mededelingen der zittingen bulletin des seances - Royal Academy ...

— 3 2 0 -
Op buiging en horizontale krachtwerking berekende paalfunderingen bleken
algemeen goed te weerstaan aan de horizontale dynamische belastingen.
De aardbeving maakte het mogelijk om het gedrag van structuren met een
geïsoleerde onderbouw te onderzoeken. De Sierra Point Brug bijvoorbeeld
was in 1985 aangepast door het aanbrengen van seismische isolatoren uit
neopreen met een centrale geleidingskern. De isolatoren werden tussen de
kolommen en de bovenbouw geplaatst om de beweging van de dekken te
verminderen. De demping reduceerde de dwarskrachten in de constructie met
een factor zes. De brug werd ontworpen voor piekversnellingen van 0,6 g
aan de grond. Gedurende de aardbeving werd een piekversnelling van 0,09 g
op maaiveldniveau gemeten en een versnelling van 0,42 g net onder de
seismische isolatoren. De bovenbouw onderging versnellingen van 0,33 g. Er
werd geen schade vastgesteld. De constructie gedroeg zich desondanks niet
volledig zoals verwacht, omdat de opleggingen toch al te stijf reageerden onder
de beperkte vervormingsniveaus van de aardbeving en ook al omdat aan de
landhoofden geen seismische uitzettingsvoeg werd voorzien om een volledige
vrije verplaatsing van de opleggingen toe te laten.
Gebouwen
In een groot deel van de regio werden versnellingen gemeten van 0,3 tot
0,4 g. Deze laatste waarde komt overeen met het huidige ontwerpniveau voor
gebouwen. In de zone rond het epicentrum lag het versnellingsniveau veel
hoger (0,65 g). De schade in deze regio aan nieuwe gebouwen bleef echter
vaak veel beperkter. Dit toont aan dat het gebruik van piekversnellingsniveaus
alleen als schadecriterium niet volkomen relevant is. De tijdsduur van de
beving, het frequentiespectrum en de amplitude van de verplaatsing spelen
eveneens een rol. Zowel verplaatsing als tijdsduur bleven (vergeleken met
bevingen met dezelfde magnitude) vrij beperkt in de Loma Prieta-beving. In
de omgeving van de baai werd bij een lager versnellingsniveau van 0,35 g
wel uitgebreide schade vastgesteld aan gebouwen en kunstwerken. Naast
vervloeiingsverschijnselen speelde hier vermoedelijk de dominante trilfrequentie,
in de buurt van de eigenfrequentie van vele gebouwen, mee. Een belangrijker
schadepatroon kwam voor in vervloeiingsgevoelige gebieden, zoals het Marina
District in San Francisco, hetgeen doorgaans wordt beschreven als soft storey
failure. Talrijke appartementsblokken in deze zone tellen een viertal verdiepingen,
met op de gelijkvloerse verdieping een garage of open winkelruimte
en op de verdiepingen vrij massieve appartementen. De laterale stijfheid werd
een houten beplating met bakstenen voorzetwand.
De voornaamste schade in betonnen constructies beperkte zich tot scheurvorming
omdat de meeste betonstructuren waren opgevat als zwaar bewapende
ductiele constructies. Zwaardere schade kwam voor in de gebieden waar de
beving versterkt werd door de onderliggende grond. Hier werd dwarskracht-
breuk van kolommen en balkenroosters vastgesteld. Licht constructief beton