Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
258 Sermón XVI A<br />
vuelve tu oído, es <strong>de</strong>cir, percibe en tus oídos mis lágrimas.<br />
¿Qué piensas que ha <strong>de</strong> pedir ese que ante todo anhela que<br />
Dios le sea propicio? ¿Qué le ha <strong>de</strong> pedir con su mayor <strong>de</strong>seo?<br />
Veamos y aprendamos. ¿Acaso riquezas, acaso felicidad en esta<br />
vida? Díganos que se ha <strong>de</strong> pedir. Se dio cuenta <strong>de</strong> lo que no<br />
podía conseguir por sí solo y lo podía conseguir <strong>de</strong> Dios. Había<br />
oído aquella expresión: pedid y recibiréis. Ya conocía lo que<br />
había <strong>de</strong> pedir aquel que ante todo oraba al Señor: escucha mi<br />
oración. Y como si hubiera sido preguntado: «¿Qué quieres,<br />
por qué llamas, qué exiges? Escucharé lo que quieres». «¿Qué<br />
es lo que quiero? Que escuches mi voluntad y que perfecciones<br />
mi obrar. He aquí mi voluntad: guardaré mis caminos para no<br />
pecar con mi lengua». Una cosa trabajosa se propone, pero no<br />
vacila, ya que anteriormente ha rogado al Señor. Conocía <strong>de</strong><br />
hecho la sentencia <strong>de</strong> Pablo: No yo, sino la gracia <strong>de</strong> Dios<br />
conmigo.<br />
2. Dije, pues, guardaré mis caminos. ¿Qué clase <strong>de</strong> caminos?<br />
¿Acaso los caminos <strong>de</strong> la tierra? ¿Andamos, por ventura,<br />
con la lengua por la tierra? En la tierra caminamos con nuestros<br />
propios pies, o con los pies ajenos; o somos transportados por<br />
los animales o caminamos con nuestros pies. ¿De qué se trata?<br />
¿Qué clase <strong>de</strong> camino busca para no pecar con su lengua? ¡Gran<br />
enseñanza es ésta! ¡Aten<strong>de</strong>d, hermanos! ¿Acaso po<strong>de</strong>mos en<br />
un mismo momento hablar y estar callados, al igual que po<strong>de</strong>mos<br />
en un instante tomar el alimento y alejarnos satisfechos?<br />
Al igual que tenemos los ojos para ver, los oídos para oír y los<br />
et precem meam, Domine; inaurire, hoc est, auribus percipe lacrimas meas<br />
(Ps 38,13). Quid putas iste petiturus est, qui primo sibimet Deum cupit<br />
propitium esse? Quid ab illo expetiturus est? Vi<strong>de</strong>amus, discamus. Forte<br />
divitias petiturus? Forte in hac vita aliquam felicitatem? Dicat ergo nobis<br />
quid petiturus est, qui primo Deum <strong>de</strong>precatur. Vidit enim quod ex se<br />
habere non potuit, sed a Deo habere potuit; audierat enim, petite, et<br />
accipietis (Mt 7,7). Noverat ergo quid esset petiturus, qui primo Deum<br />
rogavit. Ergo exaudí Deus orationem meam. Et quasi interrogatus. Quid<br />
vis, quid pulsas, quid clamas, quid interpellas? Audiam quid vis. Quid<br />
voló? Audi voluntatem meam, et perfice operam tuam. Quae est voluntas<br />
mea? Dixi custodiam vías meas, ut non <strong>de</strong>linquam in lingua mea (Ps 38,2).<br />
Arduam rem iste disponit; sed non dubitat, quoniam primo Dominum<br />
<strong>de</strong>precatus est; noverat enim magisterium Pauli: Non ego, sed gratia<br />
Dei mecum (1 Cor 15,<strong>10</strong>).<br />
2. Dixi ergo, custodiam vías meas. Quas vias? Terrenas? Numquid<br />
per linguam ambulamus in térra? Aut pedibus nostris in térra ambulamus,<br />
aut pedibus alienis; aut animalibus vehimur, aut pedibus nostris imus.<br />
Quid est ergo? Quam iste viam quaerit, ne <strong>de</strong>linquat in lingua sua?<br />
Magna doctrina. Vi<strong>de</strong>te, fratres, numquid enim, quemadmodum una hora<br />
possumus cibum accipere, et refecti rece<strong>de</strong>re, sic possumus momento uno<br />
loqui etiam et silere? Quemadmodum enim habemus oculos ad vi<strong>de</strong>ndum,<br />
Comentario <strong>de</strong>l salmo 38,13 259<br />
<strong>de</strong>más sentidos para percibir sus propios objetos, tenemos<br />
también la lengua para hablar. Tenemos una gran necesidad <strong>de</strong><br />
la lengua: o para respon<strong>de</strong>r a lo que oyes o para <strong>de</strong>cir lo que<br />
tienes que enseñar. ¿Por ventura preten<strong>de</strong>s hablar con el ojo<br />
y no con la lengua? Si escuchas con el oído, es con la lengua<br />
con la que tienes que respon<strong>de</strong>r. ¿Qué es lo que hacemos con<br />
ese miembro tan útil? Con la lengua rogamos a Dios, le satisfacemos,<br />
le alabamos, le cantamos a coro, hacemos diariamente<br />
obras <strong>de</strong> misericordia: hablando a los <strong>de</strong>más o dándoles consejos.<br />
¿Qué hacemos nosotros ahora? Nuestra propia lengua os<br />
está presentando el misterio. ¿Qué hemos <strong>de</strong> hacer para no<br />
pecar con ella? Hemos <strong>de</strong> aten<strong>de</strong>r <strong>de</strong> manera especial a lo que<br />
se nos dijo: La muerte y la vida están en po<strong>de</strong>r <strong>de</strong> la lengua.<br />
Y en otra ocasión: Vi sucumbir a muchos por el golpe <strong>de</strong> la<br />
espada, pero no a tantos como sucumbieron por la lengua.<br />
Y también: La lengua, que se encuentra entre los miembros<br />
<strong>de</strong>l cuerpo, contamina todo nuestro cuerpo. Y finalmente: Enseñaron<br />
a su lengua a <strong>de</strong>cir mentira. ¡Enseñaron! El <strong>de</strong>cir mentiras<br />
constituye ya una costumbre; y aunque no quieras, la<br />
misma lengua habla falazmente. Así como cuando das una vuelta<br />
a una rueda gira por sí misma en virtud <strong>de</strong> su forma redonda,<br />
así también no hace falta que enseñemos a nuestra lengua a<br />
hablar falazmente. Una vez suelta, se dirige espontáneamente<br />
hacia aquello que le resulta más fácil. Tienes una cosa en el<br />
corazón, pero otra cosa se <strong>de</strong>sliza por la lengua en virtud <strong>de</strong> la<br />
costumbre. ¿Qué se ha <strong>de</strong> hacer? ¡Ya veis, hermanos, el equili-<br />
aures ad audiendum, ceterosque sensus [113] ad percipiendum, sic iterum<br />
linguam ad loquedum. Est nobis magna necessitas linguae. Aut aliquid<br />
auditurus es, ut respon<strong>de</strong>as; aut aliquid dicturus es, ut doceas. Numquid<br />
oculo dicturus, et non lingua? Et si aure auditurus es, lingua responsurus<br />
es. Quid facimus <strong>de</strong> tam utili membro? In<strong>de</strong> Deum rogamus, in<strong>de</strong> satisfacimus,<br />
in<strong>de</strong> lau<strong>de</strong>s dicimus, in<strong>de</strong> una voce concinentes Deo cantamus, in<strong>de</strong><br />
cotidianis diebus aut misericor<strong>de</strong>s efficimur, cum alus loquimur, aut consilia<br />
damus. Quid facimus nunc? Ipsa lingua nostra vobis ministerium<br />
exhibet. Quid facimus, ut non <strong>de</strong>linquamus in lingua? Máxime cum dictum<br />
sit, mors et vita in manibus linguae (Prov 18,21), et iterum dictum<br />
sit, multos vidi ca<strong>de</strong>ntes per casum gladii, sed non sic quomodo qui<br />
ceci<strong>de</strong>runt per linguam (Eccli 28,22). Iterum dictum est: Et lingua in<br />
membris nostris constituitur, quae maculat totum corpus nostrum (Iac 3,6).<br />
In<strong>de</strong> iterum i<strong>de</strong>m Dominus: Docuerunt linguam suam loqui mendacium<br />
(Ier 9,5). O docuerunt! Facit enim consuetudinem loqui mendacium:<br />
etiam si non vis, illa loquitur mendacium. Quemadmodum enim, si rotam<br />
volvas semel, iam, ut manu impuleris, illa ipsa figura et rotunditate, vel<br />
ipso instabili et quasi naturali cursu currit, sic et lingua nostra opus non<br />
est ut doceatur loqui mendacium; iam enim inita sponte currit ad id,<br />
ad quod facilius potest moveri. Aliud habes in cor<strong>de</strong>; aliud illa aliquando<br />
volvit ex more. Quid facturus es? Quae, vi<strong>de</strong>tis, fratres, quae statera