Belgisch global change onderzoek 1990-2002 - Federaal ...

60
neerslag van één carbonaatmolecuul ook
één CO 2 -molecuul genereert. Er blijven in
de oceanische carbonaatcyclus nog vele
parameters onbekend en binnen de Belgische
onderzoeksgemeenschap zijn er verschillende
initiatieven om deze onzekerheden weg te
werken.
3.3.6 Gebruik van modellen
Zoals hierboven vermeld, is gebleken dat
oceanen op dit ogenblik aanzienlijk veel koolstof
opnemen. Om nu te weten welke de invloed
van menselijk handelen is op dit fenomeen, zijn
er modellen gemaakt die
ook voorspellingen kunnen
doen.
Belgische onder-
zoekers zijn al enige
tijd betrokken bij
metingen en de
ontwikkeling van
modellen die de
uitwisseling van
koolstof tussen atmosfeer en hydrosfeer
beschrijven. Dit werk is niet alleen
belangrijk om de flux te berekenen, maar
ook om de toekomstige evolutie van de
gehele koolstofcyclus te voorspellen.
Een voorbeeld van een dergelijk
model is LOCH, dat door
ULg-LPAP werd ontwikkeld. Het gaat
om een driedimensionaal reactie-
transportmodel dat de evolutie van
talrijke koolstofparameters in de oceanen
nagaat: de totale hoeveelheid organisch
en anorganisch koolstof, de alkaliniteit
3- en het gehalte aan fosfaten (PO ), silica
4
(SiO ) en zuurstof (O ). De belangrijkste
2 2
processen die in het model worden
meegenomen, zijn de uitwisseling van gas
aan het zeeoppervlak tussen hydrosfeer en
atmosfeer, alsook de fysische, biologische
en chemische processen waarmee koolstof
naar de diepere waterlagen migreert.
LOCH functioneert binnen de ‘Oceanic
General Circulation Scale’ modellen die
de algemene oceaancirculatie beschrijven,
en laat onder meer toe om in te schatten
hoeveel koolstof er sinds 1765 inmiddels
door de oceanen is opgenomen (zie
figuur hieronder). Bovendien blijkt dat de
totale uitwisseling van koolstof tussen de
oceanen en de atmosfeer in werkelijkheid
een veelvoud is van de 2.000 Mt die de
oceaan jaarlijks opneemt.
-
Jaar
Hoeveelheid koolstof (C) die sinds 1765 in de
oceanen wordt opgeslagen volgens verschillende
numerieke modellen. Deze houden rekening met de
stijging van de stikstofdioxide (CO 2 ) concentratie in
de atmosfeer. (ULg-LPAP).
3.4 Belang van voedingstoffen
3.4.1 Meer dan licht
Fotosynthetiserende organismen hebben niet
voldoende aan licht alleen. Ze moeten ook
over voedingstoffen kunnen beschikken. De
belangrijkste hierin zijn stikstof (N) en fosfor (P),
maar sporenelementen als ijzer (Fe) en zink (Zn)
mogen eveneens niet ontbreken. Bovendien
hebben sommige organismen, zoals diatomeeën
(kiezelwieren), ook opgelost silica (SiO 2 ) nodig
voor de constructie van hun skelet. Als de
beschikbaarheid van deze voedingsstoffen
onvoldoende is, zal de primaire productie