You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
470 Sermón XXXII<br />
piedad. El rey no lo rechazó; no se lo negó. Viendo al joven<br />
osado comprendió que en él había algo <strong>de</strong> la divinidad, ni<br />
podía presumir tales cosas aquella tierna edad sin una inspiración<br />
<strong>de</strong>l cielo. Accedió <strong>de</strong> buen grado. Y David salió contra<br />
Goliat.<br />
4. Todos los que formaban el grupo <strong>de</strong> don<strong>de</strong> había<br />
salido David tenían su esperanza solamente en Dios. Los<br />
otros, en cambio, se apoyaban en la fortaleza <strong>de</strong> un solo<br />
hombre. Pero ¿qué es el hombre, sino lo que se canta en el<br />
salmo: El hombre se asemeja a la vanidad, y sus días pasan<br />
como una sombra? La esperanza <strong>de</strong> los segundos es vana,<br />
porque se basa en una sombra que pasa. David fue armado<br />
para buscar cierta igualdad por las armas, ya que era <strong>de</strong>sigual<br />
en edad y fuerza. Las armas viejas, sin embargo, no le servían<br />
<strong>de</strong> ayuda; más bien eran una carga para sus pocos años. A esto<br />
se refiere la lectura anterior al salmo, tomada <strong>de</strong>l Apóstol, que<br />
dice: Despojaos <strong>de</strong>l hombre viejo y revestios <strong>de</strong>l hombre nuevo.<br />
No quiso David la vejez <strong>de</strong> las armas y las rechazó. Dijo que<br />
le eran una carga y que le embarazaban. El quería ir al combate<br />
libre <strong>de</strong> impedimenta, fuerte no en sí mismo, sino en el<br />
Señor; armado no tanto con el hierro cuanto con la fe.<br />
5. Sin embargo, habiéndose quitado la armadura, eligió<br />
algo con que luchar. E hizo esto no sin un significado. Pues<br />
veis como dos vidas luchando entre sí: una, la vieja, significada<br />
en los extranjeros; otra, la nueva, en los israelitas. En<br />
aquella parte, el cuerpo <strong>de</strong>l diablo; en ésta, la prefiguración <strong>de</strong><br />
Intellexit, cum vi<strong>de</strong>ret au<strong>de</strong>ntem puerum, aliquid divinitatis in eo esse,<br />
nec illam teneram aetatem sine divino instinctu talia posse praesumere.<br />
Libenter accepit: processit adversus Goliam.<br />
CAPOT IV.—4. Davidis in Deo confi<strong>de</strong>ntia.—In ómnibus ergo, qui<br />
erant in ea parte, un<strong>de</strong> proce<strong>de</strong>bat David, non erat praesumptio nísi <strong>de</strong><br />
Deo: in illis autem tota spes in unius hominis viribus. Sed quid est<br />
homo, nisi quod in isto psalmo cecinit, Homo vanitati assimilatus est;<br />
dies eius velut umbra praetereunt? Ergo spes illorum inanis, quae<br />
collocata est in umbra transeunt. Armatus est autem David, ut quoniam<br />
aetate et viribus impar erat, quasi armis par esset: sed arma vetera non<br />
adiuvabant, potius onerabant novam aetatem. Et ad hoc pertinet quod<br />
etiam apostólica lectio ante psalmi canticum praesignavit, dicens: Exuite<br />
vos veterem hominem, et indulte novum (Col 3,9.<strong>10</strong>). Noluit David<br />
vetustatem armorum: abiecit; onerosa esse dixit, quia implica[198]bant<br />
eum. Expeditissimus ille ad proelium proce<strong>de</strong>ré cupiebat; fortis non in<br />
se, sed in Domino; armatus non tatn ferro, quam fi<strong>de</strong>.<br />
5. Quinqué lapi<strong>de</strong>s David quid mysterii habeant.—Tamen abiectis<br />
armis, elegit aliquid un<strong>de</strong> pugnaret: et hoc non sine sacramento. Nam<br />
vi<strong>de</strong>tis quasi duas quasdam vitas; unam in alienigenis veterem, alteram<br />
in israelitis novam, adversus invicem dimicare. In illa parte corpus diaboli,<br />
in ista praefiguratio Domini lesu Christi,<br />
David y Goliat y el <strong>de</strong>sprecio <strong>de</strong>l mundo 471<br />
Jesucristo. Cogió cinco piedras <strong>de</strong>l torrente, <strong>de</strong>l río, las metió<br />
en su cuerna <strong>de</strong> pastor <strong>de</strong> que se servía para or<strong>de</strong>ñar. Con<br />
esta armadura se presentó al combate. Las cinco piedras eran<br />
símbolo <strong>de</strong> la ley. Esta se contiene en los cinco libros <strong>de</strong><br />
Moisés. En la ley hay diez mandamientos <strong>de</strong> salvación que<br />
sirven <strong>de</strong> norma a los hombres. La ley está prefigurada tanto<br />
en el número cinco como en el diez. Por eso David luchó<br />
con el cinco y cantó con el diez, diciendo: Te cantaré con el<br />
salterio <strong>de</strong> diez cuerdas. Con todo, no utilizó las cinco piedras,<br />
sino solamente una. En el número <strong>de</strong> piedras quiso significar el<br />
número <strong>de</strong> libros; en la única piedra, la unidad <strong>de</strong> los que<br />
cumplen la ley. La unidad, es <strong>de</strong>cir, la caridad, cumple la<br />
ley. Por eso él recogió <strong>de</strong>l torrente cinco piedras. ¿Qué significaba<br />
en aquella ocasión el torrente?<br />
6. En la Escritura no es uniforme el significado <strong>de</strong> las<br />
cosas. Esto <strong>de</strong>be tenerlo en cuenta vuestra santidad para compren<strong>de</strong>r<br />
otras reglas, <strong>de</strong> manera que escuchéis, entendiéndole,<br />
al lector. Lo que está escrito alegóricamente en las Escrituras<br />
no significa siempre lo mismo. No siempre el monte significa<br />
al Señor, ni tampoco la piedra o el león. Este no siempre<br />
significa una cosa buena, ni siempre cosa mala; <strong>de</strong>pen<strong>de</strong> <strong>de</strong><br />
los pasajes escriturísticos, teniendo en consi<strong>de</strong>ración las restantes<br />
circunstancias <strong>de</strong> la misma lectura. En muchos millares<br />
<strong>de</strong> palabras o discursos las letras se repiten siempre las mismas;<br />
no aumentan. Las palabras pue<strong>de</strong>n ser infinitas, pero las letras<br />
no lo son. Nadie pue<strong>de</strong> enumerar las palabras; sí, en cambio,<br />
CAPUT V.—Tulit quinqué lapi<strong>de</strong>s <strong>de</strong> torrente, <strong>de</strong> fluvio, et posuit in<br />
vase pastoris, quo lac mulgeri solet, et ita processit armatus (1 Reg 17).<br />
Quinqué lapi<strong>de</strong>s, Lex erat; continetur enim Lex quinqué libris Moysi.<br />
Et in ipsa Lege <strong>de</strong>cem praecepta sunt salutaria, quibus <strong>de</strong>cem praeceptis<br />
cetera serviant. Praefiguratur ergo Lex et quinario et <strong>de</strong>nario numero.<br />
Et i<strong>de</strong>o David pugnavit quinario, cecinit <strong>de</strong>nario dicens: In psalterio<br />
<strong>de</strong>cem chordarum psallam tibi. Ñeque omnes quinqué lapi<strong>de</strong>s misit, sed<br />
unum tulit. Namque in numero lapidum, numerum librorum ostendit;<br />
in uno lapi<strong>de</strong>, unitatem implentium Legem. Unitas enim ipsa implet<br />
Legem, id est, caritas. I<strong>de</strong>o sublati sunt quinqué illi lapi<strong>de</strong>s <strong>de</strong> fluvio.<br />
Fluvius quid significabat illo tempore?<br />
CAPUT VI.—6. Regula ad intellegendas Scripturae allegorias.—Non<br />
enim semper in Scripturis ea<strong>de</strong>m significantur rebus certis. Et hoc nosse<br />
<strong>de</strong>bet Sanctitas vestra, propter ceteras regulas, ut etiam dóciles Lectorem<br />
audiatis. Ea quae ponuntur allegorice in Scripturis, non semper hoc<br />
significant. Non semper mons Dominum significat, non semper lapis Dominum<br />
significat, non semper leo Dominum significat, non semper bonum,<br />
non semper malum; sed pro locis Scripturarum, quo pertinent cetera<br />
circumstantia ipsius lectionis. Quemadmodum litterae in tot millibus verborum<br />
atque sermonum ipsae repetuntur, non augentur: verba infinita