Overgang van de milieuvergunning

toestemmen, is er echter ook sprake van onzekerheid totdat dat besluit is genomen. Ons
inziens rechtvaardigt de mogelijke onzekerheid van de geschetste vierde variant, die zich
immers slechts in een beperkt aantal gevallen zal voordoen, niet dat voor een systeem wordt
gekozen waardoor een aanzienlijk grotere lastendruk op het bevoegd gezag wordt gelegd.
Tot slot is van belang dat het opnemen van een meldingsplicht naar onze verwachting
op zichzelf niet tot een aanzienlijke lastendruk zal leiden. De meldingsplicht in artikel 8.20
Wm betreft alleen de vergunningplichtige inrichtingen 115 en het bevoegd gezag hoeft in
beginsel alleen te registreren dat een vergunning is overgegaan. Dit kan met een simpele
handeling in een computersysteem, of eventueel (nog) in een dossier. Zoals uit ons
praktijkonderzoek is gebleken, wordt in de meeste gevallen al een computersysteem
gehanteerd voor registratie van gegevens (zie paragraaf 3.5.1). Alleen als het gaat om een
vergunning met bepaalde persoonsgebonden elementen kan er voor het bevoegd gezag extra
werk ontstaan doordat er aanleiding bestaat om naast registratie van de aangeleverde
gegevens nadere informatie over de rechtsopvolger te verzamelen.
Uit de beschrijving van de verschillende alternatieven voor een regeling voor de
overgang van de Wm-vergunning en de van voor- en nadelen van deze mogelijkheden volgt
duidelijk dat de vierde mogelijkheid, die neerkomt op handhaving van het bestaande systeem
met een meldingsplicht, de voorkeur geniet.
Conclusie
Het feit dat inmiddels in sommige gevallen sprake kan zijn van een Wmvergunning
waaraan persoonsgebonden elementen kleven, vormt geen reden
om een uitzondering te maken op de regel van artikel 8.20 lid 1 Wm dat de
vergunning automatisch overgaat. Andere procedures om overgang te
regelen (inclusief de uitsluiting ervan) brengen veel nadelen met zich mee in
verhouding tot het voordeel, dat zich bovendien naar verwachting in een
heel enkel geval zal voordoen. Als dit enkele geval zich evenwel voordoet,
biedt de Wm het bevoegd gezag in beginsel voldoende mogelijkheden om
de vergunning aan te passen, of zelfs in te trekken. Hiervoor is het wel
noodzakelijk dat het bevoegd gezag op de hoogte is van een rechtsopvolging
en wie de rechtsopvolger is. Alleen dan kan echt adequaat worden
gereageerd als dat noodzakelijk zou zijn en kunnen de persoonsgebonden
elementen hun betekenis houden.
Aanbeveling
De regeling van artikel 8.20 lid 1 dient te worden aangevuld met een
meldingsplicht (zie reeds paragraaf 7.3.1).
115 We hebben in paragraaf 4.2.2 geconstateerd dat de regeling in de artikel 8.40-amvb’s zo zou moeten
worden uitgelegd dat een verandering van de exploitant van een inrichting die onder de werking van
een algemene regel valt, gemeld moet worden aan het bevoegd gezag. Een meldingsplicht voor alle
inrichtingen heeft onze voorkeur, gelet op het doel (drijver in beginsel te allen tijde bekend) en vanuit
het oogpunt van eenduidigheid in de verschillende regelingen. Voor zover men echter zou vinden dat
de invoering van een algemene meldingsplicht voor vergunningplichtige inrichtingen, anders dan wij
menen, wel zou leiden tot een aanzienlijke lastendruk, ligt het ons inziens eerder voor de hand om deze
lastendruk te beperken door de overgangsmelding bij artikel 8.40-inrichtingen achterwege te laten, dan
om af te zien van een melding voor vergunningplichtige inrichtingen. Hiervoor is met name van belang
dat bij inrichtingen die onder een algemene regel vallen het bevoegd gezag niet de
aanpassingsmogelijkheden heeft die zijn beschreven in hoofdstuk 5.
79