Overgang van de milieuvergunning

In de memorie van toelichting 90 staat dat de voornaamste reden voor het van toepassing
verklaren van het Bibob-instrumentarium op de Wm-vergunning is gelegen in de wens om te
beschikken over adequate middelen om te kunnen voorkomen dat met behulp van deze
vergunning (milieu)criminaliteit wordt gepleegd. De behoefte aan een preventief
instrumentarium is sterk en bovendien niet van de laatste tijd. Al in 1985 deed het
Milieuoverleg Rijnmond de minister van VROM de aanbeveling voor een wettelijke
intrekkings- en weigeringsgrond bij onvoldoende vertrouwen in de bedrijfsvoering van de
vergunninghouder. De algemene weigeringsgrond – bescherming van het milieu – geeft
onvoldoende mogelijkheden voor het daadwerkelijk kunnen voorkomen en tegengaan van
(milieu)criminaliteit die met behulp van de vergunning zou kunnen worden gepleegd, aldus
de wetgever. Tot slot wordt er in de toelichting op gewezen dat de in het wetsvoorstel
opgenomen weigerings- en intrekkingsgrond veel gelijkenis vertoont met het gegrondevreescriterium.
91
In het wetsvoorstel wordt aan artikel 8.20 Wm een nieuw tweede lid toegevoegd, op grond
waarvan de overgang van de vergunning moet worden gemeld. 92 Daarmee wordt blijkens de
toelichting bij het amendement waarbij deze wijziging eerder is voorgesteld beoogd dat het
bevoegd gezag “in alle gevallen weet wie de vergunninghouder is”. Indien het bevoegd gezag
vervolgens twijfelt aan de integriteit van de nieuwe vergunninghouder, kan het binnen de
kaders van de wet Bibob het traject voor de intrekking van de vergunning in gang zetten. Zie
over de meldingsplicht paragraaf 3.5.4.
4.5.2 Bevindingen
Het wetsvoorstel Bibob voorziet in een betrouwbaarheidstoets die niet beperkt is tot
afvalstoffeninrichtingen en de doelmatigheidstoets, maar kan worden gehanteerd voor alle
inrichtingen, ingeval het gevaar bestaat dat met de vergunning strafbare feiten zullen worden
gepleegd.
4.6 Beoordeling van persoonsgebonden elementen
In de voorgaande paragrafen is ingegaan op persoonsgebonden elementen in de Wmvergunning.
Het gaat daarbij niet om toepassing van de in artikel 8.20 lid 2 Wm opgenomen
mogelijkheid om de zaaksgebonden vergunning persoonsgebonden te maken, maar om
persoonsgebonden elementen in de zaaksgebonden vergunning. Bij deze persoonsgebonden
elementen rijzen twee vragen. In de eerste plaats is van belang wat de persoonsgebonden
elementen inhouden en op welke wijze deze moeten worden beoordeeld. Bij
afvalstoffeninrichtingen, bij de VOH en bij Bibob speelt het aspect ‘betrouwbaarheid’ een
rol. Bij de VOH zijn daarnaast organisatorische aspecten van belang in het kader van de
certificering. Toepassing van dit type aspecten bij de besluitvorming over de Wm-vergunning
vraagt om geobjectiveerde beoordelings-maatstaven. Indien bijvoorbeeld het nalevingsgedrag
wordt beoordeeld, gaat het dan om iedere overtreding of uitsluitend om overtredingen van
een bepaalde omvang? Daarbij is tevens van belang welke beoordelingsperiode relevant is.
Gaat het om de historie van de exploitatie van een bedrijf in totaliteit of om een afgebakende
90 TK 1999/2000, 26 883, nr. 3, p. 81-82.
91 In het wetsvoorstel Vergunningen en algemene regels was aanvankelijk opgenomen (in artikel 13 lid 1
onder g) dat bij beslissing op de aanvraag voor een vergunning moest worden betrokken “de gegronde
vrees, dat de vergunninghouder krachtens deze wet voor hem geldende voorschriften niet zou naleven”.
Tijdens de totstandkoming is deze bepaling vervallen.
92 Artikel 40 van het gewijzigd voorstel van wet, TK 2001-2002, 26 883, nr. 73.
46