Belgisch global change onderzoek 1990-2002 - Federaal ...

74
Opnamesnelheid methaan (µg CH 4 m -2 h -1 )
Bos
de opnamecapaciteit voor CH 4 vermindert
en de productie van N 2 O vermeerdert door
de conversie van een natuurlijke bodem
naar een landbouwgrond (zie figuur
hieronder).
Landbouwgrond (+, 200)
Landbouwgrond (-, 0)
dagen
Natuurlijk grasland
Landbouwgrond (-, 200)
Er werden emissiefactoren (EF) voor
stikstofdioxide (N 2 O) en stikstofoxide (NO)
ontwikkeld die op de Belgische landbouw
toepasbaar zijn. De resultaten van deze
studies wezen op (i) de grote onzekerheid
die bestaat i.v.m. de emissie van N 2 O en (ii)
het feit dat de EF voor N 2 O voor intensieve
landbouwsystemen groter is dan deze
die in de richtlijnen voor inventarisatie
van emissies van broeikasgassen van
het ‘Intergovernmental Panel on Climate
Change’ (IPCC, Intergouvernementeel
Panel over Klimaatsverandering) in 1996
werden opgenomen.
Begraasd weiland
Landbouwgrond (+, 0)
Het effect van landgebruik op de opnamecapaciteit van
methaan (CH 4 ) door terrestrische ecosystemen. Het ‘+’
teken staat voor een bijkomstige bemesting met 175 kg
ammoniumnitraat (NH 4 NO 3 ) per ha en ‘200’ voor een
bemesting met 200 kg stikstof (N) per ha onder de vorm
van drijfmest. (P. Boeckx, UGent-ISOFYS).
4.2.3 Jaarlijkse veranderingen
De koolstofvastlegging in de natuur vertoont
jaarlijkse fluctuaties, en dit zowel op globale
als lokale schaal. Deze variaties in de opname
van koolstof zijn aan het weerspatroon toe te
schrijven. Sommige van die weerspatronen
gelden echter ook op globale schaal, zoals de ’El
Niño’-effecten (zie Hoofdstuk 2). Het is uitermate
belangrijk om deze variaties te begrijpen,
aangezien de bijdrage van een ecosysteem
met betrekking tot de koolstofvastlegging
over langere perioden moet worden bepaald
(minstens 10 jaar). Bovendien vormen ze door
hun klein tijdsinterval een unieke kans om de
voorspellingen van modellen aan de reële
respons van ecosystemen te toetsen.
De variaties in de netto stroom van
koolstofdioxide (CO 2 ) van de atmosfeer
naar de biosfeer kan op twee manieren
worden berekend: door directe
metingen van de hoeveelheid CO 2 in
de atmosfeer op verschillende punten
of van biosferische modellen gebruik
te maken. Dergelijke metingen werden
door ULg-LPAP uitgevoerd en in een
vergelijkend onderzoek met het CARAIB-
model (‘Carbon Assimilation In the
Biosphere’) gebruikt. Deze vergelijking
over de periode van 1980 tot 1993,
weergegeven in de volgende figuur, leert
dat de opname van CO 2 door terrestrische
ecosystemen tijdens El Niño-periodes
wordt gereduceerd.
4.2.4 Uitstoot van koolstof en opname in
bossen
De belangrijkste antropogene bron van
atmosferisch koolstof is de verbranding van
fossiele brandstoffen. Ook de productie van
cement levert een, niet te verwaarlozen,
bijdrage aan de actuele CO 2 -emissie. Ondanks
de toenemende bewustwording van de
broeikasproblematiek neemt deze uitstoot van
CO 2 nog steeds toe. Zo werd voor het ‘Special
Report on Radiative Forcing’ (IPCC, 1995b) een