You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
642 Sermón XLVI<br />
24. Las sacaré <strong>de</strong> entre los pueblos, las recogeré <strong>de</strong> las<br />
regiones, las conduciré a su tierra y las apacentaré sobre los<br />
montes <strong>de</strong> Israel. Constituyó como montes <strong>de</strong> Israel a los<br />
autores <strong>de</strong> las Escrituras divinas. Apacentaos allí para hacerlo<br />
con seguridad. Cuanto oigáis que proce<strong>de</strong> <strong>de</strong> allí <strong>de</strong>leite vuestro<br />
gusto; rechazad cuanto es extraño. No os extraviéis en la<br />
niebla, oíd la voz <strong>de</strong>l pastor. Reunios en los montes <strong>de</strong> la<br />
Sagrada Escritura. Allí se encuentran las <strong>de</strong>licias <strong>de</strong> vuestro<br />
corazón; nada hay venenoso, nada extraño; hay pastos ubérrimos.<br />
Vosotras venid sanas, apacentaos sanas en los montes <strong>de</strong><br />
Israel. Y en los riachuelos y en todo lugar <strong>de</strong> la tierra. En estos<br />
montes que estamos mostrando tienen su cabecera los riachuelos<br />
<strong>de</strong> la predicación evangélica, cuando en toda la tierra se extendió<br />
su voz y todo lugar <strong>de</strong> la tierra se hizo alegre y fecundo<br />
para las ovejas que han <strong>de</strong> ser apacentadas, has apacentaré en<br />
buenos pastos en los altos montes <strong>de</strong> Israel y tendrán allí su<br />
aprisco, es <strong>de</strong>cir, el lugar don<strong>de</strong> <strong>de</strong>scansen, don<strong>de</strong> digan: «Se<br />
está bien»; don<strong>de</strong> digan: «Es verdad, está claro, no nos engañaron».<br />
Descansarán en la gloria <strong>de</strong> Dios, como en sus apriscos.<br />
Y dormirán, es <strong>de</strong>cir, <strong>de</strong>scansarán, y <strong>de</strong>scansarán en completas<br />
<strong>de</strong>licias.<br />
25. Se apacentarán en pingües pastos sobre los montes <strong>de</strong><br />
Israel. Dije ya quiénes eran los montes <strong>de</strong> Israel, los montes<br />
buenos a los que levantamos los ojos para que <strong>de</strong> ellos nos<br />
venga el auxilio. Pero nuestro auxilio nos viene <strong>de</strong>l Señor, que<br />
hizo el cielo y la tierra. Por esto, para que ni siquiera en los<br />
24. Montes Israel, ubi pascua bona.—Et educam eas <strong>de</strong> gentibus,<br />
et colügam eas <strong>de</strong> regionibus; et inducam eas in terram earum, et pascam<br />
eas super montes Israel. Constituit montes Israel, auctores Scripturarum<br />
divinarum. Ibi pascite, ut securae pascatis. Quidquid in<strong>de</strong> audieritis, hoc<br />
vobis bene sapiat: quidquid extra est, respuite. Ne erretis in nébula,<br />
audite vocem pastoris: colligite vos ad montes Scripturae sanctae; ibi<br />
sunt <strong>de</strong>liciae cordis vestri, ibi nihil venenosum, nihil alienum; ubérrima<br />
pascua est: vos tantum sanae venite, sanae pascimini in montibus Israel.<br />
Et in vivís, et in omni habitatione terrae. A montibus enim, quos ostendimus,<br />
manaverunt rivi praedicationis evangelicae, cum in omnem terram<br />
exiit sonus eorum (Ps 18,5): et facta est omnis habitatio terrae ad<br />
pascen[285]das oves laeta atque fecunda. In pascua bona pascam eas, et<br />
in montibus dtis Israel. Erunt stabula earum illic: hoc est, ubi requiescant,<br />
ubi dicant, Bene est; ubi dicant, Verum est, manifestum est, non<br />
fallimur. In gloria Dei requiescent, tanquam in stabulis illis. Et dormient,<br />
hoc est, requiescent; et requiescent in <strong>de</strong>liciis bonis.<br />
25. Spes ovium in solo Deo.—Et in pascua pingui pascentur super<br />
montes Israel. Iam dixi montes Israel, montes bonos, quo levamus<br />
oculos, ut nobis in<strong>de</strong> auxiliúm veniat. Sed auxilium nostrum a Domino,<br />
qui fecit caelum et terram (Ps 120,1.2). I<strong>de</strong>o ne vel in montibus bonis<br />
Los pastores (Ez 34,1-16) 643<br />
montes buenos pusiésemos nuestra esperanza, dijo: Apacentaré<br />
mis ovejas sobre los montes <strong>de</strong> Israel; más aún, para que no<br />
te quedases en los montes, añadió inmediatamente: Yo apacentaré<br />
mis ovejas. Levanta tus ojos a los montes, <strong>de</strong> don<strong>de</strong> te<br />
vendrá el auxilio; pero escucha a quien dice: Yo apacentaré.<br />
Tu auxilio está en el Señor, que hizo el cielo y la tierra.<br />
26. Y yo las haré <strong>de</strong>scansar, dice el Señor Dios. Mas, para<br />
hacerlas <strong>de</strong>scansar, ¿<strong>de</strong> qué se preocupó con anterioridad? Lo<br />
que fueron sus anteriores preocupaciones lo dice <strong>de</strong>spués:<br />
Esto dice el Señor Dios: Buscaré la que se perdió; llamaré la<br />
que se extravió; vendaré la quebrada, fortaleceré la débil<br />
y custodiaré la que es pingüe y fuerte: cosas todas que no hacían<br />
los malos pastores, que se apacentaban a sí mismos, no a las<br />
ovejas. No dice el Señor: «Pondré otros pastores que hagan<br />
esto», sino: «Yo mismo lo haré; no confiaré mis ovejas a ninguno<br />
otro». Estad tranquilos, hermanos; estad confiadas vosotras,<br />
las ovejas. Somos nosotros los que hemos <strong>de</strong> temer, como<br />
si faltase el pastor bueno.<br />
27. Concluye <strong>de</strong> esta forma: Y las aceptaré con justicia.<br />
Ten en cuenta que sólo él las apacienta así; él, que las apacienta<br />
con justicia. ¿Qué hombre pue<strong>de</strong> juzgar a otro hombre? Todo<br />
está lleno <strong>de</strong> juicios temerarios. Aquel <strong>de</strong> quien habíamos<br />
perdido toda esperanza se convierte repentinamente y se h«ce<br />
buenísimo. Aquel <strong>de</strong> quien habíamos esperado tanto, cae repentinamente<br />
y se convierte en pésimo. Tanto nuestro temor como<br />
nuestro amor son inseguros. Qué es el día <strong>de</strong> hoy un hombre<br />
esset spes nostra, cum dixisset, Pascam oves meas super montes Israel:<br />
rursus ne tu spem poneres in montibus, subiecit statim, Ego pascam oves<br />
meas. Leva tu oculos tuos in montes, un<strong>de</strong> veniat auxilium tibi: sed<br />
atien<strong>de</strong> dicentem, Ego pascam. Auxilium enim tuum a Domino, qui fecit<br />
caelum et terram.<br />
26. Ovium sanitas et requies ex Deo.—Et Ego requiescere faciam<br />
eas, dicit Dominus Deus. Sed ut requiescere faciat, primo curavit. Quod<br />
enim primo curavit, posterius dicit: Haec dicit Dominus Deus, Quod<br />
periit, requiram; et quod erravit, revocaba; et quod comminulum est,<br />
colligabo; et quod exanime est, conjortabo; et quod pingue est et quod<br />
forte est, custodiam. Quod non faciebant mali pastores, se ipsos pascentes,<br />
non oves. Non ait Dominus, Constituam alios bonos pastores, qui<br />
faciant haec: sed, Ego, inquit, faciam; oves meas nulli committam. Securi<br />
vos, fratres; securae vos, oves: nobis vi<strong>de</strong>tur timendum; quasi <strong>de</strong>sit<br />
pastor bonus?<br />
CAPUT XII.—27. Pascere cum iudicio.—Claudit sic: Et pascam eas<br />
cum iudicio.—Vi<strong>de</strong> quia sic solus pascit cum iudicio. Quis enim homo<br />
iudicat <strong>de</strong> homine? Temerariis iudiciis plena sunt omnia. De quo <strong>de</strong>speraverimus,<br />
súbito convertitur, et fit optimus: <strong>de</strong> quo multum praesumpserimus,<br />
súbito déficit, et fit pessimus. Nec timor noster certus est, nec