14.04.2013 Views

Obras de SAN AGUSTÍN - 10

Obras de SAN AGUSTÍN - 10

Obras de SAN AGUSTÍN - 10

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

364 Sermón XXIII<br />

tenidos por maestros. Es peligroso y ha sido prohibido por el<br />

Señor mismo al <strong>de</strong>cir: No queráis ser llamados maestros: Cristo<br />

es vuestro único maestro. Si el magisterio implica peligro, el<br />

discipulado es algo seguro. Por eso dice el salmo: Darás a mi<br />

oído el gozo y la alegría. Más seguro está quien oye la palabra<br />

que quien la pronuncia. Así, aquél, seguro, se mantiene en pie,<br />

la escucha y goza con la voz <strong>de</strong>l esposo.<br />

2. Ved lo que dice el Apóstol, quien para servir al plan<br />

<strong>de</strong> Dios había asumido el papel <strong>de</strong> doctor: Estuve en medio <strong>de</strong><br />

vosotros con gran temor y temblor. Lo más seguro, sin embargo,<br />

es que tanto nosotros que hablamos, como vosotros que<br />

escucháis, sepamos que todos somos condiscípulos <strong>de</strong>l único<br />

maestro; es esto sin duda lo más exento <strong>de</strong> peligro; en consecuencia,<br />

conviene que nos escuchéis no como a maestros, sino<br />

como a condiscípulos vuestros. Consi<strong>de</strong>rad, pues, que la preocupación<br />

para nosotros surge <strong>de</strong> allí don<strong>de</strong> se dice: Hermanos,<br />

no seáis muchos en preten<strong>de</strong>r haceros maestros, pues todos<br />

ofen<strong>de</strong>mos en muchas cosas. ¿Quién no temerá, si el Apóstol<br />

dice todos} Y prosigue: Si alguno no peca <strong>de</strong> palabra, es varón<br />

perfecto. ¿Quién osará <strong>de</strong>cir que él es perfecto? Quien está en<br />

pie y escucha no peca <strong>de</strong> palabra'. Sin embargo, quien habla,<br />

aun si no peca, lo cual es difícil, ¿cuánto sufre ante el temor<br />

<strong>de</strong> pecar? Conviene, por lo tanto, que vosotros seáis no sólo<br />

quienes oyen a los que hablan, sino también quienes se compa<strong>de</strong>cen<br />

<strong>de</strong> los que temen, <strong>de</strong> modo que en cuanto <strong>de</strong>cimos <strong>de</strong><br />

tri; unus est magister vester Christus (Mt 23,<strong>10</strong>). Periculosum ergo magisterium;<br />

discipulatus securus est. I<strong>de</strong>o Psalmus, Auditui meo, inquit, dabis<br />

gandium et exsultationem (Ps 50,<strong>10</strong>). Securior est enim verbi auditor,<br />

quam verbi prolator. I<strong>de</strong>o iíie securus stat, et audit eum, et gaudio gau<strong>de</strong>t<br />

propter vocem sponsi (lo 3,29).<br />

CAPUT II.—2. Condiscipuli omnes sub Christo magistro. Auditorum<br />

erga doctores officium.—Et quia doctoris Apostolus susceperat necessitate<br />

personatn, vi<strong>de</strong>te quid dicat: Cum timore et tremore multo fui apud vos<br />

(1 Cor 2,3). Tutius ergo est, ut et nos qui loquimur, et vos qui auditis,<br />

sub uno magistro condiscipulos nos esse noverimus. Omnino tutius est,<br />

et hoc expedit, ut nos non tanquam magistros, sed tanquam condiscipulos<br />

vestros audiatis. Vi<strong>de</strong>te enim quia sollicitudo nobis imposita est, ubi<br />

dicitur, Fratres, nolite plures magistri fieri; in multis enim offendímus<br />

omnes. Quis non contremiscat, cum Apostolus dicit, Omnes? Quid sequitur?<br />

Quisquís in verbo non offendit, hic perfectus est vir (Iac 3,1 et 2).<br />

Quis autem au<strong>de</strong>at dicere se esse perfectutn? Qui ergo stat et audit, in<br />

verbo [156] non offendit. Qui autem loquitur, etsi (quod difficile est)<br />

non offendit, patitur tamen et timet ne offendat. Oportet ergo vos esse<br />

non solum loquentium auditores, sed et timentium misetatores: ut in<br />

1 Los fieles solían escuchar la homilía <strong>de</strong> pie. Sólo el obispo se mantenía<br />

sentado.<br />

La visión <strong>de</strong> Dios 365<br />

verda<strong>de</strong>ro —puesto que todo lo que es verda<strong>de</strong>ro participa <strong>de</strong><br />

la verdad— le alabéis a él, no a nosotros. Don<strong>de</strong>, por el contrario,<br />

como hombres pecamos, levantéis a él vuestras oraciones<br />

por nosotros.<br />

3. La Escritura es santa, es veraz, es irreprensible. Toda<br />

Escritura divinamente inspirada es útil para enseñar, para argüir:<br />

útil para la exhortación, para la doctrina. De nada hay<br />

que acusar a la Escritura si, tal vez nosotros, no habiéndola<br />

entendido, nos <strong>de</strong>sviamos en algo. Cuando la compren<strong>de</strong>mos,<br />

somos rectos; cuando, no entendiéndola, somos malos, es porque<br />

la abandonamos a ella, que es recta. Aunque nosotros nos<br />

corrompamos, no la corrompemos a ella, que se mantiene recta,<br />

para que volvamos a ella para ser corregidos. Con el fin <strong>de</strong><br />

ejercitarnos a nosotros, la misma Escritura habla en muchos<br />

lugares como carnalmente, aunque la ley es siempre espiritual.<br />

La ley, dice el Apóstol, es espiritual;, yo, sin embargo, soy<br />

carnal. Aunque ella es espiritual, con frecuencia, no obstante,<br />

con los carnales camina casi carnalmente. Pero no quiere que<br />

permanezcan carnales, como la madre que gusta <strong>de</strong> nutrir a su<br />

pequeño, pero no <strong>de</strong>sea que permanezca pequeño. Lo lleva en<br />

su seno, lo atien<strong>de</strong> con sus manos, lo consuela con sus caricias,<br />

lo alimenta con su leche. Todo esto hace al pequeño, pero <strong>de</strong>sea<br />

que crezca, para no tener que hacer siempre tales cosas. Mirad<br />

al Apóstol. Es mejor que le miremos a él, pues no tuvo reparos<br />

en llamarse madre cuando dice: Me hice pequeño en medio <strong>de</strong><br />

vosotros, como nodriza que cría a sus hijos. Hay nodrizas que<br />

eo quod verum dicimus, quoniam omne verum a veritate est, non nos,<br />

sed ipsum lau<strong>de</strong>tis; ubi autem sicut nomines offendimus, eum<strong>de</strong>n ipsum<br />

pro nobis oretis.<br />

CAPUT III.—3. Scripturae sanctae ad infirmitatem parvulorum aptatae.—Scripturae<br />

sanctae sunt, veraces sunt, inculpatae sunt. Omnis Scriptura<br />

divinitus inspirata utilis est ad docendum, ad arguendum, ad exhortationem,<br />

ad doctrinam (2 Tim 3,16). Nihil est ergo quod Scripturam<br />

accusemus, si nos forte, illa non intellecta, in aliquo <strong>de</strong>viemus. Cum<br />

ipsam intellegimus, recti sumus: cum autem ea non intellecta pravi sumus,<br />

ipsam rectam dimittimus: non enim eam <strong>de</strong>pravati <strong>de</strong>pravamus; sed illa<br />

stat recta, ut ad illam corrigendi re<strong>de</strong>amus. Verumtamen ut nos exerceat<br />

ea<strong>de</strong>m Scriptura, in multis locis velut carnaliter loquitur, cum semper<br />

spiritualis sit. Lex enim, ut ait Apostolus, spiritudis est; ego autem carnális<br />

sum (Rom 7,14). Cum sit ergo illa spiritualis, tamen saepe cum<br />

carnalibus quasi carnaliter ambulat. Sed non eos vult remanere carnales.<br />

Quia et mater parvulum amat nutriré, sed eum non amat parvulum<br />

remanere. In sinu tenet, manibus fovet, blanditiis consolatur, lacte nutrit:<br />

omnia párvulo facit; sed optat ut crescat, ne semper talia faciat. Vi<strong>de</strong>te<br />

Apostolum: melius enim ipsum intuemur, qui se etiam matrem non<br />

<strong>de</strong>dignatus est dicere, ubi ait, Factus sum parvulus in medio vestrum,

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!