Overgang van de milieuvergunning

4 Persoonsgebonden elementen bij vergunningverlening op grond van
deWm
4.1 Inleiding
We hebben geconstateerd dat artikel 8.20 lid 1 Wm is ingegeven door het uitgangspunt dat de
Wm-vergunning zaaksgebonden is. De relevantie van het onderscheid tussen zaaksgebonden
en persoonsgebonden vergunningen is duidelijk: zaaksgebonden vergunningen zijn (in
beginsel) vatbaar voor overgang, persoonsgebonden vergunningen niet.
Van belang is dat het in de literatuur gemaakte onderscheid tussen zaaksgebonden en
persoonsgebonden beschikkingen betrekkelijk is. Daarvoor zijn twee redenen te noemen, die
zich beide voordoen ten aanzien van de Wm-vergunning. Ten eerste is dat de mogelijkheid
dat naar hun aard zaaksgebonden vergunningen door de wetgever persoonlijk worden
gemaakt. De bedoeling daarvan is duidelijk: in die gevallen kan de vergunning niet overgaan
op een rechtsopvolger, behoudens te maken uitzonderingen. Voor de Wm-vergunning is de
mogelijkheid om dit te doen geregeld in artikel 8.20 lid 2 Wm; dit is reeds hiervoor
(paragraaf 3.5) besproken. Ten tweede is het lang niet altijd mogelijk om een vergunning
zonder meer als zaaksgebonden of persoonsgebonden te kwalificeren. Anders gezegd: het
onderscheid tussen zaaksgebonden en persoonsgebonden is eerder geleidelijk van aard dan
scherp. Een persoonsgebonden beschikking kan zakelijke trekken hebben en zaaksgebonden
beschikkingen kunnen persoonlijke trekken hebben. Hoewel de Wm-vergunning op het eerste
gezicht een ‘schoolvoorbeeld’ lijkt te zijn van een zaaksgebonden vergunning, zijn op
verschillende niveaus (jurisprudentie, beleid, wetgeving) ontwikkelingen te signaleren
waarbij in het kader van de verlening (en in één geval ook intrekking) van een vergunning
bepaalde kwaliteiten, hoedanigheden of omstandigheden van de aanvrager of
vergunninghouder een rol spelen. Deze ontwikkelingen zullen hierna, in de paragrafen 4.3,
4.4 en 4.5, worden beschreven. Voordat we bespreken welke persoonsgebonden elementen
een rol spelen, besteden we aandacht aan de vraag of het van belang is wie de vergunning
aanvraagt.
Het is relevant om deze ontwikkelingen te beschrijven gelet op het feit dat de regeling
van artikel 8.20 lid 1 Wm duidelijk is ingegeven door het uitgangspunt dat de vergunning
zaaksgebonden is. Wanneer in bepaalde gevallen sprake blijkt te zijn van Wm-vergunningen
met persoonsgebonden elementen rijst primair de vraag of deze vergunningen ook overgaan
volgens de hoofdregel. In dit hoofdstuk zal blijken dat dat inderdaad het geval is. Daardoor
rijst vervolgens de vraag hoe bij een automatische overgang van een vergunning met
persoonsgebonden elementen, deze persoonsgebonden elementen hun betekenis kunnen
houden. Deze vraag staat centraal in hoofdstuk 5.
4.2 De persoon van de aanvrager volgens het wettelijk stelsel
4.2.1 Inleiding
Zoals gezegd, geldt de Wm-vergunning automatisch voor degene die de inrichting drijft. Dit
roept de vraag op of het van belang is wie de vergunning aanvraagt. Anders gezegd: nu de
vergunning steeds automatisch gaat gelden voor de drijver, betekent dat dan dat ook een nietdrijver
een vergunning kan aanvragen?
In de Wm wordt geen aandacht besteed aan de persoon van de aanvrager van een vergunning.
In de memorie van toelichting is ten aanzien van de persoonsgebonden Wm-vergunning
opgemerkt dat het voor de hand ligt om een aanvraag niet-ontvankelijk te verklaren als de
33