Overgang van de milieuvergunning

uiteen. Bij sommigen wordt min of meer standaard ervan uitgegaan dat de aanvrager de
vergunninghouder zal zijn en wordt niet onderzocht of deze persoon, of een ander, gaat
drijven. Bij anderen wordt daar wel onderzoek/navraag – meestal tijdens het vooroverleg –
naar gedaan. Opgemerkt werd wel dat het in de meeste gevallen zo is dat de aanvrager ook
zal gaan drijven en dat tijdens het vooroverleg wel duidelijk wordt wie de inrichting gaat
exploiteren. In één provincie (in totaal zijn 6 provincies geënquêteerd) bleek men een eigen
standaardformulier voor een vergunningaanvraag te hanteren, waarop moet worden
aangegeven naam en adres van de aanvrager, de contactpersoon en degene die de inrichting
gaat drijven. Men deelde mede dat in gevallen waarin de aanvrager niet gaat drijven, meestal
in de considerans bij het besluit tot vergunningverlening wordt vermeld wie aanvrager is en
wie drijver.
Een voorbeeld van een situatie waarin de aanvrager niet tevens drijver is, zijn de Wmvergunningprocedures
rond de aanleg van de Betuweroute. Daarbij treedt NS Rail
Infrabeheer op als aanvrager terwijl anderen drijver zijn.
Voor zover tijdens het vooroverleg duidelijk wordt dat de aanvrager niet zelf, maar een ander
de inrichting gaat drijven, wordt de vergunning meestal op naam gezet van deze ander en
wordt deze persoon als vergunninghouder beschouwd. Er werden ook wel gevallen genoemd
waarin sprake was van een ‘feitelijke’ drijver en een ‘juridische’ drijver en waarin dan de
vergunning werd verleend aan de juridische drijver.
Als voorbeeld: in een geval waarin een waterschap een vergunning aanvroeg voor een
serie baggerdepots in water dat eigendom is van het waterschap, en waarin het
baggeren zou worden verricht door verschillende aannemers, beschouwde men zowel
de aannemers (feitelijk) als het waterschap (juridisch) als drijvers, en werd de
vergunning aan het waterschap verleend.
Voorts bleek dat ook wel met de vergunningaanvrager(s) wordt overlegd wie als
vergunninghouder zal worden aangemerkt.
Als voorbeeld werd een geval genoemd waarin meerdere rechtspersonen de inrichting
gingen drijven. Tijdens vooroverleg werd besproken of de vergunning op naam van
allen of één van hen zou worden gezet. De geïnterviewde deelde mede dat wanneer
wordt besloten om de vergunning op naam van één van de ‘drijvende’ rechtspersonen
te zetten, uitsluitend deze rechtspersoon als vergunninghouder/drijver wordt
beschouwd en in geval van overtredingen wordt aangesproken. We merken op dat
desalniettemin de andere drijvers ook overtreder kunnen zijn .
4.2.6 Bevindingen
Uit de Wm noch het Ivb volgt dat een aanvraag voor een vergunning door de (toekomstig)
vergunninghouder moet worden gedaan. Evenmin is de aanvrager die niet zelf gaat oprichten
en/of drijven verplicht om in de aanvraag te melden wie dat wel gaat doen. Een dergelijke
verplichting bestaat wel bij een melding op grond van een artikel 8.40-amvb. Het feit dat de
vergunning ingevolge artikel 8.20 lid 1 Wm geldt voor een ieder die de inrichting drijft en dat
in de Wm noch in het Ivb is bepaald wie een vergunning moet aanvragen, lijkt de conclusie te
rechtvaardigen dat het niet uitmaakt wie de vergunning aanvraagt. Volgens de Awb moet een
aanvrager echter een rechtstreeks belang hebben bij de te verlenen vergunning. Dat heeft hij
in ieder geval als de vergunning (mede) voor hem gaat gelden; met andere woorden: als hij
drijver zal zijn of reeds is. Maar ook een eigenaar van een inrichting, die niet zelf gaat
37