14.04.2013 Views

Obras de SAN AGUSTÍN - 10

Obras de SAN AGUSTÍN - 10

Obras de SAN AGUSTÍN - 10

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

470 Sermón XXXII<br />

piedad. El rey no lo rechazó; no se lo negó. Viendo al joven<br />

osado comprendió que en él había algo <strong>de</strong> la divinidad, ni<br />

podía presumir tales cosas aquella tierna edad sin una inspiración<br />

<strong>de</strong>l cielo. Accedió <strong>de</strong> buen grado. Y David salió contra<br />

Goliat.<br />

4. Todos los que formaban el grupo <strong>de</strong> don<strong>de</strong> había<br />

salido David tenían su esperanza solamente en Dios. Los<br />

otros, en cambio, se apoyaban en la fortaleza <strong>de</strong> un solo<br />

hombre. Pero ¿qué es el hombre, sino lo que se canta en el<br />

salmo: El hombre se asemeja a la vanidad, y sus días pasan<br />

como una sombra? La esperanza <strong>de</strong> los segundos es vana,<br />

porque se basa en una sombra que pasa. David fue armado<br />

para buscar cierta igualdad por las armas, ya que era <strong>de</strong>sigual<br />

en edad y fuerza. Las armas viejas, sin embargo, no le servían<br />

<strong>de</strong> ayuda; más bien eran una carga para sus pocos años. A esto<br />

se refiere la lectura anterior al salmo, tomada <strong>de</strong>l Apóstol, que<br />

dice: Despojaos <strong>de</strong>l hombre viejo y revestios <strong>de</strong>l hombre nuevo.<br />

No quiso David la vejez <strong>de</strong> las armas y las rechazó. Dijo que<br />

le eran una carga y que le embarazaban. El quería ir al combate<br />

libre <strong>de</strong> impedimenta, fuerte no en sí mismo, sino en el<br />

Señor; armado no tanto con el hierro cuanto con la fe.<br />

5. Sin embargo, habiéndose quitado la armadura, eligió<br />

algo con que luchar. E hizo esto no sin un significado. Pues<br />

veis como dos vidas luchando entre sí: una, la vieja, significada<br />

en los extranjeros; otra, la nueva, en los israelitas. En<br />

aquella parte, el cuerpo <strong>de</strong>l diablo; en ésta, la prefiguración <strong>de</strong><br />

Intellexit, cum vi<strong>de</strong>ret au<strong>de</strong>ntem puerum, aliquid divinitatis in eo esse,<br />

nec illam teneram aetatem sine divino instinctu talia posse praesumere.<br />

Libenter accepit: processit adversus Goliam.<br />

CAPOT IV.—4. Davidis in Deo confi<strong>de</strong>ntia.—In ómnibus ergo, qui<br />

erant in ea parte, un<strong>de</strong> proce<strong>de</strong>bat David, non erat praesumptio nísi <strong>de</strong><br />

Deo: in illis autem tota spes in unius hominis viribus. Sed quid est<br />

homo, nisi quod in isto psalmo cecinit, Homo vanitati assimilatus est;<br />

dies eius velut umbra praetereunt? Ergo spes illorum inanis, quae<br />

collocata est in umbra transeunt. Armatus est autem David, ut quoniam<br />

aetate et viribus impar erat, quasi armis par esset: sed arma vetera non<br />

adiuvabant, potius onerabant novam aetatem. Et ad hoc pertinet quod<br />

etiam apostólica lectio ante psalmi canticum praesignavit, dicens: Exuite<br />

vos veterem hominem, et indulte novum (Col 3,9.<strong>10</strong>). Noluit David<br />

vetustatem armorum: abiecit; onerosa esse dixit, quia implica[198]bant<br />

eum. Expeditissimus ille ad proelium proce<strong>de</strong>ré cupiebat; fortis non in<br />

se, sed in Domino; armatus non tatn ferro, quam fi<strong>de</strong>.<br />

5. Quinqué lapi<strong>de</strong>s David quid mysterii habeant.—Tamen abiectis<br />

armis, elegit aliquid un<strong>de</strong> pugnaret: et hoc non sine sacramento. Nam<br />

vi<strong>de</strong>tis quasi duas quasdam vitas; unam in alienigenis veterem, alteram<br />

in israelitis novam, adversus invicem dimicare. In illa parte corpus diaboli,<br />

in ista praefiguratio Domini lesu Christi,<br />

David y Goliat y el <strong>de</strong>sprecio <strong>de</strong>l mundo 471<br />

Jesucristo. Cogió cinco piedras <strong>de</strong>l torrente, <strong>de</strong>l río, las metió<br />

en su cuerna <strong>de</strong> pastor <strong>de</strong> que se servía para or<strong>de</strong>ñar. Con<br />

esta armadura se presentó al combate. Las cinco piedras eran<br />

símbolo <strong>de</strong> la ley. Esta se contiene en los cinco libros <strong>de</strong><br />

Moisés. En la ley hay diez mandamientos <strong>de</strong> salvación que<br />

sirven <strong>de</strong> norma a los hombres. La ley está prefigurada tanto<br />

en el número cinco como en el diez. Por eso David luchó<br />

con el cinco y cantó con el diez, diciendo: Te cantaré con el<br />

salterio <strong>de</strong> diez cuerdas. Con todo, no utilizó las cinco piedras,<br />

sino solamente una. En el número <strong>de</strong> piedras quiso significar el<br />

número <strong>de</strong> libros; en la única piedra, la unidad <strong>de</strong> los que<br />

cumplen la ley. La unidad, es <strong>de</strong>cir, la caridad, cumple la<br />

ley. Por eso él recogió <strong>de</strong>l torrente cinco piedras. ¿Qué significaba<br />

en aquella ocasión el torrente?<br />

6. En la Escritura no es uniforme el significado <strong>de</strong> las<br />

cosas. Esto <strong>de</strong>be tenerlo en cuenta vuestra santidad para compren<strong>de</strong>r<br />

otras reglas, <strong>de</strong> manera que escuchéis, entendiéndole,<br />

al lector. Lo que está escrito alegóricamente en las Escrituras<br />

no significa siempre lo mismo. No siempre el monte significa<br />

al Señor, ni tampoco la piedra o el león. Este no siempre<br />

significa una cosa buena, ni siempre cosa mala; <strong>de</strong>pen<strong>de</strong> <strong>de</strong><br />

los pasajes escriturísticos, teniendo en consi<strong>de</strong>ración las restantes<br />

circunstancias <strong>de</strong> la misma lectura. En muchos millares<br />

<strong>de</strong> palabras o discursos las letras se repiten siempre las mismas;<br />

no aumentan. Las palabras pue<strong>de</strong>n ser infinitas, pero las letras<br />

no lo son. Nadie pue<strong>de</strong> enumerar las palabras; sí, en cambio,<br />

CAPUT V.—Tulit quinqué lapi<strong>de</strong>s <strong>de</strong> torrente, <strong>de</strong> fluvio, et posuit in<br />

vase pastoris, quo lac mulgeri solet, et ita processit armatus (1 Reg 17).<br />

Quinqué lapi<strong>de</strong>s, Lex erat; continetur enim Lex quinqué libris Moysi.<br />

Et in ipsa Lege <strong>de</strong>cem praecepta sunt salutaria, quibus <strong>de</strong>cem praeceptis<br />

cetera serviant. Praefiguratur ergo Lex et quinario et <strong>de</strong>nario numero.<br />

Et i<strong>de</strong>o David pugnavit quinario, cecinit <strong>de</strong>nario dicens: In psalterio<br />

<strong>de</strong>cem chordarum psallam tibi. Ñeque omnes quinqué lapi<strong>de</strong>s misit, sed<br />

unum tulit. Namque in numero lapidum, numerum librorum ostendit;<br />

in uno lapi<strong>de</strong>, unitatem implentium Legem. Unitas enim ipsa implet<br />

Legem, id est, caritas. I<strong>de</strong>o sublati sunt quinqué illi lapi<strong>de</strong>s <strong>de</strong> fluvio.<br />

Fluvius quid significabat illo tempore?<br />

CAPUT VI.—6. Regula ad intellegendas Scripturae allegorias.—Non<br />

enim semper in Scripturis ea<strong>de</strong>m significantur rebus certis. Et hoc nosse<br />

<strong>de</strong>bet Sanctitas vestra, propter ceteras regulas, ut etiam dóciles Lectorem<br />

audiatis. Ea quae ponuntur allegorice in Scripturis, non semper hoc<br />

significant. Non semper mons Dominum significat, non semper lapis Dominum<br />

significat, non semper leo Dominum significat, non semper bonum,<br />

non semper malum; sed pro locis Scripturarum, quo pertinent cetera<br />

circumstantia ipsius lectionis. Quemadmodum litterae in tot millibus verborum<br />

atque sermonum ipsae repetuntur, non augentur: verba infinita

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!