Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
670 Sermón XLVI1<br />
una esperanza buena; todos <strong>de</strong>bemos igualmente temer que,<br />
ofendiéndole, no encontremos lo que esperábamos, sino que<br />
experimentemos lo que <strong>de</strong>spreciamos—, escuchemos todos<br />
como ovejas <strong>de</strong> Dios, mientras habla el que calla, mientras nos<br />
amonesta y no nos juzga quien nos hizo, mientras es posible<br />
oír, mientras se pue<strong>de</strong> también leer.<br />
6. Y vosotras, dijo, ovejas mías, esto dice el Señor Dios:<br />
He aquí que yo juzgo entre oveja y oveja, y entre los carneros<br />
y machos cabríos. ¿Qué hacen aquí los machos cabríos en<br />
el rebaño <strong>de</strong> Dios? Están en los mismos pastos, en las mismas<br />
fuentes; están mezclados esos machos cabríos, <strong>de</strong>stinados a la<br />
izquierda, con las ovejas <strong>de</strong> la <strong>de</strong>recha; pero luego serán separados<br />
los que antes eran tolerados. Aquí se ejercita la paciencia<br />
<strong>de</strong> las ovejas a semejanza <strong>de</strong> la paciencia <strong>de</strong> Dios. Llegará el<br />
momento <strong>de</strong> la separación que él hará: los unos, a la izquierda;<br />
los otros, a la <strong>de</strong>recha. Ahora él calla, tú quieres hablar. Mas<br />
¿por qué quieres hablar? Porque él calla. Tú alegas la venganza<br />
<strong>de</strong>l juicio, no la palabra <strong>de</strong> corrección. El aún no separa, y tú<br />
ya quieres separar. El que sembró tolera la amalgama. Si<br />
quieres que el trigo esté limpio antes <strong>de</strong> la bielda, mal lo<br />
aventarás si lo haces con tu viento. Hubiese sido lícito a los<br />
siervos <strong>de</strong>cir: ¿Quieres que vayamos y recojamos la cizaña?<br />
Se les indigestó ver la caaña y lamentaron verla mezclada a tan<br />
buena cosecha. Y dijeron: ¿Ño sembraste buena semilla? ¿De<br />
dón<strong>de</strong> viene el que apareciera la cizaña? El les dio razón <strong>de</strong> su<br />
tres, quoniam sermo iste qui <strong>de</strong> Dei ore procedit, et me terret, et vos<br />
(omnes enim unam spem bonam habemus in illo, et omnes pariter timere<br />
<strong>de</strong>bemus, ne illo offenso non inveniamus [298] quod sperabamus, sed<br />
experiamur quod contempsimus); audiamus omnes tanquam oves Dei<br />
dum loquitur qui tacet, dum monet nos, et nondum iudicat nos qui<br />
fecit nos, dum vacat audire, dum licet et legere.<br />
CAPUT V.—6. Non evellenda zizania ante messem, nec haedi ante<br />
iudicium separandi.—Et vos, inquit, oves meae, haec dicit Dominus Deus:<br />
Ecce ego indico ínter ovem et ovem, et arietes et hircos. Quid hic faciunt<br />
hirci in grege Dei? In eis<strong>de</strong>m pascuis, in eis<strong>de</strong>m fontibus, et hirci tamen<br />
sínistrae <strong>de</strong>stinati <strong>de</strong>xtris miscentur, et prius toleran tur qui separabuntur<br />
et hic exercetur ovium patientia, ad similitudinem patientiae Dei. Separatio<br />
enim ab illo erit, aliotum ad sinistram, aliorum ad <strong>de</strong>xteram. Nunc<br />
autem ipse tacet, tu vis loqui. Sed un<strong>de</strong> dico, Tu vis loqui? Un<strong>de</strong> ipse<br />
tacet. A vindicta iudicii, non a verbo correptionis. Ipse nondum separat<br />
tu vis separare. Ipse mixta tolerat, qui seminavit. Si ante ventilationem<br />
frumentum vis esse purgatum, tuo vento pessime ventilaberis. Licuerit<br />
servis dicere, Vis, imus, et colligimus ea? Stomachati enim sunt vi<strong>de</strong>ndo<br />
zizania, et doluerunt segeti bonae permixta zizania; et dixerunt, Nonne<br />
bonum semen seminasti? lin<strong>de</strong> ergo apparuerunt zizania? Ule rationem<br />
reddidit un<strong>de</strong> apparuerunt; non tamen permisit ut ante tempus evelle-<br />
Las ovejas (Ez 34,17-31) 671<br />
proce<strong>de</strong>ncia; sin embargo, no permitió que fuese arrancada<br />
antes <strong>de</strong> tiempo. Aunque los siervos mismos estaban airados<br />
contra la cizaña, con todo pidieron el consejo y la or<strong>de</strong>n <strong>de</strong>l dueño.<br />
Les disgustaba que la cizaña se hallase en la cosecha; pero<br />
veían que, si hacían algo por su propia cuenta aun en el<br />
arrancar la cizaña, ellos mismos iban a ser contados entre<br />
la cizaña. Esperaron que el dueño se lo mandase, esperaron el<br />
mandato <strong>de</strong> su rey: ¿Quieres que vayamos y la recojamos?<br />
El dijo: No. Y les dio la razón: No sea que, al querer recoger<br />
la cizaña, arranquéis también el trigo. Tranquilizó su indignación<br />
y no los <strong>de</strong>jó en el dolor. Cosa grave parecía a los siervos<br />
que hubiese cizaña entre el trigo, y ciertamente era grave. Pero<br />
una es la condición <strong>de</strong>l campo y otra la tranquilidad <strong>de</strong>l<br />
hórreo. Tolera; para esto has nacido. Tolera, pues tal vez eres<br />
tolerado tú. Si siempre fuiste bueno, ten misericordia; si alguna<br />
vez fuiste malo, no lo olvi<strong>de</strong>s. ¿Y quién es siempre bueno?<br />
Si Dios te examinara atentamente, <strong>de</strong>scubriría que ahora eres<br />
malo más fácilmente que tú piensas que fuiste siempre bueno.<br />
Por lo tanto, ha <strong>de</strong> tolerarse esta cizaña en medio <strong>de</strong>l trigo, los<br />
machos cabríos en medio <strong>de</strong> los carneros, los cabritos en medio<br />
<strong>de</strong> las ovejas. ¿Qué dice él acerca <strong>de</strong>l trigo? En el tiempo <strong>de</strong> la<br />
siega, dijo, diré a los segadores: Recoged primero la cizaña,<br />
atadla en haces para quemarla; mi trigo, en cambio, guardadlo<br />
en el hórreo. Pasará la promiscuidad <strong>de</strong>l campo; vendrá la<br />
separación <strong>de</strong> la mies. El Señor exige ahora <strong>de</strong> nosotros la<br />
paciencia que presenta en sí mismo al <strong>de</strong>cirte: Si yo quisiera<br />
rentur. Quamvis et ipsi servi stomachati adversus zizania; consilium<br />
tamen et praeceptum a domino expetiverunt. Displicebant illa Ínter segetem:<br />
sed vi<strong>de</strong>bant servi, quia si vel in ipsis zizaniis evellendis aliquid<br />
sua sponte facerent, ipsi zizaniis annumerarentur. A Domino exspectaverunt<br />
praeceptum, iussionem regís sui quaesierunt: Vis, imus, et colligimus<br />
ea? Et ille: Non. Et reddidit in<strong>de</strong> causam: Ne forte, cum vultis<br />
colligere zizania, eradicetis simul et triticum. Sedavit ab indignatione,<br />
nec reliquit in dolore. Grave enim vi<strong>de</strong>batur servis esse zizania ínter<br />
frumentum; et veré grave erat. Sed alia est condicio agri, alia quies<br />
horrei. Tolera; ad hoc enim natus es: tolera, quia forte toleratus es.<br />
Si semper bonus fuisti, habeto misericordíam: si aliquando malus fuisti,<br />
noli per<strong>de</strong>ré memoriam. Et quis est semper bonus? Facilius, si te Deus<br />
diligenter discutiat, inveniet te etiam nunc malum, quam tu te semper<br />
bonum. Ergo toleranda sunt zizania haec ínter frumentum, hirci ínter<br />
arietes haedi Ínter oves. Quid autem ille <strong>de</strong> frumento? In tempore,<br />
inquit, messis, dicam messoribus: Colligite primum zizania, et alligate<br />
in fascículos ad comburendum ea; triticum autem meum recondite in<br />
hórreo. Transiet ergo agri concretio, veniet messis discretio. Exigit <strong>de</strong><br />
nobis modo Dominus patientiam, quam proponit in se, dicens tibí; Ego