
transform the foreground into ebony obscurity
against the golden background elevating the
canvas into a Byzantine icon. A homage to the
old master and Tanizaki.
But this painting is not just a homage or a
display of Puipia’s artistic brilliance, it is also the
artist’s critique about the rampant materialism
of the art world—aptly triggered by the auction
of the 1888 version of Sunflowers for a record
$37 million US dollars. It also proved to be the
starting point of the artist’s foray into still-life,
something he is not easily recognized for. In
line with ‘Sunflower’, most of his still-life works
are interpretations or ‘conceptual simulation’ of
iconic works by European modernist masters
such as Redon, Cezanne and Van Gogh and
is a key phase in the artist’s evolution to the
present. It is no wonder that this lesserknown
series of still-life took centre-stage in
the recently exhibited “Chatchai Puipia: Sites
of Solitude—Still-Life, Self-Portraiture and the
Living Archive”—a joint collaboration between
Bangkok’s 100 Tonson Gallery and the Thai Art
Archives.
The exposition is in fact, a part of a larger
project (www.100artistarchives.com) which aims
to document contemporary progressive Thai
artists. Chatchai is the inaugural artist. It will
have a digital database of Chatchai’s work and