Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
364 Sermón XXIII<br />
tenidos por maestros. Es peligroso y ha sido prohibido por el<br />
Señor mismo al <strong>de</strong>cir: No queráis ser llamados maestros: Cristo<br />
es vuestro único maestro. Si el magisterio implica peligro, el<br />
discipulado es algo seguro. Por eso dice el salmo: Darás a mi<br />
oído el gozo y la alegría. Más seguro está quien oye la palabra<br />
que quien la pronuncia. Así, aquél, seguro, se mantiene en pie,<br />
la escucha y goza con la voz <strong>de</strong>l esposo.<br />
2. Ved lo que dice el Apóstol, quien para servir al plan<br />
<strong>de</strong> Dios había asumido el papel <strong>de</strong> doctor: Estuve en medio <strong>de</strong><br />
vosotros con gran temor y temblor. Lo más seguro, sin embargo,<br />
es que tanto nosotros que hablamos, como vosotros que<br />
escucháis, sepamos que todos somos condiscípulos <strong>de</strong>l único<br />
maestro; es esto sin duda lo más exento <strong>de</strong> peligro; en consecuencia,<br />
conviene que nos escuchéis no como a maestros, sino<br />
como a condiscípulos vuestros. Consi<strong>de</strong>rad, pues, que la preocupación<br />
para nosotros surge <strong>de</strong> allí don<strong>de</strong> se dice: Hermanos,<br />
no seáis muchos en preten<strong>de</strong>r haceros maestros, pues todos<br />
ofen<strong>de</strong>mos en muchas cosas. ¿Quién no temerá, si el Apóstol<br />
dice todos} Y prosigue: Si alguno no peca <strong>de</strong> palabra, es varón<br />
perfecto. ¿Quién osará <strong>de</strong>cir que él es perfecto? Quien está en<br />
pie y escucha no peca <strong>de</strong> palabra'. Sin embargo, quien habla,<br />
aun si no peca, lo cual es difícil, ¿cuánto sufre ante el temor<br />
<strong>de</strong> pecar? Conviene, por lo tanto, que vosotros seáis no sólo<br />
quienes oyen a los que hablan, sino también quienes se compa<strong>de</strong>cen<br />
<strong>de</strong> los que temen, <strong>de</strong> modo que en cuanto <strong>de</strong>cimos <strong>de</strong><br />
tri; unus est magister vester Christus (Mt 23,<strong>10</strong>). Periculosum ergo magisterium;<br />
discipulatus securus est. I<strong>de</strong>o Psalmus, Auditui meo, inquit, dabis<br />
gandium et exsultationem (Ps 50,<strong>10</strong>). Securior est enim verbi auditor,<br />
quam verbi prolator. I<strong>de</strong>o iíie securus stat, et audit eum, et gaudio gau<strong>de</strong>t<br />
propter vocem sponsi (lo 3,29).<br />
CAPUT II.—2. Condiscipuli omnes sub Christo magistro. Auditorum<br />
erga doctores officium.—Et quia doctoris Apostolus susceperat necessitate<br />
personatn, vi<strong>de</strong>te quid dicat: Cum timore et tremore multo fui apud vos<br />
(1 Cor 2,3). Tutius ergo est, ut et nos qui loquimur, et vos qui auditis,<br />
sub uno magistro condiscipulos nos esse noverimus. Omnino tutius est,<br />
et hoc expedit, ut nos non tanquam magistros, sed tanquam condiscipulos<br />
vestros audiatis. Vi<strong>de</strong>te enim quia sollicitudo nobis imposita est, ubi<br />
dicitur, Fratres, nolite plures magistri fieri; in multis enim offendímus<br />
omnes. Quis non contremiscat, cum Apostolus dicit, Omnes? Quid sequitur?<br />
Quisquís in verbo non offendit, hic perfectus est vir (Iac 3,1 et 2).<br />
Quis autem au<strong>de</strong>at dicere se esse perfectutn? Qui ergo stat et audit, in<br />
verbo [156] non offendit. Qui autem loquitur, etsi (quod difficile est)<br />
non offendit, patitur tamen et timet ne offendat. Oportet ergo vos esse<br />
non solum loquentium auditores, sed et timentium misetatores: ut in<br />
1 Los fieles solían escuchar la homilía <strong>de</strong> pie. Sólo el obispo se mantenía<br />
sentado.<br />
La visión <strong>de</strong> Dios 365<br />
verda<strong>de</strong>ro —puesto que todo lo que es verda<strong>de</strong>ro participa <strong>de</strong><br />
la verdad— le alabéis a él, no a nosotros. Don<strong>de</strong>, por el contrario,<br />
como hombres pecamos, levantéis a él vuestras oraciones<br />
por nosotros.<br />
3. La Escritura es santa, es veraz, es irreprensible. Toda<br />
Escritura divinamente inspirada es útil para enseñar, para argüir:<br />
útil para la exhortación, para la doctrina. De nada hay<br />
que acusar a la Escritura si, tal vez nosotros, no habiéndola<br />
entendido, nos <strong>de</strong>sviamos en algo. Cuando la compren<strong>de</strong>mos,<br />
somos rectos; cuando, no entendiéndola, somos malos, es porque<br />
la abandonamos a ella, que es recta. Aunque nosotros nos<br />
corrompamos, no la corrompemos a ella, que se mantiene recta,<br />
para que volvamos a ella para ser corregidos. Con el fin <strong>de</strong><br />
ejercitarnos a nosotros, la misma Escritura habla en muchos<br />
lugares como carnalmente, aunque la ley es siempre espiritual.<br />
La ley, dice el Apóstol, es espiritual;, yo, sin embargo, soy<br />
carnal. Aunque ella es espiritual, con frecuencia, no obstante,<br />
con los carnales camina casi carnalmente. Pero no quiere que<br />
permanezcan carnales, como la madre que gusta <strong>de</strong> nutrir a su<br />
pequeño, pero no <strong>de</strong>sea que permanezca pequeño. Lo lleva en<br />
su seno, lo atien<strong>de</strong> con sus manos, lo consuela con sus caricias,<br />
lo alimenta con su leche. Todo esto hace al pequeño, pero <strong>de</strong>sea<br />
que crezca, para no tener que hacer siempre tales cosas. Mirad<br />
al Apóstol. Es mejor que le miremos a él, pues no tuvo reparos<br />
en llamarse madre cuando dice: Me hice pequeño en medio <strong>de</strong><br />
vosotros, como nodriza que cría a sus hijos. Hay nodrizas que<br />
eo quod verum dicimus, quoniam omne verum a veritate est, non nos,<br />
sed ipsum lau<strong>de</strong>tis; ubi autem sicut nomines offendimus, eum<strong>de</strong>n ipsum<br />
pro nobis oretis.<br />
CAPUT III.—3. Scripturae sanctae ad infirmitatem parvulorum aptatae.—Scripturae<br />
sanctae sunt, veraces sunt, inculpatae sunt. Omnis Scriptura<br />
divinitus inspirata utilis est ad docendum, ad arguendum, ad exhortationem,<br />
ad doctrinam (2 Tim 3,16). Nihil est ergo quod Scripturam<br />
accusemus, si nos forte, illa non intellecta, in aliquo <strong>de</strong>viemus. Cum<br />
ipsam intellegimus, recti sumus: cum autem ea non intellecta pravi sumus,<br />
ipsam rectam dimittimus: non enim eam <strong>de</strong>pravati <strong>de</strong>pravamus; sed illa<br />
stat recta, ut ad illam corrigendi re<strong>de</strong>amus. Verumtamen ut nos exerceat<br />
ea<strong>de</strong>m Scriptura, in multis locis velut carnaliter loquitur, cum semper<br />
spiritualis sit. Lex enim, ut ait Apostolus, spiritudis est; ego autem carnális<br />
sum (Rom 7,14). Cum sit ergo illa spiritualis, tamen saepe cum<br />
carnalibus quasi carnaliter ambulat. Sed non eos vult remanere carnales.<br />
Quia et mater parvulum amat nutriré, sed eum non amat parvulum<br />
remanere. In sinu tenet, manibus fovet, blanditiis consolatur, lacte nutrit:<br />
omnia párvulo facit; sed optat ut crescat, ne semper talia faciat. Vi<strong>de</strong>te<br />
Apostolum: melius enim ipsum intuemur, qui se etiam matrem non<br />
<strong>de</strong>dignatus est dicere, ubi ait, Factus sum parvulus in medio vestrum,