Belgisch global change onderzoek 1990-2002 - Federaal ...

72
De hoeveelheid koolstof (C) in de
compartimenten is in 10 9 ton (Gt) koolstof
uitgedrukt. (naar IPCC, 1995b).
Onder de vastlegging van koolstof vallen
alle processen waarin koolstof op een quasi
permanente manier wordt gebonden. Het
betreft de opname van koolstof in terrestrische
ecosystemen, in de bodem en gesteenten,
alsook in de oceanen. In deze koolstofputten
komt koolstof onder verschillende vormen
voor: in alle terrestrische ecosystemen als
levende materie, in de oceanen in oplossing
of als calciumcarbonaten en in de bodem
als strooisel en gesteente. De oceaan-
en bodemput vormen veruit de grootste.
De koolstof die in de atmosfeer aanwezig
beheersmaatregelen worden in het model op
nationaal niveau bekeken waardoor ‘het land’ de
basis ruimtelijke eenheid van het model vormt.
De hoeveelheid koolstof in de bodem is
van de ontbindingssnelheid afhankelijk, die op
haar beurt door de boven- en ondergrondse
biomassa, de verhouding van houtachtige tot niet-
houtachtige bestanddelen en de concentratie
aan lignine in de bladeren wordt bepaald. Zo
wordt het verschil van de hoeveelheid koolstof
(C) in de bodem tussen loofbossen (120 kton
C per ha) en naaldwouden (150 kton C per ha)
Kader 12: Koolstofputten
is en in levende organismen zit vervat,
is kwantitatief van minder belang, maar
behoort wel tot de circulerende koolstofput.
Deze koolstof wordt door fotosynthese en
respiratie continu tussen het terrestrische en
het atmosferische systeem uitgewisseld. Een
maat voor de hoeveelheid koolstof die in de
vegetatie wordt geassimileerd, verminderd
met het deel dat in het respiratieproces gaat
verloren, is de Netto Primaire Productie
(NPP). Dit is niet de eigenlijke ‘opbrengst’
voor een vegetatie aangezien steeds een
bijkomstig deel door heterotrofe organismen
wordt verbruikt. De NPP verminderd met dit
deel is dan de Netto Ecosysteem Productie
(NEP).
Hoewel de gesteenten en mineralen als
koolstofput een zeer statisch karakter
hebben, is daarin voornamelijk vanaf
de industriële revolutie verandering
gekomen. Door de verbranding van fossiele
brandstoffen (en terrestrische systemen)
vindt er een belangrijke verplaatsing van de
koolstofmoleculen naar de atmosfeer plaats.
Aangezien deze koolstof als koolstofdioxide
(CO 2 ) vrijkomt en dit molecuul een
broeikasgas is, blijven de gevolgen voor het
klimaat niet uit.
door de invloed van strooiselkwaliteit op de
ontbindingssnelheid verklaard.
Onderzoek naar de Belgische terrestrische
koolstofputten en –stromingen, dat door
VITO-TAP en UCL-GEOG werd uitgevoerd,
toonde aan dat de koolstofput in de
bosbodem in evenwicht is met deze in de
levende biomassa (zie tabel hieronder).
Om tot deze cijfers te komen, werden
gegevens uit de Vlaamse en Waalse
regionale bosinventarissen gebruikt. De