Overgang van de milieuvergunning

‘overgedragen’, of dat deze nog voor een bepaalde termijn blijft gelden voor
rechtsopvolgers. 55
Voorts wekt artikel 12 lid 2 de indruk dat de vergunning waaraan het voorschrift is
verbonden dat financiële zekerheid moet worden gesteld, zaaksgebonden en voor overgang
vatbaar is (“een ieder die de inrichting drijft en voornemens is die inrichting over te
dragen”), terwijl in artikel 13 lid 1 uitdrukkelijk is bepaald dat de vergunning alleen geldt
voor degene aan wie de vergunning is verleend. Ook de artikelen 3 en 7 wekken de indruk
dat de vergunning zaaksgebonden is. Immers, in deze artikelen is aangegeven dat de
verplichting tot het stellen van financiële zekerheid kan worden opgelegd aan degene die de
inrichting drijft. Zoals in paragraaf 3.3.2 is uiteengezet, is normaliter de drijver de
vergunninghouder en maakt het niet uit aan wie de vergunning is verleend. In dit geval,
waarin de vergunning persoonsgebonden wordt gemaakt, is dat anders. Een
persoonsgebonden vergunning kan alleen gelden voor degene aan wie zij is verleend, en dat
zal ook de exploitant moeten zijn. Kennelijk wordt hier in het ontwerp-besluit ook van
uitgegaan. Dit blijkt uit de toelichting op, met name artikel 13 van, het ontwerp-besluit. De
discrepantie tussen de genoemde artikelen in het ontwerp-besluit maakt zichtbaar dat in geval
van een persoonsgebonden vergunning duidelijk moet worden gemaakt dat degene aan wie de
vergunning is verleend verantwoordelijk is voor de verplichtingen die in de vergunning zijn
opgenomen. Het verdient de voorkeur om in het besluit consequent de term
vergunninghouder te hanteren.
Tot slot rijst de vraag wat de toegevoegde waarde is van de melding van artikel 12 lid
2 56 naast artikel 13 lid 2. Naar onze mening kan dat alleen zijn dat zowel de
vergunninghouder als degene die de inrichting wil gaan kopen zich tot het bevoegd gezag
moeten richten. De vergunninghouder moet dat doen om zijn voornemen om de inrichting te
verkopen kenbaar te maken aan het bevoegd gezag en de potentiële koper om een bewijs over
te leggen dat hij voldoende zekerheid kan stellen. Alleen dan kan volgens de artikelen 12 en
13 de vergunning overgaan, zij het dat we reeds hebben geconcludeerd dat deze regeling zich
niet verdraagt met artikel 8.20 lid 2 Wm. Overigens moet ons inziens worden aangenomen
dat wanneer als gevolg van de inwerkingtreding van de Wet Bibob volgens een nieuw tweede
lid van artikel 8.20 Wm een algemene meldingsplicht gaat gelden voor de vergunninghouder
(zie paragraaf 3.5.4), de in artikel 12 lid 2 opgenomen verplichting om in een
vergunningvoorschrift een meldingsplicht voor de vergunninghouder op te nemen daarmee
niet overbodig wordt. Immers, de alsdan in werking tredende meldingsplicht geldt voor de
gevallen waarop artikel 8.20 lid 1 ziet, dus voor de zaaksgebonden vergunning die
automatisch overgaat, en niet voor de gevallen waarin ingevolge het huidige tweede lid – dat
bij inwerkingtreding van de Wet Bibob wordt doorgenummerd tot het derde lid - van artikel
8.20 Wm gebruik is gemaakt van de mogelijkheid om bij amvb de vergunning
persoonsgebonden te maken.
3.7 Overgang van ammoniakrechten
3.7.1 Inleiding
In de voorgaande paragrafen is de wettelijke regeling van overgang van de Wm-vergunning
uiteengezet. In deze paragraaf wordt ingegaan op het systeem van de overgang van
ammoniakrechten, dat is neergelegd in de Interimwet ammoniak en veehouderij (Iav). Dit
55 Zie paragraaf 3.6.1.
56 Zie voor de mogelijkheid om een meldingsplicht in de vergunningvoorschriften op te nemen, paragraaf
3.5.3, waarin we hebben geconcludeerd dat dit in het belang van de bescherming van het milieu nodig
geacht kan worden.
26