Belgisch global change onderzoek 1990-2002 - Federaal ...

50
Kader 10: Enkele voorbeelden van kwetsbare fysische systemen die door Belgische
onderzoekers werden onderzocht
De Groenlandse ijskap
Zelfs nadat het klimaat zich heeft
gestabiliseerd, zal de Groenlandse ijskap
tijdens de volgende duizenden jaren
blijven reageren op klimaatveranderingen.
Op basis van modellen verwachten de
onderzoekers dat die ijskap haast volledig
zal verdwijnen als de lokale gemiddelde
jaartemperatuur gedurende enkele
millennia met 3 °C stijgt. Als gevolg hiervan
zou het zeeniveau wereldwijd met 7 meter
toenemen. De opwarming op Groenland
zou hoger moeten zijn dan het mondiale
gemiddelde. Bij een opwarming van 5,5
°C op Groenland, zou de zeespiegel na
duizend jaar met 3 meter stijgen.
Globale stijging van de zeespiegel (cm)
De Groenlandse ijskap
opwarmingsscenario’s
gr_laag 2x CO 2
gr_gemiddeld 4x CO 2
gr_hoog 8x CO 2
Jaar A.D. Oppervlakte (x106 km²)
Reactie van de Groenlandse ijskap op drie
opwarmingscenario’s in het derde millennium.
De cijfers bij de curven refereren aan de
gemiddelde jaarlijkse temperatuurstijging boven
Groenland tot het jaar 3000. De geprojecteerde
temperatuurstijgingen voor Groenland liggen
boven het mondiale gemiddelde (met een factor
van 1.2 tot 3.1). (VUB-DG).
Het zeeijs in het zuidelijk halfrond
Volgens een simulatie in een algemeen
atmosfeer-oceaan-zeeijsmodel, kan de
reactie van de Zuidelijke Oceaan op een
verhoging van de broeikasgassenconcentr
aties in de atmosfeer in twee verschillende
fases worden opgedeeld. In eerste
instantie zal de oceaan door zijn hoge
warmteopslagcapaciteit de opwarming
aan het aardoppervlak temperen. Maar
een eeuw na de forse toename van de
broeikasgassen, zal de opwarming worden
versterkt als gevolg van een positieve
terugkoppeling die samenhangt met een
sterker oceanisch warmtetransport naar
de Zuidelijke Oceaan. Die fase die zich
waarschijnlijk nog moet voordoen en
waarin de opwarming wordt versterkt, zal
leiden tot een forse inkrimping van het
zeeijsoppervlak in de Zuidelijke Oceaan. De
gevolgen daarvan moeten in de modellen en
bij de interpretatie van de waarnemingen in
rekening worden gebracht.
Jaar
Ontwikkeling in de tijd (in jaren) van het
gemiddelde zeeijsoppervlak (in miljoenen
km 2 ) rond Antarctica, gesimuleerd met een
klimaatmodel waarin de geobserveerde stijging
van de broeikasgassenconcentratie in de periode
1750-2000 werd verwerkt. Tijdens het derde
millennium blijft de broeikasgassenconcentratie
op het in 2000 geobserveerde niveau. Zelfs in
dat te optimistische maar onrealistische scenario
toont de simulatie een enorme inkrimping van de
ijsmassa. (UCL-ASTR).