You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
66 Sermón IV<br />
verdad un israelita en el que no hay dolo. Pues ¿qué significa<br />
el que se diga: Se acercó con dolo y arrebató la bendición?<br />
16. Atendamos y veamos entretanto qué significa dolo<br />
y qué <strong>de</strong>be hacer Jacob. Soporta los pecados ajenos, y los soporta<br />
con tolerancia, aunque ajenos. Esto es tener piel <strong>de</strong> cabrito,<br />
es <strong>de</strong>cir, soportar con paciencia lo ajeno, no apegarse a lo propio.<br />
Por eso, todos los que toleran los pecados ajenos por la<br />
unidad <strong>de</strong> la Iglesia, imitan a Jacob. Porque el mismo Jacob<br />
está en Cristo, pues Cristo está en la semilla <strong>de</strong> Abrahán. Así<br />
se dijo: En tu semilla serán benditas todas las gentes. Nuestro<br />
Señor Jesucristo, que no cometió ningún pecado, llevó los pecados<br />
ajenos. ¿Y se avergüenza <strong>de</strong> llevar pecados ajenos quien<br />
fue perdonado <strong>de</strong> los propios? Si, pues, Jacob pasa a Cristo,<br />
lleva pecados ajenos, es <strong>de</strong>cir, piel <strong>de</strong> cabrito. ¿Y qué es el<br />
dolo?<br />
17. Esaú llegó tar<strong>de</strong>, presentó lo que el padre había encargado,<br />
halló que su hermano había sido ben<strong>de</strong>cido en su<br />
lugar y que no le daba otra bendición. Esos dos hombres eran<br />
dos pueblos, y una bendición significa la unidad <strong>de</strong> la Iglesia.<br />
Los dos pueblos se i<strong>de</strong>ntifican con Jacob. Pero <strong>de</strong> distinto<br />
modo son figurados los dos pueblos que pertenecen a Jacob.<br />
Nuestro Señor Jesucristo, que había venido para los judíos<br />
y gentiles, fue repudiado por los judíos, que pertenecían al<br />
hijo mayor. Pero él eligió a algunos que pertenecían al hijo<br />
menor, que habían comenzado a <strong>de</strong>sear y enten<strong>de</strong>r espiritual-<br />
Ecce veré Israelita, in quo dolus non est. Quid sibi ergo vult, cum<br />
dicitur, Accessit cum dolo, et abstulit benedictionem?<br />
CAPUT XVI.—-16. Haedinas pelles habere quid.—Dolos interim quid<br />
significet, attendamus; et vi<strong>de</strong>amus quid <strong>de</strong>beat faceré Iacob. Portat<br />
aliena peccata, et portat cum tolerantia quamvis aliena: hoc est enim<br />
habere pelles haedinas: id est, patientes aliena portat, non haeret suis.<br />
[42] Sic omnes qui pro unitate Ecclesiae tolerant aliena peccata, Iacob<br />
¡mitantur. Quia et ipse Iacob in Christo est: siqui<strong>de</strong>m Christus in semine<br />
Abraham. Dictum est enim, In semine tuo benedicentur omnes gentes<br />
(Gen 22,18). Dominus ergo noster Iesus Christus, qui nullum peccatum<br />
fecit, portavit aliena peccata: et <strong>de</strong>dignatur portare aliena peccata, cui<br />
peccata dimissa sunt? Sic ergo Iacob transit ad Christum post aliena<br />
peccata, id est, haedinas pelles. Et quid est dolus?<br />
17. Venit enim ille sero, et affert quod iussit pater; et invenit<br />
fratrem suum benedictum pro se: et non benedicitur altera benedictione.<br />
Quia dúo illi nomines, dúo populi erant: una benedictio unitatem significat<br />
Ecclesiae. Dúo autem populi ipsi sunt, qui est et Iacob. Sed alio<br />
modo figurati dúo populi pertinentes ad Iacob. Etenim Dominus noster<br />
Iesus Christus, qui ad Iudaeos et Gentes venerat, repudiatus est a<br />
Iudaeis, qui pertinebant ad filium maiorem: elegit tamen quosdam, qui<br />
pertinebant ad filium minorem, qui spiritualíter coeperant <strong>de</strong>si<strong>de</strong>rare et<br />
Esaú y Jacob 67<br />
mente las promesas <strong>de</strong>l Señor; no <strong>de</strong>seaban recibir carnalmente<br />
la tierra que <strong>de</strong>seaban, sino que <strong>de</strong>seaban espiritualmente<br />
aquella ciudad en la que nadie nace carnalmente, porque en<br />
ella nadie muere ni carnal ni espiritualmente.<br />
18. Cuando comenzaron a <strong>de</strong>searla, comenzaron a pertenecer<br />
a Jacob: creyeron en Cristo, y en la misma Ju<strong>de</strong>a comenzó<br />
a formarse el rebaño <strong>de</strong>l Señor. Pero ¿qué dice el Señor<br />
<strong>de</strong> ese rebaño? Tengo otras ovejas que no pertenecen a este<br />
redil; voy, las reuniré, y habrá un solo rebaño y un solo pastor.<br />
¿Qué otras ovejas tiene el Señor Jesucristo, sino en la gentilidad?<br />
Se juntaron, pues, las <strong>de</strong> los gentiles con las ovejas<br />
judías. Judíos eran los apóstoles; judíos eran los quinientos<br />
hermanos que vieron al Señor <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> la resurrección; judío<br />
era Natanael, <strong>de</strong> quien dio testimonio el Señor <strong>de</strong> que no tenía<br />
dolo. Judíos eran los ciento veinte que estaban reunidos en<br />
casa cuando vino el Espíritu Santo, que el Señor había prometido<br />
a los discípulos para revestirlos; judíos eran tantos miles<br />
<strong>de</strong> hombres que se bautizaron en el nombre <strong>de</strong> Cristo, según<br />
leemos en los Hechos <strong>de</strong> los Apóstoles, y aquellos que crucificaron<br />
a Cristo. Judías eran, pues, las ovejas y muchas ovejas.<br />
Pero no solas. Tenía el Señor otras en la gentilidad. Esos dos<br />
pueblos que parecían tener diferente origen están significados<br />
en dos pare<strong>de</strong>s. Vino la Iglesia <strong>de</strong> los judíos <strong>de</strong> la circuncisión;<br />
vino la Iglesia <strong>de</strong> los gentiles <strong>de</strong>l prepucio. Viniendo <strong>de</strong> sitios<br />
diferentes, se unieron en el Señor. Y por eso el Señor fue Uama-<br />
intellegere promissa Domini, non carnaliter illam terram, quam <strong>de</strong>si<strong>de</strong>rabant<br />
accipientes; sed spiritualem illam civitatem <strong>de</strong>si<strong>de</strong>rantes, ubi nemo<br />
nascitur carnaliter; quia nemo ibi carnaliter, nemo spiritualiter moritur.<br />
CAPUT XVII.—18. Dúo haedi, dúo populi.—Hanc ergo cum coepissent<br />
<strong>de</strong>si<strong>de</strong>rare, coeperunt pertinere ad Iacob, qui credi<strong>de</strong>runt in Christo,<br />
et factus est grex Domini in ipsa Iudaea. Sed quid dicit Dominus <strong>de</strong><br />
ipso grege? Habeo alias oves, quae non sunt <strong>de</strong> hoc ovili; vado, adducam<br />
eas, et erit unus grex et unus pastor (lo <strong>10</strong>,16). Quas alias oves habet<br />
Dominus Iesus Christus, nisi <strong>de</strong> Gentibus? Iunctae sunt oves <strong>de</strong> Gentibus<br />
Iudaeis ovibus. De Iudaeis enim Apostoli. In<strong>de</strong> erant et quingenti fratres,<br />
qui vi<strong>de</strong>runt Dominum post resurrectionem (1 Cor 15,6). In<strong>de</strong> erat ipse<br />
Nathanael, cui testimonium perhibuit Dominus, in quo dolus non esset.<br />
In<strong>de</strong> erant centum viginti, qui cum essent in domo, venit Spiritus sanctus,<br />
ut eos perfun<strong>de</strong>ret, quem promiserat discipulis. In<strong>de</strong> erant tot millia<br />
hominum, quae legimus in Actibus Apostolorum baptizata in nomine<br />
Christi, ex his qui crucifixerant Christum (Act 1; 2, et 4). Ergo in<strong>de</strong><br />
erant oves, et multae oves; sed non solae: habebat Dominus alias <strong>de</strong><br />
Gentibus. Ipsi dúo populi tanquam <strong>de</strong> diverso venientes, etiam duobus<br />
parietibus significantur. Venit enim Ecclesia Iudaeorum <strong>de</strong> circumcisione;<br />
venit Ecclesia Gentium <strong>de</strong> praeputio: <strong>de</strong> diverso venientes in domo<br />
coniuncti sunt. I<strong>de</strong>o Dominus dictus est lapis angularis: dicit enim Psalmus,<br />
Lapi<strong>de</strong>m quem reprobaverunf. aedificantes, hic factus est in caput