Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
548 Sermón XXXVII<br />
otros el Señor abrir la boca pru<strong>de</strong>ntemente, a nosotros que<br />
estamos en la Iglesia, que la alabamos, con ella estamos unidos<br />
y con ella y en ella esperamos a su marido. Abramos la boca<br />
no precipitadamente, sino pru<strong>de</strong>ntemente, cautamente, solícitamente.<br />
Estuve entre vosotros con mucho temor y temblor,<br />
dijo el Apóstol. Como diciendo: «He abierto mi boca pru<strong>de</strong>ntemente».<br />
Nuestra boca es manifiesta para vosotros, ¡oh corintios!<br />
Abrió su boca pru<strong>de</strong>ntemente. Y puso or<strong>de</strong>n a su lengua,<br />
alabando a la criatura como criatura, al Creador como creador,<br />
a los ángeles como ángeles, a los seres celestes como tales,<br />
a los terrestres como terrestres, a los hombres como<br />
hombres y a los animales como animales. Nada hay confuso,<br />
nada <strong>de</strong>sor<strong>de</strong>nado. No toma en vano el nombre <strong>de</strong>l Señor<br />
su Dios, no atribuye al Creador la sustancia <strong>de</strong> la criatura;<br />
habla siempre tan or<strong>de</strong>nadamente, que no antepone lo inferior<br />
a lo superior, ni somete lo superior a lo inferior. Yuso or<strong>de</strong>n<br />
a su lengua. Nada más hermoso que este or<strong>de</strong>n. Por eso dice<br />
ella: Or<strong>de</strong>nad en mí la caridad. No queráis cambiar el or<strong>de</strong>n;<br />
no revolváis ni confundáis lo que Dios puso en or<strong>de</strong>n. Or<strong>de</strong>nad<br />
en mí la caridad. Amadme a mí como a mí, amad a Dios<br />
como a Dios; no ofendáis a Dios por causa mía ni me ofendáis<br />
por causa <strong>de</strong> otro distinto <strong>de</strong> mí. Or<strong>de</strong>nad en mí la caridad.<br />
Dichosa aquella hija suya, colocada en este or<strong>de</strong>n, cuya pasión,<br />
entre la <strong>de</strong> otros, celebramos hoy y cuya confesión escuchamos<br />
hace poco. Poniendo or<strong>de</strong>n a su lengua, dijo: Honor al cesar<br />
laudantibus, illi cohaerentibus, cum illa et in illa virum eius exspectantibus,<br />
ut et nos aperiamus attente os nostrum; non témete, sed caute,<br />
attente, sollicite. Cum timore et tremore multo fui apud vos, Apostolus<br />
dixit (1 Cor 2,3): tanquam dicens, Os meum aperui attente. Os nostrum<br />
patet ad vos, o Corinthii (2 Cor 6,11). Os suum aperuit at[232]tente.<br />
Et ordinem posuit linguae suae: laudans creaturam tanquam creaturam,<br />
Creatorem tanquam Creatorem, Angelos tanquam Angelos, caelestia tanquam<br />
caelestia, terrestria tanquam terrestria, homines tanquam homines,<br />
pécora tanquam pécora. Nihil perturbatum, nihil inordinatum. Non accipiens<br />
in vanum nomen Domini Dei sui, non substantiam creaturae sentiens<br />
<strong>de</strong> Creatore: ita ordinate totum loquens, ut non praeponat inferiora potioribus,<br />
nec subdat potiora inferioribus.<br />
CAPUT XVI.—Disposuit ordinem linguae suae.—Nihil pulchrius hoc<br />
ordine. Un<strong>de</strong> et ipsa dicit: Ordinate in me caritatem (Cant 2,4). Nolite<br />
praepostere agere, nolite perturbare et confun<strong>de</strong>re quae Deus ordinavit.<br />
Ordinate in me caritatem. Amate me tanquam me, amate Deum tanquam<br />
Deum: ne Deum offendatis propter me, nec me offendatis propter alium<br />
quemlibet, nec alium quemlibet propter me. Ordinate in me caritatem.<br />
Beata filia eius in hoc ordine constituía, cuius Ínter ceteras celebramus<br />
hodie passionem, paulo ante audivimus confessionem, ordinans, linguam<br />
suam: Honorem, inquit, Caesari quasi Caesari, timorem autem Deo.<br />
Os suum aperuit attente, et ordinem posuit linguae suae.<br />
"La mujer fuerte 549<br />
como a cesar; pero a Dios se <strong>de</strong>be temor n . Abrió su boca pru<strong>de</strong>ntemente<br />
y puso or<strong>de</strong>n a su lengua.<br />
24. Severa es la vida en su casa. Severa, fuerte, rigurosa.<br />
No existe motivo <strong>de</strong> disipación; no ama la distracción. No<br />
comió su pan ociosamente. Con razón llegó a poseer tanto.<br />
25. Esta es la mujer laboriosa, vigilante, solícita, que<br />
rige severamente su casa, se levanta <strong>de</strong> noche, procura que no<br />
se apague la lámpara; fuerte en la tribulación, sufrida en espera<br />
<strong>de</strong> que se cumplan las promesas; fortalece sus brazos con<br />
el huso, no come el pan ociosamente. Después <strong>de</strong> estas fatigas,<br />
que parecen pobreza y necesidad <strong>de</strong> este mundo, ¿qué habrá<br />
en los últimos días, puesto que ella se alegró? ¿Queréis oír<br />
lo que habrá? Escuchad la esperanza que mantiene encendida<br />
nuestra lámpara toda la noche. Oíd ahora. Se levantaron sus<br />
hijos y se enriquecieron. Ahora vivimos envueltos en pobreza<br />
y así vigilamos. Cuando nos morimos, dormimos en pobreza.<br />
Pero resucitaremos y nos enriqueceremos. Entonces se enriquecerán<br />
sus hijos. Se levantaron sus hijos y se enriquecieron.<br />
Compara ahora cualesquiera riquezas <strong>de</strong> esta tierra, sujetas<br />
a los ladrones y a la polilla. ¿De qué te jactas? Porque estás<br />
enfermo te son necesarias muchas cosas. Te es muy necesario<br />
vestirte, porque no soportas el frío; necesitas jumentos, porque<br />
no pue<strong>de</strong>s caminar con los pies. Estas cosas son apoyos<br />
para la enfermedad, no ornatos <strong>de</strong>l po<strong>de</strong>r. ¿Qué <strong>de</strong>cir <strong>de</strong> las<br />
riquezas <strong>de</strong> los ángeles? Tiene un único vestido <strong>de</strong> luz. Nunca<br />
24. Severae conversaciones domorum eius.—Severae, fortes, districtae:<br />
non est ubi diffluatur, non amat dissolutionem. Cibos autem pigros non<br />
comedit. Mérito tantum acquisivit.<br />
25. Hic ergo ista laboriosa, vigilans, sollicita, severe castigans domum<br />
suam, surgens <strong>de</strong> noctibus, intuens iucernam ne exstinguatur, in tribulatione<br />
fortis, nondum receptis promissis pavens, brachia sua in fusum<br />
confirmans, non pigrum panem manducans: sed post labores istos quasi<br />
paupertatis et necessitatis saecularis, quid erit, quia in diebus novissimis<br />
laetata est? Quid erit, audire vultis? Audi te propter quam spem ar<strong>de</strong>at<br />
lucerna nostra tota nocte, nunc audit. Surrexerunt filii eius, et ditati sunt.<br />
Modo in paupertate vivimus, in paupertate vigilamus; et cum morimur,<br />
in paupertate dormimus: sed surgemus et ditabimur. Tune ditabuntur filii<br />
eius. Surrexerunt filii eius, et ditati sunt. Compara nunc quaslibet divitias<br />
terrae huius, obnoxias furibus et tineis. Quid te iactas? Quia infirmus es,<br />
i<strong>de</strong>o sunt tibi multa necessaria. Opus est multum vestiaris, quia frigus<br />
pati non potes: iumentis utaris, quia pedibus ambulare non potes. Ista<br />
fulcimenta sunt infirmitatis, non ornamenta potestatis. Quae illae divitiae<br />
sunt Angelorum? Unam vestem habent lucis: nunquam teritur, nunquam<br />
17 Estas palabras aparecen en boca <strong>de</strong> Donata (véase la nota 3 a este sermón)<br />
en las Actas <strong>de</strong> los mártires scilitaños, como respuesta a la autoridad imperial.<br />
Véase D. Ruiz BUENO, Actas <strong>de</strong> los mártires p.353.