Overgang van de milieuvergunning

het belang van de bescherming van het milieu, dan moeten de bewuste maatregelen worden
opgelegd, tenzij ze redelijkerwijs niet van de vergunninghouder kunnen worden gevergd.
Volgens Hoitink dienen bij de beslissing omtrent wijziging van de vergunning steeds alle
betrokken belangen te worden afgewogen en kan het milieubelang niet als enige bepalend
zijn. 101 Er is voor zover ons bekend geen jurisprudentie over toepassing van artikel 8.23 Wm
na overgang van een inrichting. Het zou in de lijn van genoemde jurisprudentie liggen om bij
een rechtsopvolger gewekte verwachtingen evenmin een rol van belang te laten spelen.
Opgemerkt zij echter dat wij met Hoitink van mening zijn dat de jurisprudentie in strijd is
met het beginsel dat steeds alle betrokken belangen dienen te worden afgewogen.
5.3.3 VOH
Of artikel 8.23 Wm ook mogelijkheden biedt in geval een VOH overgaat op een exploitant
die niet aan een of meerdere van de gestelde randvoorwaarden voldoet, is lastiger te
beantwoorden, met name ook omdat niet zonder meer duidelijk is op welke grond thans de
meer persoonsgebonden elementen worden geïntroduceerd. Het lijkt in ieder geval wel in de
geest van de circulaire te passen dat de VOH kan worden aangescherpt wanneer het
nalevingsgedrag van een exploitant daartoe aanleiding geeft. Dit kan ook worden
aangenomen voor (het niet voldoen aan) de overige randvoorwaarden. Er is evenwel niet het
(duidelijke) aanknopingspunt van het doelmatigheidscriterium om het algemeen criterium
van het belang van de bescherming van het milieu mee in te vullen. Voor zover kan worden
aangenomen dat de persoonsgebonden elementen (kunnen) worden opgenomen onder de
algemene grond ‘bescherming van het milieu’, is daarmee de bevoegdheid om artikel 8.23
Wm toe te passen in beginsel gegeven. In deze zin concludeert ook Van Gestel, die de situatie
noemt waarin een bedrijf in het recente verleden zijn certificaat is kwijtgeraakt als gevolg van
het niet naleven van wettelijke milieuregels of voorschriften en het dus wenselijk kan zijn om
‘in de sfeer van de VOH’ iets tegen het bedrijf te ondernemen. Als mogelijke oplossing
noemt hij de ambtshalve wijziging van de vergunning, waarbij dan kan worden teruggevallen
op het gebruik van bijvoorbeeld middelvoorschriften in plaats van doelvoorschriften,
planverplichtingen of zorgverplichtingen. Hij lijkt er derhalve van uit te gaan dat de
randvoorwaarde van certificatie van het milieuzorgsysteem binnen het belang van de
bescherming van het milieu valt.
5.4 Artikel 8.25 Wm
52
Artikel 8.25 Wm bepaalt, voor zover relevant:
1. Het bevoegd kan (…) een vergunning voor een inrichting geheel of gedeeltelijk
intrekken indien:
a. de inrichting ontoelaatbaar nadelige gevolgen voor het milieu veroorzaakt en
toepassing van artikel 8.23 Wm redelijkerwijs daarvoor geen oplossing biedt;
b. dit in het belang van de doelmatige verwijdering van afvalstoffen noodzakelijk is;
c. gedurende drie jaar geen handelingen met de inrichting zijn verricht;
d. de inrichting geheel of gedeeltelijk is verwoest;
e. in gevallen als aangewezen krachtens artikel 8.20, tweede lid: de vergunninghouder niet
meer degene is die de inrichting drijft.
De intrekkingsgronden zijn limitatief opgesomd in artikel 8.25 Wm. Als het wetsvoorstel
Bibob kracht van wet krijgt, komt er een nieuwe intrekkingsgrond (f) bij, namelijk: in het
101 J.E. Hoitink, a.w. p. 95, 99-100.